Το BOOZE παρουσιάζει την την νέα ατομική έκθεση της Σοφίας Σκαρογιάννη με τίτλο “Facts+Feelings” και σας προσκαλεί στα εγκαίνια το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017.

Η Σοφία Σκαρογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον ζωγράφο Δημήτριο Σκαρογιάννη και στα εργαστήρια των ζωγράφων Πέτρου Κουφοβασίλη, Νίκου Γεωργίου και Γιάννη Λαμπρινέα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή (1989-1995), ενώ αργότερα επί δύο χρόνια μαθήτευσε δίπλα στον Igor Gorsky (αφηρημένο εξπρεσσιονισμό) στην Νέα Υόρκη. Παρακολούθησε σεμιναρια Χαρακτικής στο Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών Pandolfini & Σιατερλή. Aπό το 1995 έως σήμερα έχει εκθέσει σε ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Παρίσι, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Βαρκελώνη, Αλέπο και Δαμασκό, Τόκιο, Φλωρεντία και Μιλάνο, Ζυρίχη, Κοπενχάγη). Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Τεχνών Ελλάδος. Έργα της βρίσκονται σε μόνιμες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι και στην Αθήνα.

Η Τέχνη της Σοφίας Σκαρογιάννη είναι το ακριβές ανάλογο ενός ζωντανού οργανισμού. Γι’ αυτό, εξάλλου, και η δουλειά της συνιστά περισσότερο μωσαϊκό παρά θέμα. Έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με στιγμιότυπα : με την επικαιρότητα σπασμένη σε κομμάτια, και με τον κατακερματισμένο άνθρωπο της εποχής μας. Ευτυχώς, εδώ υπάρχει ουσία (και όχι διακόσμηση) – όπως ακριβώς το απαιτεί ο ρόλος της Τέχνης. Και βέβαια δεν έχουμε χρόνο για διακόσμηση.

Τα έργα της Σοφίας Σκαρογιάννη δεν έχουνε διδακτικό χαρακτήρα, αφού μέσα από αυτά, ουσιαστικά, η καλλιτέχνης παίρνει θέση σχετικά με τις αναζητήσεις της (εικαστικές ή άλλες), εκθέτει και εκτίθεται, θέτει ερωτήσεις προκαλώντας μαζί και τις απαντήσεις. Στο τραγικό στοιχείο που αναδύεται αντικατοπτρίζεται η προσωπική ματιά της για τα πράγματα: ρεαλιστική, σκληρή, και ενίοτε κυνική ή προκλητική. Ενδέχεται να προκαλέσει τον εκνευρισμό, την αντίδραση και την αναστάτωση του θεατή ακριβώς γιατί τον φέρνει αντιμέτωπο με τις σκέψεις του. Κι αυτό είναι κάτι που κάνει την τέχνη της ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.

Igor Gorscy 

NY 2017

Αναφορικά με το ρόλο και την αποστολή της τέχνης έχουν διατυπωθεί, μεταξύ άλλων, δύο απόψεις που συμπυκνώνονται στα εξής “συνθήματα”: «Η Τέχνη για την Τέχνη» και «Στρατευμένη Τέχνη». Μιλώντας για το έργο της Σοφίας Σκαρογιάννη, δε γίνεται παρά να αναφερθούμε στην έντονη δήλωση μιας υγιούς στράτευσης, η οποία έρχεται βέβαια σε αντίθεση με κείνη την κομματικά νοσηρή που ξέρουμε. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μια καλλιτέχνιδα που ηθελημένα αφιερώνει το έργο της στα ιδανικά που πηγάζουν από μέσα της αφού η καλλιτεχνική της δημιουργία δεν αποτελεί παρά μιαν απολύτως γνήσια έκφραση του εσωτερικού της κόσμου. Επικαλούμενη όχι τόσο το εγώ, μα πρωτίστως το υπερεγώ (ό,τι δηλαδή αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές, ηθικές και κοινωνικές, αξίες του ατόμου, δομώντας κατά κάποιο τρόπο τη γενικότερη ηθική συνείδηση)  απλώνει στην ολότητα του έργου της τις υπαρξιακές της αναζητήσεις.

Mara Karetsos 

Νew Υork 2017

Ως μέτρο επίκεντρο η ανθρώπινη ύπαρξη. Ως αυθεντική οντότητα στο ακέραιο, πολλαπλασιάζει ειρμούς και σεινειρμικά ιδεογράφει με μέθοδο άκρως ιδιάζουσα έργα περιγραφής και κατασκευές που στην ολότητα συνομιλούν μεταξύ τους. Το σύνολο λειτουργεί σαν ένα κλασικό ορχηστρικό έργο που ερμηνεύεται από ταλαντούχους μουσικούς, σε τόνο από facts μετουσιωμένους σε feelings μείζονα στον χώρο, στον χρόνο και στον τόπο κατ’ ιδίαν και μη απαραιτήτως. Κοινωνικά και ιδεολογικά  τα συστατικά του εγχειρήματος με συμβολικές προεκτάσεις, εντάσεις με κομβικές διαδρομές τα μηνύματα προς και από τους αποδέκτες. Αλληλεπιδράσεις σε διαλόγους σκέψεων, χρωματικών συλλογισμών ορίζουν άξονες διεισδυσης πέρα από συμβατές συνθήκες και καταστάσεις.

Επιμέλεια: ΘOΔΩΡΗΣ ΚΟΡΕΛΗΣ