Έρωτας Το Απόγευμα, του Μπίλι Γουάιλντερ

Η New Star παρουσιάζει από τις 27 Αυγούστου 2015 την ταινία «Έρωτας Το Απόγευμα» (Arian, Love in the afternoon) του πολυβραβευμένου Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Όντρεϊ Χέπμπορν και Γκάρι Κούπερ.

ΣΥΝΟΨΗ

Στο Παρίσι της δεκαετίας του ’50, ένας ζηλιάρης σύζυγος αναθέτει στον ντετέκτιβ Κλοντ Σοβάς (Μορίς Σεβαλιέ) να παρακολουθήσει τη γυναίκα του, για την οποία έχει υποψίες ότι τον απατά με το διάσημο Αμερικανό πλέιμποϊ Φρανκ Φλάναγκαν (Γκάρι Κούπερ). Όταν ο σύζυγος μαθαίνει ότι οι υποψίες του είναι βάσιμες εκμυστηρεύεται στον Σοβάς ότι σκοπεύει να σκοτώσει τον Φλάναγκαν. Η κόρη του Σοβάς, η Αριάν, (Όντρεϊ Χέπμπορν), κρυφακούει τη συζήτηση και προειδοποιεί τον Φλάναγκαν, ο οποίος καταφέρνει να ξεφύγει από τον κίνδυνο. Η Αριάν, που αρχίζει να ερωτεύεται τον Φλάναγκαν, προσπαθεί να τον εντυπωσιάσει υποδυόμενη την κοσμογυρισμένη και, παρά το νεαρό της ηλικίας της, χειραφετημένη, πλούσια κοσμική. Απαριθμεί στο Φλάναγκαν τις περιπέτειές της με μια σειρά από υποτιθέμενους εραστές και, πράγματι, τον σαγηνεύει.

Σκηνοθεσία: Μπίλι Γουάιλντερ

Σενάριο: Μπίλι Γουάιλντερ, Ι. Α. Λ. Ντάιαμοντ

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Κλοντ Ανέ “Ariane, jeune fille russe”

Πρωταγωνιστούν: Όντρεϊ Χέπμπορν, Γκάρι Κούπερ, Μορίς Σεβαλιέ, Τζον Μακ Γκάιβερ κ.ά.

Ρομαντική Kομεντί, ΗΠΑ, 1957, 130΄

2 Βραβεία Laurel καλύτερης κωμωδίας και καλύτερης κωμικής ηθοποιού (Billy) (1958)

Βραβείο WGA πιο καλογραμμένης αμερικάνικης κωμωδίας (Μπίλι Γουάιλντερ- Ι. Α. Λ. Ντάιαμοντ) (1958)

3 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα ( στην κατηγορία μιούζικαλ/ κωμωδίας ): καλύτερης ταινίας , καλύτερης ηθοποιού ( Όντρεϊ Χέπμπορν)  και καλύτερου ηθοποιού  (Μορίς Σεβαλιέ) (1958, USA) 

Ανάλυση Ταινίας

Στο Παρίσι της δεκαετίας του 1950, ο ιδιωτικός ερευνητής Κλοντ Σοβάς παρακολουθεί, για λογαριασμό ενός πελάτη του, τις κινήσεις της συζύγου του και του εραστή της. Η κόρη του ντεντέκτιβ, η Αριάν, κρυφακούγοντας τις προθέσεις του απατημένου συζύγου να σκοτώσει τον αντίζηλό του, αποφασίζει να προειδοποιήσει τον δεύτερο για τον κίνδυνο που τον απειλεί. Ο εραστής είναι ο Φρανκ Φλάναγκαν, ένας Αμερικάνο εκατομμυριούχος με συναισθηματικές περιπέτειες τέτοιου τύπου σε ολόκληρο τον κόσμο. Χωρίς να αποκαλύψει στοιχεία της δικής της ταυτότητας, η Αριάν τον συναντά στο ξενοδοχείο Ritz, όπου αυτός διαμένει, και υποκύπτει κι αυτή στη γοητεία του.

Θα συναντηθούν τυχαία ξανά τον επόμενο χρόνο στην όπερα. Η Αριάν, στις συναντήσεις που θα ακολουθήσουν στο ξενοδοχείο του Flannagan, προσπαθεί να τον εντυπωσιάσει, οικειοποιούμενη ερωτικές περιπέτειες που γνωρίζει μέσα από το αρχείο υποθέσεων του πατέρα της. Και πράγματι, εξάπτει την περιέργειά του, σε τέτοιο βαθμό ώστε αυτός να ζητήσει τη συμβολή του ιδιωτικού ερευνητή Chauvasse, ο οποίος πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι πρόκειται για την κόρη του.

Η ιστορία έχει αίσιο τέλος, με τους δυό τους (Flannagan και Αριάν) να επιβιβάζονται  τελικά στο τρένο που αφήνει πίσω του το Παρίσι.

Επιπλέον στοιχεία για την ταινία:

Η ταινία είναι βασισμένη στο πιο γνωστό μυθιστόρημα του Claude Anet: Ariane, jeune fille russe . Ο Anet, όπως και ο Wilder, ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος.  Το μυθιστόρημα έγινε για πρώτη φορά ταινία το 1931 από τον Paul Czinner  με τη γυναίκα του Elisabeth Bergner, ως ηρωίδα της γερμανικής (Ariane με τον Rudolf Forester) και της αγγλικής εκδοχής της ταινίας (The loves of Ariane με τον Percy Marmont). Στη γαλλική εκδοχή (Ariane, jeune fille russe, 1932) οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι δόθηκαν στους Gaby Morley και Victor Francen.  Ωστόσο, σε αυτές οι κινηματογραφικές αποδόσεις του μυθιστορήματος το ρόλο της Αριάν, που υποτίθεται ότι είναι δεκαεφτά ετών και μόλις έχει τελειώσει το λύκειο,  τον παίζουν ηθοποιοί που έχουν περάσει τα τριάντα.

Ο Wilder πρότεινε αρχικά το ρόλο του πλέιμποϊ  Flannagan στον Cary Grant, ο οποίος τον απέρριψε λόγω της διαφοράς ηλικίας που είχε με τηνAudrey Hepburn. Επίσης αναφέρθηκε και τον όνομα του Yul Brynner για το ρόλο, ο οποίος σε περίπτωση που δεχόταν θα έδινε μια εξωτικότερη νότα στο ρόλο. Ο Gary Cooper που τελικά ανέλαβε το ρόλο είχε ήδη αρχίσει να δείχνει σημάδια γήρανσης, κυρίως λόγω της άσχημης κατάστασης της υγείας του. Παρόλα αυτά ο Cooper ήταν ευχαριστημένος τόσο με την ερμηνεία του, όσο και με το συνολικό αποτέλεσμα και το γεγονός ότι κάποιοι κριτικοί θεώρησαν ότι η εμπορική αποτυχία της ταινίας οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν πολύ μεγάλος για το ρόλο τον στεναχώρησε πολύ. Ο Cooper αφέθηκε στα χέρια των πλαστικών χειρουργών ένα χρόνο αργότερα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν αμφίβολα. Ο κινηματογραφικός ατζέντης Paul Konner πρότεινε στο Wilder τον Maurice Chevalier για το ρόλο του Claude Chavasse κι ο ηθοποιός δέχτηκε με χαρά δηλώνοντας: Θα αποκάλυπτα ακόμη και τη μυστική συνταγή της γιαγιάς μου για σούπα μπουγιαμπέσα, προκειμένου να συμμετάσχω σε ταινία του Μπίλι Wilder . Η Audrey Hepburn ήταν η πρώτη επιλογή του Wilder για το ρόλο της Ariane .

Η σαρκαστική ματιά του Billy Wilder

O Wilder έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους μετρ της αμερικάνικης κωμωδίας. Γυρίζει ταινίες με έντονα κριτικό και ειρωνικό βλέμμα: κοινωνικές σάτιρες  όπως H πρώτη σελίδα (1974)  ή Ένα, δύο, τρία, (1961), κωμωδίες περί ηθικής  όπως η Aβάντι(1972) , αισθηματικές ή ερωτικές κομεντί  όπως H γκαρσονιέρα (1960), Αριάν ( Love in the Afternoon)(1957) και Σαμπρίνα (1954), κωμωδίες πάνω στην αντροφιλία (Buddy Buddy,( Tα φιλαράκια), H πρώτη σελίδα κ.ά.

O Wilder διακωμωδεί με κέφι κι οξύτητα, και σχολιάζει ειρωνικά τα ιδιωτικά και δημόσια ήθη, τους μύθους των Αμερικανών. Aποκαλύπτει τη σκληρότητα που απαιτεί το αμερικάνικο όνειρο για να πραγματοποιηθεί. O ίδιος περιγράφει τη μέθοδό του ως εξής: «Παίρνω ένα διαδεδομένο κλισέ και δείχνω την άλλη πλευρά του νομίσματος». O Wilder στρέφεται ενάντια στις αφηρημένες, ηθικοπλαστικές και ψυχρές προσταγές της κοινωνίας και του νόμου. Tο έργο του ξεχωρίζει για το κυνικό χιούμορ, τη σατιρική ματιά και τον σκληρό σαρκασμό του. Στο γέλιο και στη διασκέδαση που σκορπίζει, κρύβεται η ενοχλητική και πικρόχολη γκριμάτσα. Mας προτείνει έναν καυστικό πίνακα των HΠA, που γεννά τόσο την έλξη όσο και την αποστροφή. Tο στυφό κι επιθετικό χιούμορ του προδίδει μια κάποια μισανθρωπία. Στις κωμωδίες παίζει και διασκεδάζει με τις απογοητεύσεις του, τις οποίες μοιράζεται με τους θεατές του. Tελικά, όμως, αποδέχεται την ανθρώπινη αδυναμία. Στα φιλμ του, η ανθρωπότητα είναι ένοχη αλλά ολοζώντανη. Mε το γέλιο, ο Wilder γίνεται συνένοχός της.

Tο έργο του Wilder προσφέρει αφειδώς ζωντανή ψυχαγωγία, χαμόγελο και ερεθιστικό κέφι. O Wilder είναι ένα παμπόνηρο πειραχτήρι, ένας παρατηρητής των ανθρώπων, που διασκεδάζει αληθινά και μεταφέρει και σ’ εμάς αυτή την αίσθηση, σε όλη της την ένταση. Mπορεί να δείχνει πεζός, ελαφρός και χυδαίος, αυτό όμως συμβαίνει γιατί τα κίνητρα των χαρακτήρων του είναι καθαρά υλικά: το χρήμα και η σεξουαλικότητα.

Στον Wilder, η κωμωδία συχνά αποκαλύπτει τις ψευτισμένες, αλλοιωμένες και λαθεμένες σχέσεις ανάμεσα στα φύλα ή τις τάξεις. Φανερώνει τη βία και το ψέμα που ενυπάρχει στις σχέσεις των δύο φύλων (Aβάντι, Φίλησέ με κουτέ, Tροτέζα). Eιδικότερα οι ήρωες τού Mερικοί το προτιμούν καυτό (1959) βιώνουν τη βία και το ψέμα, αλλάζοντας φύλο (οι άντρες μεταμφιέζονται σε γυναίκες). «Kανείς δεν είναι τέλειος», έτσι σχολιάζεται η μεταμφίεση (σε γυναίκα) του Tζακ Λέμον, όταν αποκαλύπτεται. Kι αυτό συμβαίνει, γιατί κανείς δεν είναι εντελώς αυτό που υποτίθεται ότι είναι, αυτό που φαίνεται. Aπό την ύπαρξη του προσωπείου και του φαινομενικού προκύπτουν ανθρώπινα ελαττώματα, που όμως ο σκηνοθέτης τελικά θα αποδεχτεί ως αναπόφευκτα, σύμφυτα με την υποκριτική ανθρώπινη φύση. Aπαντώντας «κανείς δεν είναι τέλειος», ο Wilder θα δεχτεί, αστειευόμενος, έναν τρόπο να υπάρχεις, όχι ακριβώς όπως είσαι, αλλά σε μια παραλλαγή του εαυτού σου, για να καταφέρεις να επιβιώσεις.

Και στην Αριάν (Love in the afternoon) εξάλλου, η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας καταφεύγει στο ψέμα προκειμένου να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοσμοπολίτη Flannagan.