Αφιέρωμα στο Russ Meyer, από το Cinema Camp

Το Cinema Camp διοργανώνει αφιέρωμα στο Russ Meyer, με προβολή της ταινίας με τίτλο «Faster, Pussycat! Kill! Kill!»…

… την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012, στις 21.00.

Στο πλαίσιο των προβολών του CINE CAMP στις 9 Νοεμβρίου θα προβληθεί στο ισόγειο του CAMP! η ταινία του Russ Meyer “Faster, Pussycat! Kill! Kill!” (1965, Η.Π.Α) με ελεύθερη είσοδο.

O Aνδρέας Κίκηρας σημειώνει στο κείμενο του για το κλασσικό camp φιλμ του Αμερικανού πρωτοπόρου δημιουργού και πατέρα του sexploitation: «O Russ Meyer θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κατεξοχήν κατασκευαστής ταινιών προορισμένων να θεωρηθούν camp, ωστόσο το Faster, Pussycat! Kill! Kill! πήγε πέρα από τις φαινομενικές προθέσεις του και εξακολουθεί να λατρεύεται από γενιές θεατών με διαφορετικά κινηματογραφικά γούστα.»

Πρωταγωνιστούν: Tura Satana (Varla), Lori Williams (Billie), Haji (Rosie), Susan Bernard (Linda), Stuart Lancaster (The Old Man), Paul Trinka (Kirk).

Διάρκεια: 83 λεπτά

«Πρέπει να το δεις περισσότερες από μία φορές, γιατί υπάρχουν  πολλά που δεν θα πιάσεις με την πρώτη»
Tura Satana

Τι είναι το CINE CAMP;

Το CINE CAMP αποτελεί μια νέα ενότητα προβολών για όλους όσους αγαπούν τον κινηματογράφο, camp και μη. Νέες αλλά και παλαιότερες ταινίες από έλληνες και ξένους δημιουργούς, αφιερώματα σε σκηνοθέτες, cult και underground φιλμ, ντοκιμαντέρ αλλά και ταινίες μικρούς μήκους περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του CINE CAMP με ελεύθερη είσοδο και άφθονο δωρεάν ποπ – κορν. Στην ιστοσελίδα του CAMP, www.campoint.gr, θα μπορείτε να ενημερώνεστε άμεσα για το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών ενώ δε θα λείπουν οι θεματικές βραδιές, τα πάρτυ, οι επίτιμοι καλεσμένοι κι οι εκπλήξεις. Φροντίστε για την έγκαιρη προσέλευσή σας καθώς οι θέσεις στο χώρο είναι περιορισμένες.

To λογότυπο του CINE CAMP σχεδίασε η illustrator Asako Masunouchi (www.asako-masunouchi.com )

Russ Meyer και Σινεμά Camp

Η λέξη camp στο σινεμά συνήθως χρησιμοποιείται για ταινίες που έχουν κοινoύς παρονομαστές την υπερβολή, τη χαρωπή αυθάδεια και την ηθελημένη ρηχότητα με μια παράλληλη σπουδή για την αποφυγή συναισθηματισμών, όλα αυτά ανεξάρτητα από καλλιτεχνικές αφετηρίες και προϋπολογισμούς. O Russ Meyer θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κατεξοχήν κατασκευαστής ταινιών προορισμένων να θεωρηθούν camp, ωστόσο το Faster, Pussycat! Kill! Kill! πήγε πέρα από τις φαινομενικές προθέσεις του και εξακολουθεί να λατρεύεται από γενιές θεατών με διαφορετικά κινηματογραφικά γούστα.

Ο Meyer είχε δεδομένη ικανότητα να βγάζει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με πενιχρά μέσα, να ράβει και να ξηλώνει εικόνες με απρόβλεπτο τρόπο και να επινοεί ηρωικές γωνίες λήψης, στοιχεία που εξάσκησε ως ένστολος κινηματογραφιστής και μοντέρ επικαίρων στον Β’ Παγκόσμιο. Στη συνέχεια δούλεψε ως φωτογράφος στο Χόλιγουντ και στο Playboy, εμπειρίες που επίσης αποτυπώθηκαν στις μεμονωμένες κινηματογραφικές του δουλειές, οι οποίες ξεκίνησαν από το 1959 με το The Immoral Mr Teas. Ένα φιλμ 60 λεπτών με τυπικό πορνοσενάριο (ένας πλασιέ οδοντιατρικών αξεσουάρ πουλάει την πραμάτεια του από πόρτα σε πόρτα και πετυχαίνει κάθε φορά χυμώδεις σπιτονοικοκυρές), που αποτυπώθηκε στα όρια του επιτρεπτού της εποχής για δημόσια προβολή (με κατοπινούς όρους θα χαρακτηριζόταν το πολύ ως softcore).

Περίπου 6 χρόνια και 7-8 ταινίες μετά, ο Meyer άρχισε να συνεργάζεται με τον διευθυντή φωτογραφίας Walter Schenk, με πρώτο αποτέλεσμα το φιλμ Mudhoney (1965). Σαφώς εξελιγμένο σεναριακά, κινηματογραφικά, ερμηνευτικά, το Mudhoney, που τοποθετείται χρονικά στο βαρύ κλίμα της δεκαετίας του ’30, αξιοποιεί ένα πλήθος υλικών για να παρουσιάσει μια τυπική αμερικάνικη επαρχιακή δυστοπία (έρημος, βάλτοι, ράντσο, νεκροταφείο, πόρνες, ιερείς, freaks, πατριαρχία, φαλλοκρατία), παραδομένη στα πολύ έντονα, ασπρόμαυρα κοντράστ φωτός-σκιάς του Schenk.

Στο Faster, Pussycat! Kill! Kill! που αμέσως ακολούθησε (επίσης το 1965), η καλιφορνέζικη έρημος και οι βάλτοι παραμένουν, πάντα σε εκτυφλωτικό άσπρο και μαύρο, ωστόσο λείπει κάποιο φανερά προσδιορισμένο ιστορικό-πολιτικό υπόβαθρο. Εκείνο που το υποκαθιστά είναι τρεις go-go dancers, που έκαναν τον κινηματογραφικό ακαδημαϊσμό να στρέψει το βλέμμα του προς αυτή την ταπεινή παραγωγή ανακαλύπτοντας γυναίκες «όπως δεν τις έχουμε δει ποτέ στο σινεμά» να ορίζουν μόνες τις τύχες τους, επιτιθέμενες απευθείας, ψυχή τε και σώματι στον αρσενικό σωβινισμό, πράγμα συχνά ανέφικτο ακόμη και για το «προοδευτικό» σινεμά της εποχής (συχνά και για το σύγχρονο). Τρία αντικείμενα αντρικών επιθυμιών που βγαίνουν στην έρημο με μια Porsche 356, όχι υπαινικτικά ισχυρές ούτε κατά βάθος εύθραυστες όπως στα νουάρ, αλλά κυριολεκτικά αχτύπητες και αήττητες, αποφασισμένες να ξεπαστρέψουν, λεκτικά και σωματικά, οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους.

Ειδικά ο χαρακτήρας της Βάρλα (Tura Satana), με την ολόσωμη μαύρη αμφίεση που τσάκιζε μόνο στη σχισμή ενός γιγαντιαίου, πλην απλησίαστου μπούστου και με τις ορθογωνισμένες κορακί αφέλειες που καδράριζαν το σκληρό της πρόσωπο, μακιγιαρισμένο σε γραμμές που θύμιζαν μάσκα από το παραδοσιακό ιαπωνικό θέατρο Καμπούκι, ήταν ταυτόχρονα τόσο κραυγαλέος και camp, όσο και αμιγώς σουρεαλιστικός και πολιτικά διεισδυτικός. Πολύπλοκος, όσο και η προσωπική ιστορία της Tura Luna Pascual Yamaguchi, που γεννήθηκε λίγο πριν τον Β’ Πόλεμο με καταγωγή από Ιαπωνία, Φιλιππίνες, Ινδιάνους Τσεγιέν και Ιρλανδία. “Ήξερα το rock ‘n roll πριν ανακαλυφθεί”, δήλωσε κάποτε περίφημα, καθώς μέχρι να πάρει το νεφελώδες επίθετο Satana, είχε περάσει τα τρυφερά χρόνια της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ηττημένων του Πολέμου στην Καλιφόρνια και στα γκέτο της φλεγόμενης εποχής του Σικάγο, είχε υποστεί ομαδικό βιασμό, είχε ηγηθεί κοριτσίστικης συμμορίας και τελικά ακολούθησε το δρόμο του χορού και του καράτε, για να έρθει σε στενή γνωριμία με τον Elvis στα πρώτα του και τον Harold Lloyd στα τελευταία του, αλλά και εντέλει στη σημαδιακή συνεργασία με τον Russ Meyer.

Πάντως οι δρόμοι τους δεν διασταυρώθηκαν ποτέ ξανά μετά το Faster, Pussycat! Kill! Kill!, το οποίο έτσι κι αλλιώς άρχισε να αποδίδει εμπορικά περίπου δύο δεκαετίες μετά την πρώτη κυκλοφορία του, από τη στιγμή που διαδόθηκε μέσω βίντεο και αγαπήθηκε από μεγάλες μάζες σινεφίλ ανά τον κόσμο. Το ίδιο συνέβη και με άλλες ταινίες που γύρισε στη συνέχεια o Meyer (ειδικά με τα Motor Psycho, 1965, Vixen, 1968, Beyond the Valley of Dolls, 1970), γεγονός που του χάρισε πολύ άνετα γεράματα μέχρι τον θάνατό του, το 2004, με τις απόψεις μέχρι σήμερα να διίστανται ως προς το αν ήταν ο πρώτος κινηματογραφικός φεμινιστής ή αντίθετα, κάποιος που αποτύπωνε τις φαντασιώσεις του σε φιλμ (ή και τα δύο μαζί). Από την πλευρά της η Tura συνέχισε την τεθλασμένη πορεία της ως το τέλος (2011). Έκανε κάποιους ακόμη πρωταγωνιστικούς ρόλους υπερ-θηλυκού (The Astrozombies, 1968, The Doll Squad, 1973 -και τα δύο του Ted V Mikels), στη συνέχεια δούλεψε ως βοηθός ιατρείου και τηλεφωνήτρια αστυνομικού τμήματος και τελικά επωφελήθηκε από μια ειδική συμφωνία εκμετάλλευσης της εικόνας της ως Βάρλα, που της έδινε δικαιώματα στις επανεκδόσεις, τα memorabilia και τα διάφορα conventions του Faster, Pussycat! Kill! Kill!
Ανδρέας Κίκηρας, Noέμβριος 2012