Η Sylvia Day και η σειρά βιβλίων της, “Crossfire”, με έχουν προβληματίσει όσο λίγες στο είδος της σύγχρονης ερωτικής λογοτεχνίας.

Έχω τόσο ανάμεικτα συναισθήματα για την ιστορία του Γκίντεον και της Εύας, και για το πως αυτή εξελίσσεται, αφού αισθάνομαι λες και βρίσκομαι επιβάτης σε τρενάκι με χαλασμένες ταχύτητες, που πότε πιάνουν τέρμα και πότε πιάνουν πάτο.

Το πρώτο βιβλίο της σειράς, “Γυμνή μπροστά σου”, ήταν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, ένα καλογραμμένο κείμενο, αλλά δεν πραγματευόταν μια ιστορία που μπορούσε να σε εντυπωσιάσει. Αυτή μου η ουδετερότητα εξαφανίστηκε με το δεύτερο βιβλίο, “Ευάλωτη δίπλα σου”, που με έκανε να αισθανθώ πως διάβαζα άλλη ιστορία. Δυστυχώς, το “Δεμένη μαζί σου”, ήρθε να καταστρέψει την όποια θετικότητά μου και να με απογοητεύσει οικτρά. Και, τώρα, είχα να αντιμετωπίσω το “Αιχμάλωτη στην αγκαλιά σου, που με μπέρδεψε ακόμα περισσότερο.



Ο Γκίντεον και η Εύα έχουν κάνει ένα μεγάλο βήμα στη σχέση τους. Κλέφτηκαν και παντρεύτηκαν, χωρίς κανείς να γνωρίζει για την κίνησή τους αυτή, ανακοινώνοντας έναν αρραβώνα και μια επίσημη γαμήλια τελετή που θα πραγματοποιηθεί σύντομα, νέα που δεν βρίσκουν πολύ θερμούς υποστηρικτές και που αναστατώνουν όσους τους γνωρίζουν, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα. Όμως, εκτός από τον κόσμο γύρω τους, οι δύο πρωταγωνιστές έχουν να αντιμετωπίσουν το σκοτάδι του παρελθόντος του Γκίντεον, το οποίο εμφανίζεται όλο και συχνότερα απειλώντας όσα έχουν χτίσει, αλλά και το να βρουν μία ισορροπία ανάμεσα στα κοινά και στα προσωπικά τους θέλω, αποδεχόμενος ο ένας τον άλλον όπως είναι, χωρίς να αλλάξουν, αλλά βελτιώνοντας παρ’ όλα ταύτα τον εαυτό τους.



Το “Αιχμάλωτη στην αγκαλιά σου” έχει μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα τρία προηγούμενα βιβλία της σειράς. Η αφήγηση της ιστορίας δεν γίνεται μόνο από την μεριά της Εύας, αλλά και από εκείνη του Γκίντεον, μια απρόσμενη ανατροπή που έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Θα ξεκινήσω λοιπόν από τα αρνητικά, που όλα σχετίζονται με την Εύα και την προσωπικότητά τους, που μοιάζει λιγότερο δομημένη και σκιαγραφημένη, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του προφίλ της που έχουμε στη διάθεσή μας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ναι, η Εύα είναι ενοχλητική και αυτό οφείλεται στο ότι είναι υπερβολική ως προς τις αντιδράσεις της, αφού αυτές δεν δικαιολογούνται επαρκώς, όσο και αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την ψυχοσύνθεσή της, που μοιάζει σαν ένα μπερδεμένο κουβάρι. Επιπλέον, ο τολμηρός της χαρακτήρας, στην προκειμένη, φαντάζει αρκετά χυδαίος και σε αυτό φταίει το ότι έχουμε πλέον την αφηγηματική πορεία του Γκίντεον για να συγκρίνουμε τη δική της.

Και αφού ανέφερα τον Γκίντεον, θα μείνω σε αυτόν και στο θετικό σκέλος του βιβλίου.

Για πρώτη φορά, αισθάνθηκα ως αναγνώστρια πως ήρθα πραγματικά κοντά σε έναν χαρακτήρα που μέχρι χθες, με άφηνε σχεδόν αδιάφορη. Πλέον, δεν υποθέτουμε το πως νιώθει ή το τι σκέφτεται, αλλά το γνωρίζουμε, κάτι που γεννά μέσα μας συναισθήματα συμπάθειας, κατανόησης, ακόμα και ελαστικότητας όταν εκείνος παρεκτρέπεται. Η Day έχει προσεγγίσει πολύ καλά όχι μόνο το ψυχογραφικό του προφίλ, που αναπτύσσεται και εξελίσσεται με ωραίο και στρωτό τρόπο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτός αφηγείται την ιστορία του μέσα από τα δικά του μάτια, εκφράζοντας τα συναισθήματά του με ρεαλισμό, πάθος και ένταση, δίνοντάς μας μικρά αλλά ουσιαστικά στοιχεία του παρελθόντος του, και το πως αυτά μπορούν να λειτουργήσουν στο μέλλον του. Η Day δεν έχει παρασυρθεί από την γυναικεία της φύση, και έχει υποστηρίξει τον αντρικό της χαρακτήρα έτσι όπως όφειλε να κάνει, ώστε να είναι αληθινός, γήινος και προσιτός, αλλά και γοητευτικός συνάμα.



Στο θέμα της γραφής δεν έχω να προσθέσω πολλά σε σχέση με τα προηγούμενα reviews μου που αφορούν τα βιβλία της. Η Day είναι μια έμπειρη συγγραφέας και πάνω απ’ όλα, μία καλή συγγραφέας. Μπορεί η ιστορία της να μην μας αιχμαλωτίζει πάντα με την ίδια ένταση και να μην μας παθιάζει όσο θα θέλαμε, αλλά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως ξέρει να γράφει. Επιπλέον, έχοντας περιορίσει την εστίασή της στο σεξουαλικό κομμάτι, όχι ως προς την ποσότητα αλλά ως προς την ανάλυσή του, έχει εστιάσει περισσότερα στις σκέψεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων, δίνοντας άλλο νόημα και βάθος στην ιστορία της, αξιοποιώντας μάλιστα στο έπακρο και τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιον βαθμό, κάτι που μας ευχαριστεί και κάνει την όλη υπόθεση λιγότερο επιφανειακή και περισσότερο ουσιαστική.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως η σειρά θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί με λιγότερα βιβλία αλλά παρ’ όλα ταύτα, θα απολαύσετε το βιβλίο αυτό, ειδικά αν είστε fans του είδους, και θα σας αποζημιώσει σε σχέση με το προηγούμενο.


Το βιβλίο της Sylvia Day, Αιχμάλωτη στην αγκαλία σου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τουλίπα.