Το πρόγραμμα για τη σύγχρονη τέχνη Phenomenon το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Ανάφη από τις 6 – 19 Ιουλίου 2015, ολοκληρώθηκε.

Κατά τη διάρκεια του προγράμματος , οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες δημιούργησαν έργα που εκτέθηκαν στο Σχολείο και διάσπαρτα στη Χώρα. Πραγματοποιήθηκαν ομιλίες, παρουσιάσεις, συζητήσεις.

1. Νίνα Παπακωνσταντίνου

Αλφάβητο: τα καλά παιδιά, εγκατάσταση μπλε  χαρτί, 2015 (πρώτο δωμάτιο δεξιά).

Η εικαστική εγκατάσταση της Νίνας Παπακωνσταντίνου χρησιμοποιεί μπλέ χαρτιά όπως εκείνα που χρησιμοποιούν οι μαθητές  για να ντύνουν  τα βιβλία τους.  Σ´αυτά έχουν σκαλιστεί  κέιμενα από το βιβλίο “η αλφάβητος:τα καλά παιδιά” , το βιβλίο από το οποίο γενιές Ελλήνων παιδιών έμαθαν ανάγνωση. Το κείμενο μόνο εν μέρει ορατό , χαμηλώνει ταυτόχρονα το φως στην τάξη και αφήνει τις ακτίνες του ήλιου να περάσουν μέσα από μικρές τρύπες στο κείμενο. Δημιουργεί ένα περιβάλλον ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα , στο τώρα και στο μετά. Πρόκειται για ένα μέρος της μνήμης αμυδρό , βγαλμένο από την παιδική ηλικία , όπου η πρώτη μας αντίληψη για τον κόσμο , διαμορφώθηκε μέσα από  τη   γλώσσα.

2. Κώστας Μπασάνος

Χωρίς τίτλο, C-print ,2015 (2ο δωμάτιο δεξιά)

Ο Κώστας Μπασάνος εξετάζει την έννοια του ορίζοντα, ανάμεσα στη στιγμή και στον τόπο όπου το φως συναντά το σκοτάδι , όπου το όραμα βρίσκεται αντιμέτωπο με τα όριά  του. Στις φωτογραφίες του ανατινάχτηκε φωτογραφικό φιλμ στο σημείο  όπου η εκτύπωση της εικόνας ξεκινά , δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο πλασματικούς ορίζοντες απευθείας εκθαμβωτικούς  και δυστοπικούς.

3 και 7. Χάρις Επαμεινώνδα

Χρονικά XVIII,super 8 film ,μεταφέρθηκε σε ψηφιακό, 06’01” , σιωπηλή ,2012 (διασκορπισμένα στο χωριό).

Χρονικά ΧΙΧ , super 8 film , μεταφέρθηκε σε ψηφιακό , διάρκεια 6’32” ,σιωπηλή , 2014 (διασκορπισμένα στο χωριό)

Η Χάρις Επαμεινώνδα  δημιουργεί  μια νοητική μεμβράνη με αφηγήσεις χρησιμοποιώντας  ετερογενή  στοιχέια που αψηφούν τις εύκολες σημασίες.

Μια  προβολή βίντεο των μονών αριθμών σελίδας μετρώντας το χρόνο που περνά αλλάζει κάθε μέρα με μια προβολή βίντεο από το φεγγάρι.

4.Angela Detanico and Rafael Lain

Αρχιπέλαγος ,2015  (σχολείο μπαλκόνι)

5. Angela Detanico and Rafael Lain

Lexicon (Κάλλιστος Κόσμος ) ,2015 , Δημαρχείο .  (Η πρώτη αριστερά , οριζόντια εικόνα).

6. Angela Detanico and Rafael Lain

Pilha (γεωγραφικό μήκος/πλάτος) ,2015 (πάνω πλατεία)

Στο Lexicon  οι Angela Detanico Kai Rafael Lain , μεταμορφώνουν  τα αστέρια του ουρανού σε γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου. Τα αστέρια Αλφα είναι τα πιό λαμπερά ακολουθούμενα από τα “βήτα” μέχρι να φτάσουμε στα πιό αχνά αστέρια “Ωμέγα”. Χρησιμοποιούν αυτό το χάρτη γραμμάτων για να σχεδιάσουν νέους αστερισμούς που αντιστοιχούν σε ελληνικές λέξεις , εδώ γράφοντας τη φράση του Ηράκλειτου “Κάλλιστος Κόσμος”.

Με πέτρες που έχουν βρεί γράφουν  Αρχιπέλαγος, την αρχαία ονομασία του Αιγαίου Πελάγους, σε ένα σύστημα μέτρησης με ανθρώπινα βήματα: ένα βήμα για άλφα , δύο βήματα για βήτα , κτλ.

Στο Longitude/Latitude το απλό σύστημα γραφής Pilha, όπου το άλφα ταυτίζεται με μία ψηφίδα γραφίτη, το βήτα με δύο ψηφίδες κτλ., θέτει ένα ορατό σημάδι στην Ανάφη, ακριβώς κάτω από το Κάστρο, μετατοπίζοντας το σημείο εστίασης και φέρνοντας την περιφέρεια στο κέντρο.

8. Alejandro Cesarco , Αλληγορία , ή , με τους κινδύνους του ενεστώτα , 2015 . Βίντεο εγκατάσταση, 9.30 λεπτά (1ο δωμάτιο αριστερά)

Το πιο πρόσφατο video του Cesarco σχηματίζεται από τμήματα κειμένου, που εμφανίζονται σαν ενδιάμεσοι τίτλοι , ενώ πλέκονται με διασκορπισμένες γλυκές στιγμιαίες απεικονίσεις αναμνήσεων (και προσωπικών αλλά και κινηματογραφικών).

Καθ´ όλη τη διάρκεια του έργου εικασίες για το παρελθόν αντιπαρέρχονται με υποσχέσεις για το μέλλον. Το έργο ερωτοτροπεί με τις πιθανότητες της μνήμης όντας ταυτόχρονα και το αντικείμενο και το εργαλείο των επιθυμιών μας. Μιλώντας για το παρελθόν, ο καλλιτέχνης  μιλά επίσης για τα θέλω του και τις επιθυμίες. Με αυτή την έννοια, το να μιλά με το παρελθόν γίνεται ένας τόπος για να μιλά με το μέλλον: να διαμορφώνει ένα μέλλον.

9. Daniel Gustav Cramer

Vernazza , Ιταλία , το 2013 , πέντε στοίβες από χαρτιά, 29,7 χ 21,0 χ 5,5 εκ.  το καθένα (3ο δωμάτιο δεξιά)

XXIII ,2015 , σφαίρα  σιδήρου , 3,5 εκατοστά, τοποθετείται στο νησί Ανάφη κατά τη διάρκεια της έκθεσης.

Η εργασία κειμένου του Daniel Gustav Cramer , Vernazza , μια ιστορία γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο ενός άνδρα που βρίσκεται σε ένα κρεβάτι ξενοδοχείου, βράδυ αγναντεύοντας την αντανάκλαση του νερού στην οροφή πάνω από αυτόν ,είναι φτιαγμένη σε πέντε στοίβες από χαρτί. Κάθε στοίβα περιγράφει ένα κομμάτι αυτής της σκηνής , συμπίπτει με μια άλλη, δημιουργώντας μια συνεχή ροή των στοιχείων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται με τον ρυθμό τωναντανακλάσεων του κύματος που φωτίζεται από πάνω του.

Το 2015 μια σφαίρα σιδήρου , βρίσκεται στο νησί κατά τη διάρκεια της έκθεσης. Η θέση της σφαίρας , για  όσο διάστημα παραμένει στην Ανάφη δεν έχει καθοριστεί.

Φωτογραφίες Ελένη Μουζακίτη