Γιώργος Κουρουπός

Γιώργος Κουρουπός:

Βιογραφικό, άρθρα, συνεντεύξεις, ειδήσεις και όλα τα τελευταία νέα για Γιώργος Κουρουπός (Giorgos Kouroupos)

Ο Γιώργος Κουρουπός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών (1953-1965, δίπλωμα πιάνου). Από το 1959 έως το 1968 συμμετείχε ως πιανίστας στις περισσότερες συναυλίες και ηχογραφήσεις του Μάνου Χατζιδάκι. Την περίοδο αυτή έγραψε αρκετά τραγούδια και ξεκίνησε να γράφει μουσική για το θέατρο (Ντόνα Ντιάνα, Εθνικό Θέατρο) και τον κινηματογράφο (Το κορίτσι και οι σάτυροι, του Διον. Γρηγοράτου).

Παράλληλα σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχίο, 1967) και παρακολουθούσε μαθήματα σύνθεσης με τον Γ. Α. Παπαϊωάννου. Το 1967 συνέθεσε το πρώτο «σοβαρό» του έργο τις “Αντιφωνίες”. Την ίδια χρονιά εργάστηκε για έξι μήνες ως βοηθός του Γιάννη Χρήστου, ο οποίος, του αποκάλυψε έναν άλλο τρόπο σκέψης, ενώ έγραψε τη μουσική για τον “Ρήσο” τού Ευριπίδη, που ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο στην Επίδαυρο, το καλοκαίρι του 1968.

Το διάστημα 1968-72 σπούδασε, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, στο Conservatoire του Παρισιού με τον Olivier Messiaen. Στη διάρκεια της τετράχρονης μελέτης του με τον Μεσσιάν αφομοίωσε τα τελευταία ρεύματα της σύγχρονης τεχνικής και έγραψε έργα με ιδιαίτερη έμφαση σε δύο θεματικούς άξονες: στο τραγούδι και στο αρχαίο ελληνικό δράμα. Σημαντικότερα έργα της περιόδου αυτής: “Ελληνικό τραγούδι” (Παρίσι, 1970), “Αffrontement” (Royan, 1972), το μουσικό πολυθέαμα “Ερμής και Προμηθεύς” (Créteil 1972-1973) καθώς επίσης τα έργα “Abstrʼacte” (1974).

Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή στο Κονσερβατουάρ, στον τομέα της εκλαΐκευσης της σύγχρονης μουσικής, ενώ από το 1972 μέχρι το 1976 ήταν animateur musical, υπεύθυνος μουσικών εκδηλώσεων του Πολιτιστικού κέντρου του Παρισινού προαστίου Κρετέιγ. Μεγάλες σκηνικές δημιουργίες του αυτήν την περίοδο: “Les enfants du sable” (1973) και δύο μουσικά θεάματα που παρουσιάστηκαν στο φεστιβάλ της Αβινιόν: “Dieu le veut” (1975), σε συνεργασία με τον J.M.Ribes και τον Γιάννη Κόκκο και “Grisélidis” (1977), σε συνεργασία με τον Antoine Vitez.

Ενώ η καριέρα του στο εξωτερικό ήταν σε πολύ υψηλό σημείο, επέστρεψε το 1977 στην Ελλάδα. Συνέχισε τη συνθετική του δραστηριότητα σε δύο κυρίως τομείς: α) τη μουσική δωματίου, με ιδιαίτερη έμφαση στα έργα για φωνή και β) τη μουσική για θέατρο. Έργα του της περιόδου 1977-1996 μεταξύ άλλων είναι:

“Έξι τραγούδια για ποντίκια” (1979), “Η Συνέλευση των Ζώων” (1981, κείμενο Περικλή Κοροβέση), “Αυτοσχεδιασμός” στην μνήμη του Γιάννη Χρήστου (1980), “Το γάλα του Αιγιαλού” (1986, Ανδρέας Εμπειρίκος), “Εισαγωγή” στο Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου (1987), “Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο” (1990), “Ο Μικρός Ναυτίλος” σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη (1990), “Πυλάδης” όπερα σε συνεργασία με τον Γιώργο Χειμωνά και τον Διονύση Φωτόπουλο (1992), “Ανδρομάχη” (1994, φεστιβάλ Αβινιόν), “Οδύσσεια” συμφωνικό μπαλέτο σε χορογραφία John Neumeier, 1995 (για τη μουσική αυτή τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Benois de la dance 1996).

Πρόσφατα σημαντικά έργα του: “Οι δραπέτες της σκακιέρας” (1998) όπερα σε λιμπρέτο Ευγένιου Τριβιζά, “Κοντσερτίνο για πιάνο και ορχήστρα” (2000), “Ιοκάστη” (2002), λυρική τραγωδία σε ποίηση Ιουλίτας Ηλιοπούλου, “Το Μονόγραμμα” (2004) σκηνική καντάτα σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, “Το κίτρινο ποτάμι” (2007) σε ποίηση Κινέζων ποιητών, “Η σκηνή των θαυμάτων” (2007) όπερα δωματίου βασισμένη στο ομώνυμο ιντερμέδιο του Μ. Θερβάντες, “Ο κόσμος ο Μικρός ο Μέγας” (2011) αφιέρωμα στην ποίηση του Ελύτη, “Lamento – concerto grosso” (2013) για ορχήστρα με όργανα εποχής, “Φωνή Δρυός” (2015) τελετουργικό δράμα. “Επτά Αθάνατες αρετές” (Παραλλαγές σ΄ένα θέμα του Δημήτρη Μητρόπουλου, για συμφωνική ορχήστρα, 2018), “Λεπορέλλα” όπερα σε λιμπρέτο Ιουλίτας Ηλιοπούλου βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Στέφαν Τσβάιχ (Λυρική Σκηνή, 2020), “Ελπίς Πατρίδος” (2021) όπερα σε λιμπρέτο Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

Πολλοί κύκλοι τραγουδιών για φωνή και πιάνο ή για φωνή και μικρό σύνολο γραμμένοι σε διαφορετικές περιόδους συμπληρώνουν την πλούσια εργογραφία του.

Εργάστηκε ως αναπληρωτής διευθυντής στο Τρίτο Πρόγραμμα (1977-1981) και διευθυντής του μουσικού τομέα της Δημοτικής πολιτιστικής επιχείρησης Καλαμάτας, (1985-1990). Διετέλεσε επίσης, πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1994-1999), καλλιτεχνικός διευθυντής της Ορχήστρας των Χρωμάτων (1995-2010), καθώς και καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (2013-2015). Είναι ομότιμος καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.