Σχεδόν δύο μήνες απομένουν μέχρι την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ “VILLAGE POTEMKIN” και οι δημιουργοί του κατηφορίζουν στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, για μια εκδήλωση, με προβολή (work in progress) και συζήτηση.

Το Σάββατο 11 Ιουνίου 2016 οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ, συναντούν τους θεατές και ζητούν τη βοήθειά τους για την ολοκλήρωσή του.

Οι δημιουργοί των ντοκιμαντέρ μαζί με τους πρωταγωνιστές του θα διηγηθούν μικρές, ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ζωής τους. Κυρίως όμως θα αναδείξουν τους ανθρώπους που έδωσαν νικηφόρες μάχες απέναντι στον εθισμό κι την κρίση, προσωπική και κοινωνική.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Δομίνικος, πρώην χρήστης ουσιών περιπλανώμενος σε μια Αθήνα που καταρρέει, με ένα ποδήλατο και μια go-pro, συναντά ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με εκείνον – μένουν καθαροί από ουσίες και ζουν γεμάτοι συνείδηση. Η χαρά του πιώματος, η κατάρρευση, η αποδοχή του προβλήματος, η ανάρρωση. “Καθαροί» πια, μαρτυρούν την πορεία τους προς την αυτογνωσία και τον επαναπροσδιορισμό των αξιών και της αντίληψής τους για τη ζωή.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Εμφυτη; Επίκτητη; Ποιός ξέρει, τρέχα γύρευε. Μια αίσθηση, πάντως, του εαυτού μου ως ξένου από τα πράγματα, που δε με άφηνε να κάνω βήμα. Σαν χρυσόμυγα σε κόκκινη κλωστή, όφειλα να γυρνάω γύρω-γύρω από μια τεράστια απορία. Ο κόμπος άρχισε να λύνεται όταν βρέθηκα με μια κάμερα στα χέρια, μια go-pro. Ένιωσα σαν να βρήκα ένα μέλος μου που είχα χάσει χωρίς να το καταλάβω. Αποκατάσταση. Αυτό μου έδωσε η κάμερα. Έναν τρόπο να φιλτράρω την εμπειρία μου για να μπορέσω να την αξιοποιήσω. Αντί να κάνω μανούβρες υπεκφυγής. Μπορούσα να την αντιμετωπίσω μετωπικά. Με αυτό το εργαλείο αυτογνωσίας στα χέρια άρχισα να ξανακάνω τα ίδια ερωτήματα αλλιώς. Για τη χρήση ναρκωτικών. Για τη σχέση μου με τους ανθρώπους. Για τα επώδυνα αντίο και τους παρατεταμένους αποχωρισμούς. Ο κύκλος άρχισε να διευρύνεται, να ανοίγει σε αντίστοιχες αφηγήσεις άλλων. Η αποκλειστικότητα που δεκδικούσα για τον εαυτό μου μαλάκωσε. Σταμάτησα να είμαι η ιστορία μου και άρχισα να γίνομαι ο αφηγητής της. Ορίστε, συστήθηκα.

 

Δομίνικος Ιγνατιάδης