Εννέα χρόνια καλλιτεχνικής ζωής κλείνουμε στο Θέατρο Σταθμός. Όσα και ο Βικτόρ στο ομώνυμο έργο του Ροζέ Βιτράκ που εγκαινιάζει τη φετινή θεατρική σεζόν. Εννέα χρόνια αναζήτησης, με σταθερές θεματικές το Νεοελληνικό Θέατρο, την Ετερότητα και τη σειρά των Μικρών Κλασικών. Βραβευμένες παραστάσεις, καινούργια ελληνικά αλλά και ξένα έργα του σύγχρονου και του κλασικού ρεπερτορίου, μοναδικά αφιερώματα, ξεχωριστές λογοτεχνικές εκδηλώσεις και βέβαια ο Μικρός Σταθμός αποτελούν το καλλιτεχνικό μας πρόγραμμα.
Ευχές από καρδιάς για μια καλή και δημιουργική χρονιά! -Μάνος Καρατζογιάννης και η ομάδα του Θεάτρου Σταθμός
Είμαι αλήθεια εννέα χρονών; Μυήθηκα στην έννοια της ηλικίας όταν έγινα τεσσάρων. Χρειάστηκαν λοιπόν τέσσερα χρόνια για να πειστώ για την περιοδική επιστροφή της 12ης Σεπτεμβρίου. Ίσως μια μέρα αποδειχθεί ότι χρειάστηκαν εκατό χρόνια. Ναι! Τίποτα δεν αποκλείει να είμαι πάνω από εκατό χρονών. –Ροζέ Βιτράκ
Το πρόγραμμα με μια ματιά
- Απόντες του Βασίλη Κατσικονούρη
Η παράσταση – έκπληξη της εαρινής περιόδου του έργου -ντοκουμέντου του Βασίλη Κατσικονούρη “Οι Απόντες” είναι ένα project – σπουδή στην προφορικότητα και στην αφήγηση πριν αυτή γίνει λογοτεχνία. Ανιχνεύει αυτό το προ-λογοτεχνικό στάδιο, ως μία, ενεργή πάντα, μήτρα παραγωγής λογοτεχνίας. Μία συλλογή από προφορικές αφηγήσεις ανθρώπων την ώρα που θυμούνται άλλους ανθρώπους, όπως τους θυμούνται, με λόγια που παράγονται εκείνη τη στιγμή. Αναφέρονται σε απόντες από θάνατο, χωρισμό, ξενιτιά, σε φίλους και πρόσωπα κάποτε αγαπημένα, που χάθηκαν στον χρόνο. Οι αφηγητές, όχι ηθοποιοί, καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, καλούνται να παρουσιάσουν ενώπιον κοινού ό,τι και όπως το θυμούνται, κάθε βράδυ την ίδια ιστορία με τα λόγια εκείνης της στιγμής, αδιαμεσολάβητα και απροβάριστα, χωρίς να υπάρχει μία λέξη γραπτή. Ως ραψωδοί του έπους της καθημερινότητας. Και ως συνοδεία λύρας, μια διακριτική υποστήριξη από κάποια θεατρικά στοιχεία. Η πρόσληψη αυτής της δράσης μπορεί να είναι ένα μοναδικό συμβάν – βίωμα, όπου τα όρια μεταξύ πομπού και δέκτη γίνονται δυσδιάκριτα… Κάθαρση για τους αφηγητές και μέθεξη για τους θεατές – ακροατές, ενίοτε και αντίστροφα. Όσοι από τους δεύτερους επιθυμούν, είναι ευπρόσδεκτοι να αφηγηθούν και τις δικές τους ιστορίες για τους δικούς τους απόντες.
Από Παρασκευή 19 έως και 22 Σεπτεμβρίου στις 21:00
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Βικτόρ και Γέτε
Ο εννιάχρονος Βικτόρ από το θρυλικό πολυπρόσωπο έργο του Ροζέ Βιτράκ “Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία”και η δεκάχρονη Γέτε από τον συγκλονιστικό μονόλογο του Jens Raschke “Κοιμούνται τα ψάρια;” που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύουν τον μέσο όρο των παιδιών της ηλικίας τους. Υπερασπίζονται όμως με πάθος το δικαίωμά τους να παραμείνουν παιδιά, όσο κι αν αυτό απειλείται. “Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα”. Στους ομώνυμους ρόλους, ο Μάνος Καρατζογιάννης (Βικτόρ) και η Ευγενία Δημητροπούλου (Γέτε).
- Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία
Η οικογένεια Πομέλ γιορτάζει τα γενέθλια του μοναχογιού της Βικτόρ. Καλεσμένοι τους είναι οι οικογενειακοί τους φίλοι Μανιώ, ένας αχαλίνωτος ερωτικά στρατηγός και μια γοητευτική κυρία με εντερικά προβλήματα που φτάνει στο σπίτι απρόσκλητη. Ο Βικτόρ, ενώ κλείνει μόλις τα εννιά του χρόνια, είναι ένα παιδί με υπερφυσική ανάπτυξη, σωματική και διανοητική. Δεν έχει πια τίποτα να περιμένει καθώς τα ξέρει ήδη όλα. Περνώντας από την αθωότητα στην ενοχή, αποφασίζει να αποποιηθεί την ταυτότητα του παιδιού. Μέσα σε λίγες ώρες θα ανακαλύψει και θα αποκαλύψει σε όλους, μαζί με την εξάχρονη φίλη του Εστέρ, το ψέμα και την φαυλότητα των μεγάλων. Εκείνοι θα προσπαθήσουν να τον καταλάβουν, μα ο Βικτόρ θέλει να τον νιώσουν… Την καινούργια μετάφραση του έργου υπογράφει ο Δημήτρης Ντάσκας (Η μετάφραση βραβεύτηκε στο Eurodram 2025).
Από 27 Σεπτεμβρίου έως και 9 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00
- Κοιμούνται τα ψάρια;
Και μια που το ’φερε η κουβέντα, τα ψάρια κοιμούνται τελικά.
Σίγουρα! Άραγε να ονειρεύονται κιόλας;
Η δεκάχρονη Γέτε αφηγείται με απλότητα και συχνές πινελιές χιούμορ – έχει πολύ χαμόγελο αυτό το έργο, άλλοτε πικρό κι άλλοτε λυτρωτικό – τη δική της απώλεια. Δεν κρύβει τίποτα, δεν φοβάται τις λέξεις, δεν φοβάται τις εικόνες… Μέσα από τα παιδικά της μάτια, αντικρίζουμε κι εμείς τη φευγαλέα σκιά αυτού που μας στοιχειώνει και τελικά απρόσμενα μας λυτρώνει…
Το θέμα του έργου θα μπορούσε εύκολα να προσδιοριστεί ως “διαχείριση πένθους”, αλλά είναι πολύ περισσότερα από αυτό: είναι μια παιδική, αθώα, κλεφτή ματιά στην τραγικότητα της ανθρώπινης συνθήκης, στο άδηλο “μετά”, στην οδυνηρή συμφιλίωση με την απώλεια. Η ιστορία και η γραφή του Jens Raschke ανοίγει έναν θεραπευτικό δρόμο για την ανακούφιση του πόνου, την ελπίδα, τη σημασία της μνήμης, αλλά και της αδελφικής αγάπης. Στον ρόλο της Γέτε, η Ευγενία Δημητροπούλου.
Από 15 Οκτωβρίου, κάθε Τετάρτη στις 18:15
Τέσσερις βραβευμένες παραστάσεις για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων
Τέσσερις βραβευμένες παραστάσεις πραγματοποιούν έναν τρίτο και τελευταίο κύκλο. Πρόκειται για τις παραστάσεις: “Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα” του Κωνσταντίνου Ντέλλα (grape – Greek Agora of Performance 2025, από 6/10, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00), “Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη” – μονόλογος του Νταβίντ Λελαί Ελό σε σκηνοθεσία Ελισσαίου Βλάχου (Τιμητική διάκριση Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου στον Μάνο Καρατζογιάννη από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών – 20/9 στις 21:00, Φεστιβάλ Κολωνού – Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού και από 23/10, κάθε Πέμπτη στις 21:00), “Το Γάλα” του Βασίλη Κατσικονούρη σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη και Ερμίνας Κυριαζή (Βραβείο Κοινού All4Fun Καλύτερης Παράστασης 2024, από 21/11, κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00) και “Η Κασέτα” της Λούλας Αναγνωστάκη σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη (Βραβείο Δημήτρης Χορν για την ερμηνεία του Γιάννη Τσουμαράκη, Απρίλιος 2026).
- Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα
Η sold – out παράσταση του Κωνσταντίνου Ντέλλα που ξεκίνησε από την Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου, αποτελεί μια σκηνική προσέγγιση στη σύνδεση της μαγείας με τη μαγειρική ως γυναικείο μυστικό κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Στη σκιά της ανδρικής εξουσίας, οι γυναίκες παρέμειναν στο περιθώριο, χωρίς να έχουν λόγο στις αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικαίωμα των ανδρών. Πέρα από τις υπόλοιπες εργασίες, με τις οποίες συνέβαλλαν στην οικονομία της οικογένειας και της κοινότητας ως εργάτριες, είχαν και την ευθύνη της τροφοδοσίας των μελών της οικογένειάς τους, πάντα όμως εντός του οίκου. Έτσι, ανέπτυξαν έναν μυστικό κώδικα, μια λανθάνουσα εξουσία, που στηριζόταν στη χρήση της μαγείας, των «πρακτικών», του ξεματιάσματος και άλλων δεξιοτήτων, μέσα από τη χρήση των υλικών που χρησιμοποιούσαν και στη μαγειρική, τα βότανα και τα χόρτα της περιοχής, το λάδι, το νερό και το αλεύρι. Στη Θεσσαλία, η παράδοση θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο «κατέβασμα» του φεγγαριού. Τρεις νεαροί ηθοποιοί προσεγγίζουν σκηνικά το γυναικείο σώμα, όπως έχει καταγραφεί στο δικό τους σώμα, μέσα από τις αναφορές στις δικές τους γιαγιάδες. Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, δηλαδή τη μάσκα και τον συντονισμό του λόγου και του σώματος, και έχοντας ως αφετηρία τα στάδια της παρασκευής της πίτας, αφηγούνται ιστορίες από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και τα Φαρσάλια του Λουκανού, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και έρευνας, από παραδοσιακά τραγούδια και συνεντεύξεις γυναικών έως ιατροσοφικούς κώδικες του 19ου αιώνα.
Από 6 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
- Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη
Ο θεατρικός μονόλογος του Νταβίντ Λελαί – Ελό, που παίχτηκε με εξαιρετική επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα αποσπώντας την Τιμητική διάκριση Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου στον Μάνο Καρατζογιάννη από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων. Ο Μιλού, ένας Γάλλος που μεγαλώνει σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, ανέκαθεν διέφερε από τους συνομηλίκους του. Στα δεκατέσσερα του, ακούγοντας στην τηλεόραση τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη αποφασίζει: “Θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!”. Τη μετάφραση υπογράφει η Αγγελική Βουλουμάνου και τη σκηνοθεσία ο Ελισσαίος Βλάχος.
Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κολωνού 2025, Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου στις 21:00 και από 23 Οκτωβρίου, κάθε Πέμπτη στις 21:00
- Το Γάλα
Η μεγάλη επιτυχία του Θεάτρου Σταθμός επαναλαμβάνεται για τρίτη θεατρική σεζόν. Το έργο – τομή του νεοελληνικού θεάτρου, που υπολογίζεται ότι έχουν δει σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό πάνω από 500.000 θεατές, επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός – είκοσι χρόνια από τη συγγραφή του και δέκα μετά το τελευταίο του ανέβασμα στη σκηνή. Το γάλα στα ρωσικά λέγεται “μαλακό”. Έτσι, περίεργα, μια ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ό,τι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει “Το γάλα” του Βασίλη Κατσικονούρη και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται… Κι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές. Τη σκηνοθεσία – έχοντας στη διάθεσή τους μια εξαιρετική διανομή – υπογράφουν ο Μάνος Καρατζογιάννης με μακρά θητεία στο ελληνικό έργο και η Ερμίνα Κυριαζή. Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, που πρώτος ερμήνευσε τον ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.
Από 21 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00
- Η Κασέτα
Η παράσταση του ανατρεπτικού και αναρχικού θεατρικού έργου της Λούλας Αναγνωστάκη που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές τις δύο προηγούμενες θεατρικές σεζόν, ανεβαίνει ξανά για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων. Η Λούλα Αναγνωστάκη, μια από τις πιο σημαντικές και δυναμικές μορφές της νεοελληνικής δραματουργίας, γράφει στα 1982 την σπαρακτική και σπαρταριστά επίκαιρη “Κασέτα”. Σαράντα περίπου χρόνια μετά τη θρυλική παράσταση του Καρόλου Κουν και είκοσι χρόνια μετά το τελευταίο ανέβασμα του έργου στην Αθήνα, “Η Κασέτα” επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός. Σκηνοθετεί – στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής στο πανεπιστήμιο του Ηull με τίτλο “Η πνευματική παρακαταθήκη της Λούλας Αναγνωστάκη” – ο Μάνος Καρατζογιάννης, έχοντας στο ενεργητικό του τη μακρόχρονη εργασία του πάνω στη δραματουργία της Αναγνωστάκη (Η Κασέτα, Η Παρέλαση, Ο ήχος του όπλου, Ο Ουρανός κατακόκκινος, Σ’ εσάς που με ακούτε, Δωμάτια Μνήμης, Ενέδρες της Ζωής – Λούλα Αναγνωστάκη mixage, Στην Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, Εντευκτήριο: Αφιέρωμα Λούλα Αναγνωστάκη). Την εξαιρετική διανομή απαρτίζουν ηθοποιοί της παλαιότερης αλλά και της νεότερης γενιάς. Για την ερμηνεία του ο Γιάννης Τσουμαράκης τιμήθηκε με το Βραβείο Δημήτρης Χορν 2025 και η Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη ήταν αντίστοιχα υποψήφια για το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2025.
Τον Απρίλιο στο Θέατρο Σταθμός
Ντέλλας, Μαυραγάνη, Παλούμπης, Τσιοτσιόπουλος
Τέσσερις αξιόλογοι σκηνοθέτες της νεότερης γενιάς σκηνοθετούν τρία νεοελληνικά κείμενα:
- Αρμπάιτ
“Αρμπάιτ”, το καινούργιο έργο των Γιώργου Παλούμπη και Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, σε σκηνοθεσία των ίδιων των συγγραφέων. Στις ιστορίες της σπονδυλωτής παράστασης παρακολουθούμε χαρακτήρες σε σχέση με την εργασία τους, με την αναζήτηση εργασίας, με τις αγωνίες της εργασίας και με τις διάφορες μορφές εξάρτησης από αυτήν. Είναι ο άνθρωπος η δουλειά του; Μια θεατρική παράσταση σίγουρα δεν μπορεί να απαντήσει σε κάτι τέτοιο. Μπορεί όμως να “βουτήξει” μέσα σε ανθρώπινες στιγμές που θέτουν και επαναδιαπραγματεύονται το ερώτημα.
Γιατί πάνω απ’ όλα είναι τα λεφτά!
Και για μένα πάνω απ’ όλα είναι τα λεφτά!
Από 18 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:15
- Με δύναμη από την Κηφισιά
“Με δύναμη από την Κηφισιά”, η σπαρταριστή κωμωδία των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη (συμπαραγωγή με το Θεσσαλικό Θέατρο). Τον ίδιο μήνα θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στη μνήμη του Δημήτρη Κεχαΐδη με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τον θάνατό του.
Τέσσερις γυναίκες φίλες, κάποιες μάνες, κόρες όλες, αποφασίζουν να κάνουν ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη, τη γη της ελευθερίας. Συνεχώς όμως το αναβάλλουν. Οι προφάσεις τους πολλές και ιλαρές: ο έρωτας, οι ενοχές, οι υποχρεώσεις, ο φόβος. Μήπως όμως αυτή τη φορά βρουν τη δύναμη να φύγουν; Μήπως το να περιγελάς τον εαυτό σου και τους φόβους σου είναι ο δρόμος για την ελευθερία; Στη σκηνοθετική εκδοχή της Γεωργίας Μαυραγάνη, όλα διαδραματίζονται σε ένα βράδυ στην κουζίνα του σπιτιού. Σ’ αυτόν τον χώρο, όπου λέγονται πάντα τα πιο σημαντικά, έναν χώρο που δεν ανοίγεται τόσο εύκολα όσο το σαλόνι, και γι’ αυτό έχει κάτι πιο αληθινό. Εκεί, λοιπόν, θα ξεκινήσουν ένα παιχνίδι με δικούς τους κανόνες: το παιχνίδι του “αν”;…. Όμως, όπως στη ζωή, έτσι και στο δικό τους παιχνίδι, ο μόνος τρόπος να μην χαθούν εντελώς είναι να συνεχίσουν να κοιτούν μπροστά. Τη δύναμη που χρειάζονται για να το πετύχουν θα τη βρουν μόνο μέσα από τη νέα γενιά. Γιατί η νέα γενιά είναι πάντοτε πιο έξυπνη.
Από 13 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:15
Με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από το θάνατο του Δημήτρη Κεχαΐδη, το Θέατρο Σταθμός πραγματοποιεί ανήμερα της επετείου αφιέρωμα στη μνήμη του.
- Ο Έλλην Βρυκόλαξ – η επιστροφή
“Ο Έλλην Βρυκόλαξ – η επιστροφή”, σε έρευνα, δραματουργία και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ντέλλα. Βρυκόλακες, φαντάσματα και δαιμονικά ανοίγουν έναν κόσμο περιθωριακό και άγνωστο, φέρνοντας τους θεατές σε επαφή με το σκοτεινό και άγριο παρελθόν του τόπου μας. Μάρτιος 2026. Υπήρξαν άραγε βρυκόλακες στην Ελλάδα; Γιατί έβαζαν πέτρες στο στόμα των νεκρών; Τι πρέπει να κάνεις την καρδιά του άλιωτου και τι είναι οι αφορισμοί; Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια στην παράσταση που τον έφερε σε επαφή με το ευρύ θεατρικό κοινό, προσεγγίζοντας εκ νέου το ιδιαίτερο θέμα του βρυκολακιάσματος στην ελληνική παράδοση.
Τον Μάρτιο στο Θέατρο Σταθμός
- Η Όλια Λαζαρίδου “στο θέατρο”
Ένας δύσπιστος θεατής αντιστέκεται στη μαγεία του θεάτρου μέχρι που βρίσκεται ο ίδιος μπλεγμένος στα δίχτυα του, επί σκηνής καταδικασμένος να συμμετέχει – για …τιμωρία – στη μαγεία του μέχρι να της παραδοθεί!
Η Όλια Λαζαρίδου με την παράσταση “Στο Θέατρο” μας μιλάει για τη θεατρική λειτουργία και την τέχνη του θεάτρου με τα ίδια του τα μέσα. Μ’ ένα αλληγορικό παραμύθι, μ’ έναν τρόπο άμεσο και βιωματικό. Η παράσταση απευθύνεται σε όλους όσοι έχουν αναρωτηθεί έστω για μια φορά στη ζωή τους, μα τι στο καλό είναι τελικά αυτή η μυστηριώδης τέχνη, το θέατρο;
Δεκέμβριος 2025
Τζένη Μαστοράκη και Δημήτρης Ήμελλος
Το 2024 μας επιφύλαξε δύο σημαντικές απώλειες στον χώρο της ποίησης και του θεάτρου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, το Θέατρο Σταθμός πραγματοποιεί τον Μάρτιο του 2026 δύο μοναδικά αφιερώματα στη μνήμη της ποιήτριας και μεταφράστριας Τζένης Μαστοράκη (επιμέλεια: Γιάννης Αντιόχου – Ευτυχία Παναγιώτου) και του ηθοποιού Δημήτρη Ήμελλου (επιμέλεια: Θοδωρής Αμπαζής).
- Το Θέατρο Σταθμός γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με ένα μοναδικό αφιέρωμα στην ποιήτρια και μεταφράστρια Τζένη Μαστοράκη.
Πέμπτη 19 Μαρτίου στις 19:00, είσοδος ελεύθερη
- Την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, το Θέατρο Σταθμός τιμά τη μνήμη του Δημήτρη Ήμελλου με μια ξεχωριστή εκδήλωση για τη ζωή και το έργο του σπουδαίου ηθοποιού.
Πέμπτη 26 Μαρτίου στις 19:00, είσοδος ελεύθερη
Βλαχογιάννης, Καζαντζάκης, Χρηστοβασίλης
Το πνεύμα αλληλεγγύης του Νίκου Καζαντζάκη και η ταπεινότητα του λόγου του Χρήστου Χρηστοβασίλη ζωντανεύουν στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός, μέσα από το εμβληματικό έργο του Κρητικού συγγραφέα “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” και το ηθογραφικό διήγημα του Γιαννιώτη λογοτέχνη “Ο Κουτσογιάννης στα Γιάννινα” (δραματουργία – σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης). Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Έξοδο του Μεσολογγίου, η παράσταση του Μάνου Καρατζογιάννη για τον Γιάννη Βλαχογιάννη “Φύλακας μιας Επανάστασης” επιστρέφει, αυτή τη φορά στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου. Ερμηνεύει ο Γιάννης Νταλιάνης.
- Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Ένας θίασος σ’ ένα θέατρο στο Μεταξουργείο, λίγο πιο κάτω από τα στενά όπου διανυκτερεύουν οι πρόσφυγες και της “γης οι κολασμένοι”, δίπλα από τα ΚΤΕΛ, εκεί που ταξιδεύουν οι μετανάστες για την Αλβανία, αποφασίζει ν’ ανεβάσει το “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”. Kάνει πρόβες διερευνώντας με αγωνία τα θεμελιακά ζητήματα συνύπαρξης που το ίδιο το έργο θέτει. Σε μια κοινωνία, όπου η μισαλλοδοξία επικρατεί και σε έναν κόσμο, που η ακροδεξιά καλπάζει και η ρητορική μίσους παίρνει κεφάλι και κεφάλια, οι ηθοποιοί νιώθουν να δοκιμάζονται οι αντοχές τους, αλλά και οι μεταξύ τους σχέσεις. Άλλωστε, ο κόσμος του θεάτρου συχνά δεν απέχει από τον απάνθρωπο κόσμο μας. Πλησιάζοντας προς την πρεμιέρα και εμβαθύνοντας στο γραμμένο με πόνο, αγάπη και πίστη για τον άνθρωπο έργο του πολυμεταφρασμένου και βραβευμένου συγγραφέα, ο θίασος έρχεται αντιμέτωπος με το δυσεύρετο νόημα της τέχνης σήμερα αλλά και της ίδιας της ζωής. Θα νικήσει το συμφέρον, το σκοτάδι και ο φανατισμός, ή η σκηνή θα εξακολουθήσει να αποτελεί έναν χώρο όπου δικαιώνονται τα αδικαίωτα πρόσωπα και παραμένει αλώβητη η ανθρώπινη συνθήκη;
Τον Απρίλιο στο Θέατρο Σταθμός
- Ο Κουτσογιάννης στα Γιάννινα
Ένας βοσκός, μια φλογέρα και το μόνο της ζωής του ταξίδι
στα Γιάννινα και στον κόσμο όλον
Το εμβληματικό διήγημα του Χρήστου Χρηστοβασίλη, γραμμένο το 1898, παρακολουθεί το ταξίδι του νεαρού τραγοπόδη βοσκού, Γιάννη Κουτσογιάννη από τα βουνά του, στα Γιάννενα. Αυτός “ο έρμος λύκος” περνώντας μέσα από άγνωστα τοπία, αντικρίζει την πόλη των Ιωαννίνων και τα θαύματά της. Μια πορεία, μια διαδρομή, στην τρυφερότητα, στην έκπληξη της ανακάλυψης αλλά και στο φόβο του αγνώστου που γυρίζει σε θαυμασμό, χαρά και γέλιο ψηλοτάβανο, γίνεται στα χέρια του σκηνοθέτη Θοδωρή Γκόνη, ένα συμβολικό ποίημα για τον μικρό και τον μεγάλο τόπο, για την πολυκοσμία και τη μοναξιά, τον άνθρωπο και τα ζωντανά του, τα χαμένα και κερδισμένα στοιχήματα της ζωής. Μια ομάδα ηθοποιών και μουσικών τραγουδώντας τα λόγια έξι ποιητών και της λαϊκής μούσας (Χρήστος Μπράβος, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Κώστας Κρυστάλλης, Γιοσέφ Ελιγιά, Μιχάλης Γκανάς, Χατζή Σεχρέτης και δημώδη άσματα της Ηπείρου από τη συλλογή του Π. Αραβαντινού) για τα Γιάννενα, με μουσικές και σχήματα χορών μας προσκαλεί σε ένα ιδιότυπο γλέντι. Μια ομάδα ανθρώπων – ηθοποιών, μουσικών – κάθονται σ’ ένα μεγάλο τραπέζι, σε μια αυλή, σ’ έναν τόπο, σε μια σκηνή. Και λένε λόγια, τραγούδια, ποιήματα και στιχάκια για τα Γιάννενα. Κάθονται σ’ ένα τραπέζι. Πεινάνε. Έχουν όρεξη. Έχουν όρεξη να διηγηθούν, να ξετυλίξουν μια ιστορία. Όχι μόνο με τη φωνή, αλλά με την ψυχή, το μάτι, το χέρι, με τον συγχρονισμό τους. Ήσυχα και ταπεινά στην αρχή, μετά μερακλώνουν, μπαίνουν στο χορό, στον κύκλο, πάνω στο τραπέζι. Κι εκεί επάνω έρχεται, καταφτάνει ο Κουτσογιάννης, με τον ξάδερφό του τον Κώστα. Και τη μάνα του και τη φλογέρα και το κοπάδι του. Κι αστράφτουνε τα Γιάννενα κι η λίμνη τους κι ο κόσμος όλος.
Τον Απρίλιο στο Θέατρο Σταθμός
- Φύλακας μιας επανάστασης
Έτσι ήταν όλη η κοινωνία τότε
Μετά την Επανάσταση…
Κέρδισε τα μεγάλα κι έπρεπε τώρα να παλέψει για τα μικρά…
Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Έξοδο του Μεσολογγίου, η παράσταση του Μάνου Καρατζογιάννη για τον Γιάννη Βλαχογιάννη “Φύλακας μιας Επανάστασης” επιστρέφει, αυτή τη φορά στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου.
Ο ιστοριοδίφης και συγγραφέας από τη Ναύπακτο Γιάννης Βλαχογιάννης εδραίωσε στη συλλογική μνήμη τον Αγώνα του 1821. “Καταγραφέας” της Επανάστασης, διέσωσε και ανέδειξε, μεταξύ πολλών άλλων, τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη.
Αύλειος χώρος Ξενοκράτειου Αρχαιολογικού Μουσείου – Ι.Π. Μεσολογγίου. Άνοιξη 2026
Μικρός Σταθμός
H θεατροπαιδαγωγός και σκηνοθέτρια Στέλλα Σερέφογλου και η διακεκριμένη θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group (Φώτης Δούσος και Αλέξανδρος Ράπτης) υπογράφουν αντίστοιχα τις φετινές παραστάσεις για παιδιά του Μικρού Σταθμού: “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;” και “Κόντρα στον άνεμο: η ιπτάμενη περιπέτεια της Τίρα”.
- ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;
Τι είναι αυτό;
Πού θα πάει αυτό;
Πού είναι αυτό;
Τι έχει μέσα αυτό;
Μήπως όλα τα παραπάνω ερωτήματα μας οδηγούν στο ερώτημα… “…ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΓΑΠΗ;”. Μετά τις παραστάσεις “ΑΒΓΩ” και “ΟΠ!”, η παράσταση “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;” αποτελεί τη νέα σκηνοθετική δουλειά της Στέλλας Σερέφογλου. Παιδιά από 4 έως 10 ετών βιώνουν μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία γεμάτη δράση, χιούμορ, ρυθμό, τραγούδι, στοιχεία βωβού κινηματογράφου και πολλά ερωτήματα! Δυο αδέλφια, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι, μαλώνουν όλη την ώρα για τα πάντα. Όταν μια Κυριακή οι γονείς τους τα αφήνουν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, τα δυο αδέλφια βρίσκονται στο δωμάτιο με την παλιά ντουλάπα, την οποία δεν πρέπει να ανοίξουν αλλά τελικά ανοίγουν κρυφά. Τι θα συμβεί μεταξύ́ τους; Γιατί απαγορεύεται να ανοίξουν την ντουλάπα; Μήπως πίσω από το ερώτημα “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;” κρύβεται κάτι άλλο; Πρόκειται για μια ιστορία που – χωρίς να γίνεται ποτέ διδακτική – συναρπάζει τους μικρούς θεατές, κεντρίζει το ενδιαφέρον τους και καλλιεργεί την αξία της αγάπης μέσα από μια δυαδική σχέση. Είναι μια μουσική́ και χορευτική θεατρική́ παράσταση που γεννά ερωτήματα, προκαλεί τη φαντασία και τη συναισθηματική εμπλοκή του κοινού.
Από 12 Οκτωβρίου στο Θέατρο Σταθμός, κάθε Κυριακή στις 12:00
- Κόντρα στον Άνεμο: η ιπτάμενη περιπέτεια της Τίρα
Φως τρυπώνει απ’ τις σκιές
και το σκοτάδι λύνει
Η θεατρική ομάδα Hippo παρουσιάζει την νέα της παράσταση για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών. Η Δανάη, ερευνήτρια ορνιθολόγος, παρατηρεί ότι σμήνη πουλιών χάνουν ξαφνικά τον προσανατολισμό τους. Όταν οι ανώτεροί της την συμβουλεύουν μυστηριωδώς να σταματήσει την έρευνα, εκείνη αποφασίζει να συνεχίσει μόνη της. Ακολουθεί ένα σμήνος ψαρονιών στη μεταναστευτική του πορεία και ανακαλύπτει ότι η καταστροφή των φυσικών τους οικοτόπων τα οδηγεί σε χαοτικές διαδρομές. Ένα μικρό ψαρόνι, η Τίρα, χάνεται και καταλήγει σε μια επικίνδυνη μεγαλούπολη· η Δανάη το διασώζει, το επαναφέρει στο σμήνος και, όλοι μαζί, δίνουν μάχη για να προστατεύσουν το τελευταίο δάσος της περιοχής. Πρόκειται για μια σουρεαλιστική περιπέτεια μυστηρίου για παιδιά, με κωμικά αλλά και λυρικά στοιχεία, κατά τη διάρκεια της οποίας ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι και ζώα θα πρέπει να συνεργαστούν μαζί “για ένα καλύτερο αύριο” καθώς αποδεικνύεται ότι το κέρδος και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι η πρώτη αιτία για την καταστροφή της φύσης. Το πρωτότυπο θεατρικό έργο είναι γραμμένο από τους Φώτη Δούσο και Αλέξανδρο Ράπτη και είναι εμπνευσμένο από τη σειρά ντοκιμαντέρ του Καναδοαμερικανού ερευνητή – δημοσιογράφου Λατίφ Νάσσερ με τίτλο “Connected: The Hidden Science of Everything” (2020).
Aπό 26 Οκτωβρίου, κάθε Κυριακή στις 15:00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Θέατρο Σταθμός
- Καλλιτεχνική διεύθυνση: Μάνος Καρατζογιάννης
- Εκτέλεση παραγωγής: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο ΑΜΚΕ
- Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα
- Social media: Κατερίνα Γρυλλάκη, Renegade Media
- Digital marketing: Κατερίνα Γεωργοπούλου
- Γραφιστικά: Μαύρα Γίδια
Κεντρική εικόνα θέματος: Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία © Εlina Giounanli