Angèle Dubeau: Όταν η μουσική μου "μιλάει", παίζω μαζί με όλα όσα κουβαλάω στη ζωή μου

Μια δυναμική και δυνατή γυναίκα, μία εξαιρετική και ιδιαίτερη μουσικός. Η Angèle Dubeau έρχεται για πρώτη φορά την Ελλάδα στο πλαίσιο της περιοδείας της για μία συναυλία στο Θέατρο Παλλάς την Τρίτη 8 Μαρτίου 2016, στην οποία τη συνοδεύει η πιστή της ορχήστρα με το όνομα La Pietà.

H Angèle Dubeau με αφορμή τη συναυλία αυτή, μια συναυλία από γυναίκες για τις γυναίκες, μιλάει στο Culturenow.gr για την πρώτη της επαφή με το βιολί, την ορχήστρα La Pietà και τον συνδυασμό του κλασικού με το μοντέρνο στη μουσική.

Συνέντευξη Αθηνά Πούλιου

CultureNow: Την Τρίτη 8 Μαρτίου επισκέφτεστε την Αθήνα για μία συναυλία στο Θέατρο Παλλάς. Τι θα ακούσουμε σ’ αυτή τη συναυλία;

Angèle Dubeau: Στη συναυλία αυτή στο Θέατρο Παλλάς θα παίξω κομμάτια διαφορετικών αναγνωρισμένων συνθετών, οι οποίοι είναι όλοι τους ιδιαίτεροι, σύμβολα της σύγχρονης σκηνής, όπως οι Philip Glass, Arvo Pärt και John Adams και φυσικά έργα από το πιο πρόσφατο άλμπουμ μου, με μουσική του Ludovico Einaudi. Στη συναυλία θα με συνοδεύσει η ορχήστρα La Pietà, ένα ensemble 8 βιολιών και ενός πιάνου. Μια ορχήστρα από γυναίκες που θα μοιραστούν το πάθος τους και την ενέργεια τους με το κοινό.

C. N.: Η ορχήστρα La Pieta σας ακολουθεί στις συναυλίες σας από το 1997. Πώς δημιουργήθηκε αυτή η ορχήστρα και τι είναι αυτό που την έχει κάνει πλέον διάσημη;

A. D.: Ονόμασα αυτό το σχήμα από το μνημειώδες Ospedale della Pietà στη Venise, ένα ορφανοτροφείο όπου πριν από 300 χρόνια περίπου, ανήλικα ορφανά κορίτσια μάθαιναν μουσική, υπό τη διεύθυνση του Antonio Vivaldi. Η ορχήστρα των μικρών κοριτσιών τότε έγινε πολύ γνωστή και άνθρωποι από όλη την Ευρώπη  έρχονταν για να την ακούσουν, αλλά όχι για να τη δουν, καθώς τα κορίτσια ήταν κρυμμένα πίσω από μία οθόνη. Η ορχήστρα La Pietà σήμερα φυσικά δεν αποτελείται από μικρά ορφανά κορίτσια, αλλά από γυναίκες που μοιράζονται το πάθος τους για τη μουσική.

Και όσο για την επιτυχία τα συστατικά είναι η καλή προετοιμασία, να είσαι αληθινός και να βάζεις όλη σου τη γνώση και το πάθος μπροστά από κάθε νότα που παίζεις. Για μένα, ο λόγος ύπαρξής μου ως μουσικός είναι το κοινό. Από αυτό λαμβάνω όλη την ανδρεναλίνη και γι’ αυτό πάντα δίνω το 100%.

C. N.: Αποκτήσατε το πρώτο σας πτυχίο στη μουσική στην ηλικία των 15. Η μουσική ήταν κάτι που θέλατε από μικρή ηλικία; Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για εσάς να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα;

A. D.: Ξεκίνησα το βιολί στην ηλικία των τεσσάρων. Είμαι το έβδομο από τα οκτώ παιδιά μιας οικογένειας, στην οποία όλοι έπαιζαν ένα μουσικό όργανο. Δεν θυμάμαι τις πρώτες μου νότες αλλά έχω αναμνήσεις να παίζω στην κουζίνα μπροστά στους γονείς μου. Θυμάμαι επίσης ότι συνήθιζα να κοιμάμαι στο κρεβάτι με το βιολί μου όπως ένα παιδάκι κοιμάται με την κούκλα του!

Στη συνέχεια φυσικά η αλήθεια είναι ότι δούλεψα πολύ σκληρά, δεν είναι καθόλου μυστικό αυτό! Είχα όμως και την ευκαιρία να έχω πολύ καλούς δασκάλους και γενικά μάθαινα κι εγώ γρήγορα…

C. N.: Ποιές είναι οι επιρροές που είχατε στην πορεία σας, οι οποίες δημιούργησαν το μοναδικό μουσικό σας στυλ;

A. D.: Βασικά είμαι σε θέση να εκφράσω όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα με το βιολί μου. Όταν παίζω μία μουσική που μου “μιλάει”, παίζω μαζί με όλα όσα κουβαλάω στη ζωή μου… στη σκηνή δεν υπάρχει κάποιο μέρος να κρυφτείς. Μιλάω, τραγουδάω με το βιολί μου και το κοινό μπορεί να δεί τη γυναίκα πίσω από τη βιολονίστα πολύ εύκολα.

C. N.: Πιστεύετε ότι οι νέοι άνθρωποι ειναι κοντά στην κλασική μουσική σήμερα;

A. D.: Περιοδεύω σε χώρες σαράντα χρόνια περίπου και στις συναυλίες βλέπω πάντα νέους ανθρώπους, οι οποίοι είναι το μέλλον. Πάντα πίστευα ότι η κλασική μουσική είναι για όλους και πρέπει να μοιράζεται και να ταξιδεύει. Και αυτό προσπαθώ να κάνω όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις περιοδείες.

Φυσικά η επιλογή του ρεπερτορίου είναι κάτι που παίζει σημαντικό ρόλο στο να “τραβήξεις” τον ακροατή και εννοείται ότι αυτό είναι και το κλειδί της επιτυχίας. Σέβομαι πολύ το κοινό και πάντα θέλω να του δίνω το 100 % τόσο στη σκηνή όσο και δισκογραφικά. Το κοινό είναι ακόμα εκεί, από την αρχή… Τα 8 εκατομμύρια streams του πρόσφατου άλμπουμ μου, Ludovico Einaudi: Portrait, δείχνει σίγουρα ότι υπάρχει ακόμα χώρος για την κλασική μουσική.

C. N.: Μετά τη συναυλία σας στην Αθήνα έχετε προγραμματίσει άλλες εμφανίσεις ή κάποια άλλα επαγγελματικά σχέδια;

A. D.: Μετά την Αθήνα σειρά έχουν η Ολλανδία, η Ρουμανία και η Τουρκία προς το παρόν.

C. N.: Για να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, την ημέρα που θα εμφανιστείτε στο Θέατρο Παλλάς, θα θέλατε να δώσετε ένα μήνυμα σε όλες τις γυναίκες;

A. D.: Έμαθα νωρίς στη ζωή μου ότι στις δύσκολες στιγμές αναδύεται η ελπίδα. Ζώντας χωρίς ελπίδα είναι σαν να σταματάς να ζεις. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι: Ποτέ μη σταμάτατε να ονειρεύεστε… να ακολουθείτε την καρδιά και τα όνειρά σας πάντα!

Περισσότερα για τη συναυλία της Angèle Dubeau στο Θέατρο Παλλάς μπορείτε να δείτε εδώ.