Άμλετ, από την Κατερίνα Ευαγγελάτου στο ιστορικό Αμφι-θέατρο

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου ανεβάζει τον «Άμλετ», το εμβληματικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε μια φιλόδοξη παραγωγή της Λυκόφως, που θα ανοίξει στις αρχές Δεκεμβρίου το κλειστό εδώ και οκτώ χρόνια «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου.

Στον «Άμλετ» συναντά κανείς όλα τα θεμελιώδη ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια ιστορία εκδίκησης αποτελεί τη βάση για να αναπτυχθεί ένα πολυσύνθετο έργο, που άλλαξε την πορεία της ανθρώπινης σκέψης και επηρέασε όσο σχεδόν κανένα άλλο, ένα ευρύτατο φάσμα στοχαστών, επιστημόνων και δημιουργών από την εποχή που γράφτηκε μέχρι σήμερα. Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στο “είναι” και το “φαίνεσθαι”; Πώς εκφράζεται η λειτουργία του πένθους; Υπάρχει ταμπού στην επιθυμία; Γιατί δρω ή δεν δρω; Η τέχνη του Θεάτρου πώς αποκαλύπτει την πυρηνική μας αλήθεια; Ποιος φόβος κινεί την ύπαρξή μας;

Η παράσταση ανεβαίνει στο «Αμφι-Θέατρο» οκτώ χρόνια μετά το κλείσιμό του αλλά και 28 χρόνια μετά την παράσταση του «Άμλετ» σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου με τους συνεργάτες της κατάφεραν να εξασφαλίσουν την επαναλειτουργία της ιστορικής σκηνής, μόνο για την παραγωγή του «Άμλετ» και μόνο για μία σεζόν, ενώ θα διατηρηθεί η φυσική φθορά του χώρου, ο οποίος παραμένει κλειστός ως σήμερα.

Σημείωμα Σκηνοθέτιδας

Ο «Άμλετ» είναι ένα έργο γεμάτο αναφορές στην Υποκριτική και την υποκρισία: από την παράσταση που στήνει ο Άμλετ για να παγιδεύσει τον βασιλιά ως την σκηνοθετημένη (;) τρέλα του και από τους μακροσκελείς, απόλυτα θεατρικούς μονολόγους του κεντρικού προσώπου έως την απέχθειά του για καθετί που “φαίνεται αλλά δεν είναι”.

Η παράσταση ερευνά τον τρόπο με τον οποίο το έργο διαταράσσει το όριο μεταξύ Θεάτρου και πραγματικότητας, εκθέτοντας τους μηχανισμούς της θεατρικής Τέχνης. Παράλληλα, στο επίκεντρο της ανάγνωσής μας τίθεται ο θάνατος- όχι απλώς ο φυσικός θάνατος και η φιλοσοφική αναρώτηση για το μετά, αλλά, κυρίως, ο θάνατος του Θεάτρου: η θνησιγενής τέχνη του Θεάτρου, η παλαιά γενιά που εξαφανίζεται δίνοντας τη θέση της στην νέα, τα φαντάσματα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, το νήμα των τριάντα ετών που συνδέει τον παλαιό Φόρτινμπρας με τον νέο, τον παλαιό Άμλετ με τον γυιο του, και την παράσταση του 1991 με την φετινή.

Αμφι-Θέατρο

Το «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, μία από τις σημαντικότερες σκηνές της χώρας, σφράγισε τη θεατρική ιστορία του τόπου από την μεταπολίτευση και για 36 συναπτά έτη. Ιδρύθηκε το 1975 και ανέστειλε τη λειτουργία του το 2011. Στην οδό Αδριανού 111 στην Πλάκα στεγάστηκε από το 1985 έως το 2011 και αποτέλεσε σταθερό σημείο αναφοράς για το θεατρόφιλο κοινό. Να σημειωθεί ότι το 2020 είναι επετειακό έτος για το «Αμφι-Θέατρο», αφού συμπληρώνονται 45 χρόνια από την ίδρυσή του.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επιστρέφει στο «σπίτι» της με μια ομάδα εκλεκτών συντελεστών.

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Δραματουργία-Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικό: Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Κίνηση: Πατρίσια Απέργη
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί-Βίντεο- Φωτογραφίες: Σίμος Σαρκετζής
Διεύθυνση Παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή

Στον ομώνυμο ρόλο ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Νίκος Ψαρράς (Κλαύδιος), Άννα Μάσχα (Γερτρούδη), Δημήτρης Παπανικολάου (Πολώνιος), Αμαλία Νίνου (Οφηλία), Μιχάλης Μιχαλακίδης (Οράτιος), Γιώργος Ζυγούρης (Λαέρτης), Γιάννης Κότσιφας (Ηθοποιός, Νεκροθάφτης), Κλέαρχος Παπαγεωργίου (Ρόζενκραντζ), Βασίλης Μπούτσικος (Γκίλντενστερν).

x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ