Ο Alex Drakos είναι ένας δημιουργός με πολλές περγαμηνές. Εκτός από τις πολλές συνεργασίες με κορυφαία ονόματα της διεθνούς και της εγχώριας μουσικής σκηνής, διαθέτει μια ακαδημαϊκή πορεία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, ενώ έχει δημιουργήσει την δική του μπάντα, το “Alex Drakos Trio” με jazz κυρίως αναφορές.
Με αφορμή το νέο του project “Lost Track”, μας μίλησε για την ενδιαφέρουσα προσωπική του διαδρομή και ανέφερε κάποια από τα «χαμένα κομμάτια» που μπορούμε να ακούσουμε κάθε Παρασκευή στο Bios.
Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Cul. N.: Για κάποιες Παρασκευές θα έχουμε την ευκαιρία να σας παρακολουθήσουμε στο Bios. Μιλήστε μας για το τι θα περιλαμβάνουν αυτές οι εμφανίσεις.
Alex Drakos: To νέο live project του Alex Drakos Trio στο BIOS, επιχειρεί να εξερευνήσει ήχους και «δρόμους», με οδηγό τον αυτοσχεδιασμό, μέσα από μουσικές οδούς γνώριμες και οικείες. Στο Trio συμβάλουν δημιουργικά οι Γιάννης Παπαδόπουλος (πιάνο) και Ντίνος Μάνος (κοντραμπάσο).
Το Trio διαμορφώνει τον ήχο του με δικές του πρωτότυπες συνθέσεις αλλά και μουσικές του Κόσμου, έχοντας αφετηρία την jazz κι επιρροές από pop, rock, κλασσική κι ακόμα παραδοσιακή μουσική.
Cul. N.: Ο τίτλος του project “Lost Track” τι συμβολίζει για εσάς;
Al. Dr.: To “Lost Track” συμβολίζει το χαμένο τραγούδι που κάποτε ακούσαμε και πάντα αναζητούμε. Είναι ο δρόμος που ακολουθούμε αλλά ενίοτε χάνουμε και συνεχίζουμε να αναζητούμε.
Cul. N.: Ποιες είναι οι προσωπικές σας επιρροές και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με μια μουσική που έχει ως κεντρικό πυρήνα την Jazz;
Al. Dr.: Μεγάλωσα και ζω στην Ελλάδα. Προφανώς οι επιρροές μου έχουν να κάνουν με μια τεράστια γκάμα από διαφορετικά μουσικά ιδιώματα και διαφορετικές τέχνες. Αυτό είναι το καλό του να ζεις στην Ελλάδα. Λόγω γεωγραφικής θέσης, δέχεται πολιτισμικές επιρροές από πολλές κατευθύνσεις.
Η τζαζ συγκεκριμένα, με γοήτευσε από πολύ μικρό. Άκουσα τυχαία αυτή τη μουσική και για κάποιο ανεξήγητο λόγο, την ερωτεύτηκα.
Cul. N.: Πείτε μας δυο λόγια για την μπάντα σας, “Alex Drakos Trio” και την μεταξύ σας συνεργασία.
Al. Dr.: Το Alex Drakos Trio ξεκίνησε όταν δίδασκα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (τμήμα μουσικών σπουδών). Οι τότε φοιτητές μου, Γιάννης και Ντίνος, αποφοιτούσαν. Η σχέση μας ήταν κάτι περισσότερο από σχέση καθηγητή – φοιτητή. Μας συνέδεε η φιλία, η συμπάθεια κι η εκτίμηση. Είχα ξεχωρίσει αυτά τα παιδιά για το ήθος και το ταλέντο τους. Από τότε είμαστε συνοδοιπόροι σε αυτό το μακρύ δρόμο.
Cul. N.: Πόσο έχει συμβάλλει και η ακαδημαϊκή σας πορεία στην διαμόρφωση του προσωπικού μουσικού σας σύμπαντος;
Al. Dr.: Το βασικό όφελος της διδασκαλίας είναι ότι αυτός που διδάσκει, ταυτόχρονα διδάσκεται. Διδάσκοντας έχω γίνει πολύ καλύτερος μουσικός. Παράλληλα η έρευνα που κάνει κάποιος, στα πλαίσια της ακαδημαϊκής διδασκαλίας, του προσφέρει βαθύτερη κατανόηση για την τέχνη του.
Cul. N.: Πώς βλέπετε το σημερινό ελληνικό καλλιτεχνικό τοπίο;
Al. Dr.: Αν μιλάμε για την πλειοψηφία στη χώρα μας, επειδή η τέχνη κι η κουλτούρα είναι συνδεδεμένες με την παιδεία, δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος δυστυχώς. Αυτή η κλισέ ατάκα ότι “όλα έχουν να κάνουν με την παιδεία”, δυστυχώς είναι τόσο μα τόσο αληθινή…
Cul. N.: Ένας μουσικός δύναται πλέον να επιβιώσει μέσα από την τέχνη του;
Al. Dr.: Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Απαιτεί να είσαι παράλληλα μάνατζερ, λογιστής και διαφημιστής του εαυτού σου. Και πάλι το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο. Βέβαια αυτό κρύβει και μια αρετή. Οι, από ανάγκη, δημιουργικοί άνθρωποι αντισταθμίζουν αυτή την έλλειψη πόρων με επιπλέον παραγωγή στην τέχνη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά συμβαίνει.
Cul. N.: Τι περιλαμβάνει η συνέχεια για εσάς;
Al. Dr.: Πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και πολλή δημιουργία. Όλο και περισσότερη.
Cul. N.: Κλείνοντας, θα μας αναφέρετε κάποια «χαμένα κομμάτια» που ξαναβρήκατε και έχουν για εσάς ιδιαίτερη αξία;
Al. Dr.: Το “Set the controls for the hearts of the sun” των Pink Floyd.
Τo “Black Star” του D. Bowie και κάποια άλλα. Επιτρέψτε μου να μην τα πω όλα, αλλά μπορεί να τα ακούσει κανείς στο BIOS.
