Ντοστογιέφσκι και Τολστόι, ή Τολστόι και Ντοστογιέφσκι. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο; Στη χώρα του μυθιστορήματος κανείς και τίποτε δεν δείχνει ικανός να ξεπεράσει τους δύο Ρώσους γίγαντες. Η Άννα Καρένινα, ο Ιβάν Ίλιτς, οι Καραμάζοφ, ο Πρίγκιπας Μίσκιν θα στοιχειώνουν αενάως την αναγνωστική μας συνείδηση, πλασμένοι από το πιο μαγικό υλικό. Έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως για να κατανοήσει κανείς τον Τολστόι πρέπει να διαβάσει Ντοστογιέφσκι και το αντίστροφο. Η λογοτεχνία οφείλει πολλά στη ψυχογραφική δεινότητα του Φιοντόρ όσο και στην απόλυτη αφηγηματική οικονομία του Λέοντος.
Διαβάστε επίσης:
Τέσσερις εποχές: Άνοιξη και Όμηρος
Τέσσερις εποχές: Καλοκαίρι και Τραγικοί
Τέσσερις εποχές: Φθινόπωρο και Σαίξπηρ