Ο μικρός Έλληνας – Βασίλης Αλεξάκης

Οι Εκδόσεις Εξάντας παρουσιάζουν το νέο μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη, το οποίο φέρει τον τίτλο “Ο μικρός Έλληνας”.

Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε στη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 2012 και γνωρίζει ήδη μεγάλη επιτυχία, πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 5 Ιουνίου.

Υπάρχουν άραγε όρια ανάμεσα στον κόσμο της φαντασίας και αυτόν που θεωρούμε πραγματικό; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που απασχολεί τον αφηγητή του Μικρού Έλληνα, έναν συγγραφέα προσωρινά ανάπηρο που περιφέρεται κούτσα-κούτσα στον περίφημο παρισινό κήπο του Λουξεμβούργου. Εκεί συναντά όλους τους ήρωες της παιδικής του ηλικίας, είτε επειδή σύχναζαν στον κήπο, όπως ο Γιάννης Αγιάννης και ο Λυσιέν ντε Ρυμπαμπρέ, το κεντρικό πρόσωπο των Χαμένων ψευδαισθήσεων του Μπαλζάκ, είτε επειδή κατοικούσαν στα πέριξ, όπως οι Τρεις Σωματοφύλακες, είτε επειδή εμφανίζονται στο κουκλοθέατρο που λειτουργεί εκεί, όπως ο Μιχαήλ Στρογκόφ, ο Ροβινσώνας Κρούσος, ο Δον Κιχώτης.

Το Λουξεμβούργο παραπέμπει τον συγγραφέα στον κήπο της Καλλιθέας, όπου μεγάλωσε, και όπου τον περιμένει ο Γιώργος Θαλάσσης, το θρυλικό παιδί-φάντασμα, που, γερασμένο πια, μονολογεί για τη σημερινή κρίση της Ελλάδας. Όπως σε όλα τα περιπετειώδη μυθιστορήματα, ο θάνατος είναι κι εδώ παρών, υπό τη μορφή μιας λευκής μαριονέτας που συνεχώς μεγαλώνει, όπως ακριβώς και η Αλίκη του Λιούις Κάρολ. Ο αφηγητής αναρωτιέται μήπως ανήκει κι ο ίδιος στα μυθιστορηματικά πρόσωπα, δεδομένου ότι η μοίρα τον οδηγεί εντέλει, όπως και τον Αγιάννη, στους υπονόμους του Παρισιού.

Ο Μικρός Έλληνας κέρδισε το Βραβείο Γαλλικής Γλώσσας που απονέμει από το 1986 επιτροπή ακαδημαϊκών με την υποστήριξη της πόλης Μπριβ, και ο γαλλικός Τύπος υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και θερμά σχόλια τη νέα δουλειά του Βασίλη Αλεξάκη μερικά από τα οποία παρατίθενται παρακάτω :

● «Όλοι ακούν τον απόηχο του κόσμου που φτάνει υπόκωφος ως τον κήπο του Λουξεμβούργου… Μια άποψη ριζοσπαστική, ιδιόρρυθμη, χαρούμενη για τη λογοτεχνία».

Emmanuelle Friedmann, Télé 7 Jours

● «Ο τίτλος του βιβλίου μνημονεύει το γνωστό φιλελληνικό ποίημα που έγραψε ο Βίκτωρ Ουγκό τον Ιούνιο του 1828 για τον αφανισμό της Χίου από τον οθωμανικό στρατό. Η Ελλάδα είναι πανταχού παρούσα στο μυθιστόρημα του πιο Έλληνα απ’ όλους τους Γάλλους συγγραφείς».

Michel Grodent, Le Soir (Βέλγιο)

● «Το πιο επιτυχημένο βιβλίο ενός μυθιστοριογράφου που ομολογεί από μικρός ότι έμαθε να ονειρεύεται όχι τη νύχτα, αλλά τη μέρα».

Anne-Marie Mitchell, La Marseillaise

● «Οι αναμνήσεις του συγγραφέα και οι παρατηρήσεις του καθιστούν συναρπαστικό το ταξίδι αυτό στον κήπο του Λουξεμβούργου: ο αναγνώστης τις περιμένει με ανυπομονησία, όπως περιμένει να μπει η άνοιξη».

Mohammed Aïssaoui, Le Figaro

● Σε εκτενές άρθρο του με τίτλο «Επιτέλους ένας Έλληνας άξιος συγχαρητηρίων», ο Μπερνάρ Πιβό σημειώνει: «Πρέπει να έχει κανείς την ψυχή ενός μικρού παιδιού για να ζωντανέψει με τόσο κέφι και τόση φαντασία τον κόσμο των “Κλασσικών εικονογραφημένων”». Καταλήγει παρομοιάζοντας τον συγγραφέα με τον μάγο Μέρλιν: «Εγώ νόμιζα ότι ήταν Κέλτης. Ε λοιπόν, ήταν Έλληνας!»

Le Journal du Dimanche

● «Σας συμβουλεύουμε να γευτείτε χωρίς βιασύνη το θαυμάσιο μυθιστόρημα του Αλεξάκη. Κάθε σελίδα του είναι μια μικρή πόρτα που οδηγεί σ’ έναν απέραντο φανταστικό κόσμο».

Sandra Basch, Elle

● «Το μυστικό του Βασίλη Αλεξάκη βρίσκεται στον Μικρό Έλληνα, όπου εξηγεί, προσποιούμενος πάντα ότι αστειεύεται, γιατί η λογοτεχνία υπήρξε ανέκαθεν ο μοναδικός λόγος ύπαρξής του¨.

Jerome Garcin, Le Nouvel Observateur

● «Ο Ντ’ Αρτανιάν, ο Συρανό, ο Ροβινσώνας, ο Ταρζάν, ο Λονγκ Τζον Σίλβερ, ο Όλιβερ Τουίστ, ο Γιάννης Αγιάννης, ο Μιχαήλ Στρογκόφ, όλοι δίνουν το “παρών” σ’ αυτόν τον ποιητικό ανεμοστρόβιλο».

Marianne Payot, L’Express

● «Το κλειδί του μυθιστορήματος είναι κατά πάσα πιθανότητα αυτή η διαφωνία ανάμεσα στους σοφούς, που ισχυρίζονται ότι πρέπει να προετοιμάζουμε το μέλλον, και τους σοφιστές, που θεωρούν προτιμότερο ν’ αφοσιωνόμαστε στο παρόν. Ο Αλεξάκης είναι με το μέρος των σοφιστών, πλέκει το εγκώμιο της απρονοησίας, εξυμνεί το τραγούδι των τζιτζικιών».

Marin de Viry, Marianne

● «Διανθισμένο με φιλοσοφικές σκέψεις, εμποτισμένο με μελαγχολικό χιούμορ, το μυθιστόρημα αυτό, που ξεχωρίζει απ’ όλα τα άλλα, εξηγεί πώς σβήνουν τα όρια ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη ζωή».

Bernard Quiriny, Le Magazine Littéraire

● «Κλείνοντας τον αχαλίνωτο και απολαυστικό Μικρό Έλληνα, μας δημιουργείται η επιθυμία να μιμηθούμε τον συγγραφέα, ξανανοίγοντας όλα τα βιβλία που συντρόφεψαν τα παιδικά μας χρόνια».

Christine Ferniot, Télérama