Οι Bokomolech είναι ένα συγκρότημα που ξεκίνησε την πορεία του στη μουσική σκηνή της Ελλάδας ήδη από την δεκαετία του ’90. Οι μυημένοι γνωρίζουν τη μοναδικότητα των αυτοσχεδιαστικών ήχων τους μέσα από τις επιτυχίες των προηγούμενων άλμπουμ τους (“Xero”, “Insect (songs)”, “Jet Lag”, “Slowburner”, “Exit: Trance”, “Mass Vulture”), αλλά και μέσα από την ενέργεια των συναυλιών τους. Ο τελευταίος, όμως δίσκος τους, με τίτλο “Bright New Darkness” (BND), φέρει -πέρα από την ηχητική αρμονία που σίγουρα θα περίμενε κανείς από τους δεξιοτέχνες Bokomolech- τραγούδια με στίχους που εγγράφονται στο μυαλό του κοινού τους, στίχους που αφουγκράζονται μια κοινωνία και αποτυπώνουν την αίσθηση του σήμερα.

Με έμπνευση, λοιπόν, από το νέο τους άλμπουμ θελήσαμε να κάνουμε μία αναδρομή στην πορεία τους μέσα από τα μουσικά τους ακούσματα, αλλά και την ετυμολογία του ιδιαίτερου ονόματος τους, που προέρχεται από το όνομα ενός Ουκρανού φυσιολόγου (Bogomoletz), ο οποίος έψαχνε το ελιξίριο της ζωής. Ένα όνομα που δόθηκε μάλλον τυχαία φαίνεται πως, τελικά, τους ταίριαξε γάντι. Τα μέλη του συγκροτήματος, που ποτέ δεν γερνά, μας περιγράφουν την δημοκρατικότητα της δημιουργικής διαδικασίας που ακολουθούν και σχολιάζουν την κοινωνική πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, με τρόπο ποιητικό “σαν ένα απειλητικό, πνιγηρό σκοτάδι που ριζώνει και αναφύεται από εκατομμύρια μικρο-σημεία γύρω μας“.

Στο BND ο πολιτικός στίχος είναι έκδηλος και βάζει τον ακροατή σε μία κατάσταση συγκέντρωσης, περισυλλογής και “διαρκούς αναζήτησης“. Ερωτώμενοι για τον ρόλο της μουσικής στην κοινωνία η απάντησή τους είναι σύντομη, κοφτή, αλλά όσο περιεκτική χρειάζεται να είναι: “Στη συγκεκριμένη συγκυρία, [ο ρόλος της μουσικής είναι] να μας κρατά σε επαγρύπνηση ενάντια στην αδικία. Να οξύνει την ενσυναίσθησή μας. Να μας κρατά ανοιχτούς απέναντι στον άλλο.”

– Ποια ήταν τα ακούσματά σας μεγαλώνοντας; Πόσο διαφέρουν με τα σημερινά σας ακούσματα;

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Οι έξι μας έχουν διαφορετικά ακούσματα ως αποσκευές, ειδικά αν πρέπει να ξεκινήσουμε το “μεγαλώνοντας” (που μάλλον πρέπει) από την παιδική ηλικία. Αν τα ρίξει όλα μαζί κανείς σε μια λίστα, θα βρει 80’s pop/rock μεγάλου φάσματος, hard rock και metal, ποικίλα ελληνικά (από τα αναπόφευκτα λαϊκά του περιβάλλοντος μέχρι πανκ)… συνηθισμένα πράγματα μάλλον. Στη δεκαετία του ’90 που συναντηθήκαμε, θα λέγαμε ότι οι τρεις βασικές γραμμές ήταν το αμερικανικό alternative, το garage-punk εξ Αμερικής και Αυστραλίας και μια πιο ρομαντική και σκοτεινή, “ευρωπαϊκή” post-punk παράδοση. Από τότε βέβαια δεν πάψαμε να είμαστε ενεργοί ακροατές, με τα πάνω και τα κάτω μας, οπότε και τώρα παρακολουθούμε αυτά που συμβαίνουν, και μάλιστα με πιο ανοιχτά αυτιά και σε ένα ευρύτερο φάσμα από ποτέ.

– Πώς νιώθετε ότι έχετε εξελιχθεί εσείς οι ίδιοι μουσικά από το πρώτο σας άλμπουμ έως σήμερα με το τόσο άρτιο Bright New Darkness;

Κατ’ αρχάς, χαιρόμαστε που σου άρεσε το BND! Για να απαντήσουμε και στην ερώτηση: μια προφανής, μεγάλη αλλαγή μέσα στα χρόνια ήρθε με τη μερική ανανέωση της σύνθεσης. Η Εύη είχε πολύ διαφορετικό στιλ ως κιθαρίστρια από τη Χριστίνα που ήρθε, σχηματικά ας το πούμε, στη θέση της, και ο Τάσος πρόσθεσε ένα εντελώς νέο ηχόστρωμα, με τις δικές του υφές και πτυχώσεις, που δεν υπήρχε πριν. Στο BND μάλιστα, παίζει πλήκτρα και ο Βλάσης. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα ένα ηχοτοπίο πολύ πιο πυκνό και πολύ πιο πλούσιο σε λεπτομέρειες. Έχουμε επίσης μάθει να ελέγχουμε περισσότερο τις αναπτύξεις και τις δυναμικές: τα πράγματα είναι λιγότερο αυθόρμητα τώρα, πιο συνειδητά.

– Δεν ήξερα την ετυμολογική προέλευση του ονόματός σας και τη βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα. Θέλετε να μας μιλήσετε για την επιλογή αυτού του ονόματος και τη γνώμη που έχετε πλέον για το ελιξίριο της ζωής;

Ούτε εμείς ξέραμε την προέλευση του ονόματος όταν το διαλέξαμε! Μπογκομόλετς για εμάς ήταν το παρατσούκλι ενός ήρωα στα “Γουρούνια στον Άνεμο” του Νίκου Νικολαΐδη που διάβαζε τότε η Λίλα, και μόνο αργότερα μάθαμε από πού προέρχεται (γι’ αυτό το γράψαμε και ανορθόγραφα τότε). Τα έφερε όμως η τύχη έτσι που μας ταίριαξε τελικά. Όχι μόνο γιατί ένας από τους πιο σίγουρους τρόπους να αισθάνεσαι νέος είναι η ενασχόληση με τη ζωντανή μουσική δημιουργία, είτε “από μέσα” είτε και “απ’ έξω”, αλλά και γιατί οδεύουμε αισίως προς τα 30 χρόνια μας ως μπάντα, κάτι που δεν φανταζόμασταν ποτέ όταν ξεκινούσαμε.

– Παρατήρησα, επίσης, ότι υπογράφετε από κοινού τους στίχους των τραγουδιών σας στο τελευταίο σας άλμπουμ Bright New Darkness, ως Bokomolech. Πώς λειτουργεί αυτό; Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε συνήθως για την ολοκλήρωση ενός κομματιού;

Η δημιουργική διαδικασία είναι η ίδια όλα αυτά τα χρόνια: κάποιος ή κάποια φέρνει μια κεντρική μελωδική ιδέα, λιγότερο ή περισσότερο ολοκληρωμένη, και μέσω του συλλογικού τζαμαρίσματος την εξελίσσουμε – προσθέτοντας, αφαιρώντας, προσαρμόζοντας κ.λπ. Κάποιες φορές η αρχική δομή διατηρείται, άλλες φορές ανατρέπεται, μπορεί κάποιο μουσικό μέρος ή και η ατμόσφαιρα και το ύφος του κομματιού να αλλάξουν εντελώς. Γενικά είναι μια πολύ ανοιχτή και δημοκρατική διαδικασία. Γι’ αυτό και το μουσικό μέρος το πιστώναμε πάντα συλλογικά στην μπάντα. Τώρα, σε ό,τι αφορά τους στίχους, τους περισσότερους τους έγραφε και τους γράφει ο Δημήτρης, αλλά στο BND (εκτός του ότι υπάρχει το “In Crazy Waters” και το “Still Remains”, τους στίχους των οποίων έχουν γράψει ο Κώστας και η Λίλα αντίστοιχα) θεωρήσαμε πιο σωστό να μην το διαχωρίσουμε, ακριβώς για να αποτυπωθεί πιο ξεκάθαρα η συλλογική ταυτότητα του έργου.

– Εμπνέεστε από θέματα της επικαιρότητας και αν ναι, ποια είναι αυτά;

Εμπνεόμαστε από τα βιώματά μας, και στον βαθμό που αυτά επηρεάζονται από την επικαιρότητα, αναπόφευκτα αυτή εισχωρεί στη θεματολογία μας – αν και, συνήθως, με πλάγιους τρόπους. Και υπάρχει μια μεγάλη ιστορική κίνηση που μας ανησυχεί ιδιαίτερα, η οποία είχε ξεκινήσει πριν από την κρίση αλλά μετά το ξέσπασμα αυτής ήρθε με ορμή στην επιφάνεια: η ανάδυση μιας νέας μορφής φασισμού που δεν επιβάλλεται (αν και υποδαυλίζεται) από “τα πάνω”, και που δυστυχώς έχει μοριακά χαρακτηριστικά, σαν ένα απειλητικό, πνιγηρό σκοτάδι που ριζώνει και αναφύεται από εκατομμύρια μικρο-σημεία γύρω μας. Το Bright New Darkness προσπαθεί να πει ότι αυτός ο ζόφος αντιμετωπίζεται μόνο με τη διαρκή αναζήτηση και κατάφαση όσων μας ενώνουν, χωρίς αποκλεισμούς, προκαταλήψεις και αναπαραστάσεις.

– Τέχνη και πολιτική. Θα μπορούσε να αφεθεί και έτσι χωρίς ερώτηση, αλλά ποιος θεωρείτε πώς θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της τέχνης και πιο συγκεκριμένα, της μουσικής σε μια κοινωνία;

Στη συγκεκριμένη συγκυρία, να μας κρατά σε επαγρύπνηση ενάντια στην αδικία. Να οξύνει την ενσυναίσθησή μας. Να μας κρατά ανοιχτούς απέναντι στον άλλο.

– Πώς βλέπετε την εξέλιξη της underground μουσικής σκηνής στην Ελλάδα;

Καταρχάς, σίγουρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μία underground σκηνή• σίγουρα πρέπει να γίνει λόγος για πολλές, η καθεμιά με τις ιδιαιτερότητές της, το κοινό της, τους χώρους της, τους κώδικές της. Αλλά, σε ένα δεύτερο επίπεδο, υπάρχει πια underground οπουδήποτε; Αν το κριτήριο είναι ας πούμε αν σε παίζει η τηλεόραση ή το mainstream ραδιόφωνο, τότε σίγουρα υπάρχει, και είναι πολυπληθέστατο και χαοτικό. Αλλά ποιος στηρίζεται σοβαρά σε αυτά τα μέσα πια για να ενημερωθεί μουσικά; Οπότε, αν το κριτήριο είναι γενικώς η ορατότητα, τότε σίγουρα χρειάζεται να ξανασκεφτούμε τους παλιούς όρους και συσχετισμούς, μια και η ψηφιακή τεχνολογία έχει απεδαφικοποιήσει τόσο ριζικά την παραγωγή, την κυκλοφορία και την κατανάλωση της μουσικής, που κανείς πια δεν είναι αόρατος. Για να πάρουμε ένα κάπως ακραίο παράδειγμα: ο Λεξ είναι από πολλές απόψεις αρχετυπικό παράδειγμα underground καλλιτέχνη• απ’ την άλλη, όταν το τελευταίο του βίντεο στο YouTube έχει 10 εκατομμύρια θεάσεις σ’ ένα μήνα, πόσο μπορούμε να μιλάμε για κάτι “υπόγειο” ή αθέατο πια;

– Αν μπορούσατε να δώσετε μία συμβουλή στους νεαρούς σας εαυτούς ποια θα ήταν αυτή;

Αν γυρίζαμε με χρονομηχανή στα 90s για να τους συναντήσουμε, δεν θα αλλάζαμε πολλά πράγματα, γιατί ελάχιστα πράγματα θα μπορούσαν να αλλάξουν. Αν, απ’ την άλλη, ήμασταν νέοι τώρα, μάλλον θα ξέραμε καλύτερα από τους μεσήλικες εαυτούς μας τι να κάναμε.

Διαβάστε επίσης:
Bright New Darkness: Νέο άλμπουμ από τους Bokomolech