Τέσσερις Ελληνικές Στιγμές (3+1) από την Άννα Κοκκίνου στο θέατρο Σφενδόνη

Η Άννα Κοκκίνου ανοίγει ελληνικά την αυλαία στο μέλλον. Μέσα από μια τρίπτυχη προοπτική, τρείς μονόλογοι από το παρελθόν στο μέλλον:’Μορφές’ του Γ.Μ. Βιζυηνού (πρεμιέρα 7.12), ‘Λα Πουπέ‘ του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (πρεμιέρα 17.12) και ‘Εγώ ο Θουκυδίδης του Ολόρου, Αλιμούσιος‘ (πρεμιέρα τέλη Δεκεμβρίου).

Η συνέχεια της ελληνικότητας της γλώσσας σε τρεις στιγμές αναλαμπών της, επιλεγμένες από το σημερινό αισθητήριο μιας μακρυάς σκηνικής θητείας, που καταλήγει σε επετειακή έναρξη.

Η Άννα Κοκκίνου παρέχει φέτος στον ελληνικό λόγο τον άλλο χώρο, το χώρο της αναπαράστασης, για να δοκιμαστούν οι αντοχές του.

Σε αντίθεση με τους αναγκαστικούς χώρους δια-φθοράς του: ΜΜΕ, βουλή, καθημερινότητα, τυποποιήση, κλπ.

Και το «+1»:

«Αναζητώντας το πρόσωπο του νέου ελληνισμού» Δημήτρης Χατζής.
-Εμένα δάσκαλός μου ήτανε η Ιστορία και η Λύπη-
(Πρεμιέρα Μάρτιος 2014)  

Μορφές του Γ.Μ. Βιζυηνού
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ (1849-1896)

Πρεμιέρα: Σάββατο 7.12

«Πάντα, πόσο μάλλον τώρα έχω ανάγκη τους μεγάλους συγγραφείς- τους μεγάλους δασκάλους. Ξανά και ξανά να τους ξαναανακαλύπτω. Τώρα το άκουσμα της γλώσσας του Βιζυηνού ηχεί καταλυτικά- προσδιορίζει την ταυτότητα που με πάθος αναζητά κανείς τώρα: ‘ποιός είμαι; που είμαι; τι κάνω;»

Μιά παράσταση που πρωτοανέβηκε τον Μάιο του 1993,  εξακολουθεί να χτίζεται, εξακολουθεί να διαμορφώνεται, να εξελίσσεται στο χρόνο με νέα υλικά που προκύπτουν στη πορεία της ζωής και της δουλειάς – γιατί η παράσταση αυτή αποτελεί σημείο θεατρικού επαναπροσδιορισμού.

Τότε, η παράσταση ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη με την συνεργασία της Μίρκας Γεμεντζάκη. Φιλολογικός σύμβουλος και πολύτιμος συνεργάτης ο Βασίλης Διοσκουρίδης, την μουσική έγραψε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, τους φωτισμούς ο Φίλιππος Κουτσαφτής, το κείμενο και την ερμηνεία του, η Αννα Κοκκίνου. Tώρα συνομιλητής και καλλιτεχνικός σύμβουλος είναι ο Νίκος Φλέσσας.

Οι Μορφές από το έργο του Βιζυηνού παίχτηκαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στο εξωτερικό, έχει συμπληρώσει 800 παραστάσεις και θεωρείται σημείο αναφοράς και σταθμός στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.