Πέρσες, του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη στο Θέατρο Πέτρας

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης σκηνοθετεί τους «Πέρσες» του Αισχύλου, που παρουσιάζονται στο Θέατρο Πέτρας.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης σκηνοθετεί τους «Πέρσες» του Αισχύλου – το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας, ένα κορυφαίο έργο ιδιαίτερων συμβολισμών κατά την επέτειο των 2500 ετών από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μαζί του ένα σύνολο σπουδαίων πρωταγωνιστών και συντελεστών σε μια νέα μεγάλη παραγωγή για το καλοκαίρι 2020.

Μετά από τη συγκινητική επιτυχία της πρεμιέρας στην Επίδαυρο όπου έτυχαν μεγαλειώδους υποδοχής από δεκάδες χιλιάδες θεατών σε sold-out βραδιές κι έχοντας κατακτήσει τα εύσημα του Τύπου διεθνώς με εγκωμιαστικές κριτικές κι ενθουσιώδη δημοσιεύματα από έγκριτα μέσα παγκοσμίου κύρους – The New York Times, The Guardian, The Economist – οι «Πέρσες» περιοδεύουν για να χαρίσουν σε όλους μια συγκλονιστική εμπειρία.

«Γιατὶ ὅταν ἀνθίζει ἡ ὕβρις, μεστώνει τὸ στάχυ τῆς πλάνης, καὶ τότε θερίζεις θέρος δακρύων.» Πόσο εύκολα μια κραταιά πολιτεία μετατρέπεται σε αλαζονική δύναμη και κατακρημνίζεται; Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης καταδύεται στον πυρήνα ενός μεγαλειώδους έργου και μοιράζεται μαζί μας την ουσία

Το έργο

Οι Πέρσες (472 π.Χ) είναι το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και ταυτόχρονα ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μία από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.

Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον με οδηγό την αλαζονεία ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας με την έπαρσή του θεούς και ανθρώπους.

Υπόθεση

Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που επιχειρεί εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής αποστολής.

Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό.

Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη, αρχηγού της εκστρατείας, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά.

Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.

Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού, που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς.

Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου, ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.

Ταυτότητα Παράστασης

Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης
Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά
Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Αγγελος Παναγόπουλος
Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

Χορός
Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις

Βασίλισσα: Λυδία Κονιόρδου
Άγγελος: Αργύρης Πανταζάρας
Δαρείος: Νίκος Καραθάνος
Ξέρξης: Αργύρης Ξάφης

Μουσικός (λύρα): Γιώργος Μαυρίδης

Φωτογράφος παράστασης: Μαριλένα Αναστασιάδου


x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ