Ελίζαμπεθ Τέιλορ: Μια Κινηματογραφική Ζωή

Ψάχνοντας το όνομά της για να γράψω το παρόν επετειακό κείμενο, το πρώτο πράγμα που εμφανίστηκε ήταν οι σκανδαλώδεις 8 γάμοι μίας σταρ του σινεμά, η ερωτική ζωή μίας περσόνας του αμερικανικού κινηματογράφου. Πόσο όμως αγνοούμε την καριέρα μιας ηθοποιού της οποίας η λάμψη και το ταλέντο ήταν εφάμιλλο λίγων, μίας γυναίκας που άφησε το στίγμα της, μέσω της ενεργητικότητάς της στο κοινωνικό γίγνεσθαι του προηγούμενου αιώνα;

Γεννημένη Σταρ

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1932 στο Λονδίνο της Αγγλίας. Οι γονείς της κινούνταν σε καλλιτεχνικούς δρόμους και μετά την μετακόμιση τους στην Αμερική το 1939 έσπρωξαν και την μικρή Τέιλορ να ακολουθήσει τα βήματά τους. Στη γκαλερί που ο πατέρας της άνοιξε στο Λος Άντζελες, το νεαρό κορίτσι τράβηξε τα βλέμματα των παραγωγών του Χόλυγουντ, το οποίο της έδωσε την ευκαιρία να εμφανιστεί για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στην ταινία “There is One Born Every Minute”(1942) της Universal, σε ηλικία μόλις 10 ετών. Ως παιδί-θαύμα, έχοντας υπογράψει συμβόλαιο με την MGM, έλαμψε σε ταινίες όπως “Lassie Come Home”(1943) και την πρώτη της μεγάλη επιτυχία “National Velvet”(1944). Δύσκολο να παραληφθεί το πάθος που εμφάνιζε ήδη από τους πρώτους ρόλους της το οποίο θα συμβάλλει στη δημιουργία της χαρακτηριστικής της περσόνας ως χολιγουντιανή σταρ 10 χρόνια αργότερα.

Η ζωή μέσα στο στούντιο ήταν ιδιαίτερη και η Ελίζαμπεθ άρχισε να απομονώνεται από παιδιά της ηλικίας της. Η σχέση της με την μητέρα της της γινόταν ασφυκτική και άρχισε να εναποθέτει τις ελπίδες της για ελευθερία στον γάμο.

Στα Φώτα της Δημοσιότητας

Η δεύτερη δεκαετία της στον χώρο ήταν γεμάτη ευκαιρίες αλλά και σκάνδαλα. Ο ρόλος του μικρού κοριτσιού στις ταινίες που πρωταγωνιστούσε, έδωσε γρήγορα τη θέση του στο αρχέτυπο της σαγηνευτικής και δυναμικής γυναίκας πριν καν η Ελίζαμπεθ κλείσει τα 18. Το 1950 παντρεύεται τον 23χρονο Nicky Hilton με τον οποίο χωρίζει 8 μήνες μετά, και ξεκινά μία σειρά γάμων που θα συνοδεύσουν το όνομα της στα πρωτοσέλιδα μέχρι το τέλος της ζωής της. Η MGM εκμεταλλεύεται την δημοσιότητα του γάμου τους με την ταινία Father of the Bride (1950), το δεύτερο μέρος της κωμωδίας Life with Father (1947). Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ‘50 η Τέιλορ θα πρωταγωνιστήσει στις An American Tragedy (1951), Last Time I Saw Paris (1954), Giant (1956), ενώ οι ερμηνείες της για τις Raintree County (1957) με τον Montgomery Cliff, Cat on a Hot Tin Roof (1958) και Suddenly, Last Summer (1959) θα της δώσουν τις πρώτες της υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ. Η ίδια, σε συνέντευξη της δήλωσε πως ήταν η συνεργασία της με τον Cliff που την ώθησε να πάρει στα σοβαρά την υποκριτική.

Το 1960 θα της απονεμηθεί το πρώτο της Όσκαρ για το “Butterfield 8”, παρά την αρνητική γνώμη της για την ταινία. Παρόλα αυτά, ο ρόλος με τον οποίο θα γινόταν παγκοσμίως γνωστή και αναγνωρίσιμη ήταν αυτός της Κλεοπάτρας στην ομώνυμη ταινία του 1963. Η Τέιλορ, αστειευόμενη, ζήτησε 1 εκατομμύριο δολάρια και 10% των εσόδων από την ταινία, όροι με τους οποίους, προς μεγάλη της έκπληξη, η 20th Century Fox συμφώνησε, κάνοντάς την, τη τότε πιο καλοπληρωμένη ηθοποιό στην ιστορία του Χόλυγουντ. Ο συμπρωταγωνιστής της Richard Burton θα γίνει ο επόμενός της σύζυγος μέχρι το 1976, τη σκανδαλώδη και εκρηκτική σχέση των οποίων θα σχολιάσει μέχρι και η εφημερίδα του Βατικανού. Τα επόμενα χρόνια θα συμπρωταγωνιστούν σε έναν μεγάλο αριθμό ταινιών, ανάμεσά τους και το “Who Is Afraid of Virginia Wolf”(1966) το οποίο θα δώσει στην Τέιλορ το δεύτερο της Όσκαρ για τον ρόλο της Μάρθας. Την συνέχεα της καριέρας της χαρακτηρίσουν ταινίες όπως “The Taming of the Shrew”(1967), “Reflection In A Golden Eye”(1967), “Secret Ceremony”(1968), “The Blue Bird”(1976) “A Little Night of Music”(1977).

Τελευταία Σκηνή

Το 1976 παντρεύεται τον Ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή John Warner κι αρχίζει να αναμειγνύεται στην πολιτική. Βοήθησε στις καμπάνιες του συζύγου της και ξεκίνησε να συμμετέχει σε φιλανθρωπικές δράσεις. Παρόλα αυτά, δεν άντεξε για πολύ μακριά από τον χώρο της υποκριτικής και έτσι, το 1981, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο, στη παραγωγή “Little Foxes” του Broadway μαζί με τον Burton. Το 1982 χωρίζει τον Warner.

Αυτό για το οποίο η Τέιλορ πολέμησε επανειλημμένα και με σθένος ήταν η αντιμετώπιση του AIDS, κυρίως μετά τον θάνατο του φίλου της Rock Hudson από την ασθένεια το 1985. Βοήθησε στην ίδρυση της American Foundation for AIDS Research την ίδια χρονιά, και υπήρξε ενεργή ακτιβίστρια, ενώ το 1991 ίδρυσε το Elizabeth Taylor AIDS Foundation. Το 1987 της δόθηκε ο γαλλικός τιμητικός τίτλος της Λεγεώνας της Τιμής και το 2000 αυτός του Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (DBE). Το 1993 της απονέμεται το Life Achievement Award από την Αμερικανική Κινηματογραφική Ακαδημία.

Από νωρίς στη ζωή της η Τέιλορ αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία της τα οποία επιδεινώθηκαν πριν καν αλλάξει η χιλιετία. Κάθε φορά όμως κατάφερνε να επιβιώνει, μέχρι τις 23 Μαρτίου του 2011 όταν, σε ηλικία 79 ετών, τα φώτα έσβησαν και η κάμερα σταμάτησε να γυρίζει την ταινία της ζωής μίας από τις πιο διάσημες ηθοποιούς του αμερικανικού κινηματογράφου.

Πληροφορίες από The guardian | britannica | sansimera | vanityfair