Στο δεύτερο επεισόδιο του Waste/d Pavilion, η Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών και το State of Concept Athens παρουσιάζουν την ατομική έκθεση του Oliver Ressler, με τίτλο “Assets Must be Stranded” σε επιμέλεια της Ηλιάνας Φωκιανάκη, και την έκθεση Bona-Fide 2, μια συνεργασία της ιστορικού τέχνης και επιμελήτριας Κυβέλης Μαυροκορδοπούλου και της εικαστικού Elsa Brès πλαισιωμένες από ένα δημόσιο πρόγραμμα σε επιμέλεια της ΠΑΤ.
Ο Oliver Ressler εργάζεται εδώ και πολλές δεκαετίες στη διασταύρωση της τέχνης και της πολιτικής, εμπνεόμενος στενά από και συνδεόμενος με το έργο διαφόρων ακτιβιστικών ομάδων και κοινωνικών κινημάτων, της κοινωνίας των πολιτών και εθελοντικών ομάδων. Συνολικά, το έργο του χαρακτηρίζεται από θέματα που αφορούν την πολιτική, τα επακόλουθα της παγκοσμιοποίησης και του turbo-καπιταλισμού, τη διαμαρτυρία και τη δημοκρατία, τα κοινά σε σχέση με την εργασία και ζητήματα που σχετίζονται με την οικολογία και τη βιωσιμότητα και πώς αυτά συνδέονται με τις βλαβερές συνέπειες του ανθρωπόκενου/καπιταλόκενου.
Ανήκει σε μια ομάδα καλλιτεχνών που ασχολούνται με την πολιτική και την ιδεολογία κυρίως μέσω της φωτογραφίας και της κινούμενης εικόνας και είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό για τη σειρά τεσσάρων ταινιών του με τίτλο “Occupy, Resist, Produce” που πραγματεύονται τα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης του 2007-8, καθώς μια από τις ταινίες είναι αφιερωμένη στην κατάληψη του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη από τους εργαζόμενους που το αυτοδιαχειρίζονται μέχρι σήμερα.
Στην έκθεση αυτή, ο Oliver Ressler παρουσιάζει έργα με τα οποία το ελληνικό κοινό μπορεί να συνδεθεί άμεσα, καθότι την τελευταία δεκαετία έγινε μάρτυρας διαδηλώσεων και μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στην εξόρυξη και τη ρύπανση σε όλη τη χώρα: από την περίπτωση του Ερημίτη στην Κέρκυρα μέχρι την αντίσταση ενάντια στις ανεμογεννήτριες στα ιστορικά βουνά των Αγράφων και το χρυσωρυχείο στις Σκουριές στη Βόρεια Ελλάδα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Ressler παρακολουθεί το περιβαλλοντικό κίνημα και έχει δημιουργήσει μια σειρά ταινιών που εξετάζουν ζητήματα κλιματικού ακτιβισμού. Θα παρουσιάσει, πρωτίστως, την πιο πρόσφατη ταινία του, με τίτλο The Path is Never the Same (2022), η οποία πραγματεύεται τις προσπάθειες ακτιβιστών και κατοίκων της Rheine της Γερμανίας από το 2012 μέχρι σήμερα να σταματήσουν τις εργασίες του λιγνιτωρυχείου στο δάσος Hambacher, καταλαμβάνοντας δέντρα και ζώντας σε αυτά.
Θα παρουσιαστούν επίσης δύο ταινίες από τη σειρά “Everything’s coming together while everything’s falling apart” που παρακολουθούν τους αγώνες κατοίκων διαφορετικών περιοχών να σταματήσουν τα κυβερνητικά σχέδια που θα ανατρέψουν τη ζωή τους και θα καταστρέψουν το περιβάλλον τους. Η πρώτη ταινία επικεντρώνεται στην περιβόητη ιστορία της ZAD, μιας αυτόνομης ζώνης που δημιουργήθηκε από κατοίκους και ακτιβιστές στη Νάντη της Γαλλίας, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τα σχέδια για ένα νέο αεροδρόμιο. Η δεύτερη ταινία, εστιάζει στο Ende Gelände, ένα δάσος στη Γερμανία, όπου οι κάτοικοι και οι ακτιβιστές της περιοχής στοχεύουν να σταματήσουν την εξόρυξη λιγνίτη. Ο Ressler θα παρουσιάσει επίσης φωτογραφικά έργα.
Παράλληλα ανοίγει η έκθεση Bona-Fide 2, σε επιμέλεια της ΠΑΤ, μια προσπάθεια του State of Concept Athens να “ταιριάξει” τις δουλειές νέων θεωρητικών με νέους εικαστικούς.
Bona-Fide: Ένας διάλογος μεταξύ της καλλιτέχνιδας Elsa Brès και της ιστορικού τέχνης – επιμελήτριας Κυβέλης Μαυροκορδοπούλου. Η Brès παρουσιάζει το Notes for Les Sanglières, μια ταινία μικρού μήκους για μια ταινία που βρίσκεται στα σκαριά, γυρισμένη στην αγροτική περιοχή της Γαλλίας όπου ζει, η οποία πραγματεύεται τα αγριογούρουνα ως συμμάχους, εμπνευσμένη από τις ιδέες του οικοφεμινισμού. Στο κείμενό της η Μαυροκορδοπούλου, ερευνήτρια που ασχολείται με σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές που πραγματεύονται ζητήματα πυρηνικής ενέργειας, μοιράζεται τις σκέψεις της για το έργο της Brès σε σχέση με την “οικολογία”, με τη θεμελιώδη έννοια του όρου ως την αλληλεπίδραση των οργανισμών μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους.
Παράλληλο Πρόγραμμα Waste/d Pavilion Επεισόδιο 2
Εργαστήριο Leftwing Prepping: με τους Gene Ray, Γιώργο Θεοδωράκη και Κωνσταντίνα Λίτσα στα ελληνικά και στα αγγλικά.
17 και 18 Ιουνίου– Δωρεάν—Με δήλωση συμμετοχής στο info@stateofconcept.org λόγω περιορισμένων θέσεων
Στην εποχή του κλιματικού χάους, καθώς οι συνθήκες υποβαθμίζονται, οι οικολογίες καταρρέουν και οι κοινωνικοί ανταγωνισμοί εντείνονται, τι πρέπει να κάνουμε; Πώς μπορούν οι απλοί πολίτες να φροντίσουν τον εαυτό τους και ο ένας τον άλλον; Οι δεξιοί «προετοιμαστές» (preppers) συλλέγουν τουφέκια εφόδου και τροφή που αποξηραίνεται στην κατάψυξη. Με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να είναι διαφορετική μια αριστερή προετοιμασία, που βασίζεται στις αξίες της κοινοκτημοσύνης, της φροντίδας και της αλληλοβοήθειας; Ένα εργαστήριο με πρωτοβουλία του θεωρητικού Gene Ray και υπό την καθοδήγηση του σχεδιαστή και εκπαιδευτή της περμακουλτούρας Γιώργου Θεοδωράκη και της θεραπεύτριας και εκπαιδεύτριας βοτανοθεραπείας Κωνσταντίνας Λίτσα στοχεύει να ανοίξει αυτά τα ερωτήματα προς συζήτηση και να προχωρήσει σε μια πρακτική ανταλλαγή δεξιοτήτων σε επίπεδο βασικών αναγκών και μεταβολισμού, ως ένας τρόπος αμοιβαίας βοήθειας, ανταλλαγής γνώσεων και σκέψεων.
Στο κείμενο Αριστερός Προετοιμασμός (Leftwing Prepping): Μετά το Ολόκαινο, τα Κοινά, που συμπληρώνει το 2ο Επεισόδιο του Waste/d Pavilion, ο Gene Ray προτείνει τον κοινοτισμό, “ως ονομασία για την πλανητική πρακτική της “πέρα από τον άνθρωπο” (more-than-human) αλληλοβοήθειας”. Γράφει: “Η στρατηγική, εδώ, θα επικεντρωνόταν στην οικοδόμηση συμμαχιών μεταξύ των οικολογιών των κοινών, της εργατικής τάξης και των κοινωνικών κινημάτων και των λαϊκών κομμάτων, και στο συντονισμό των δράσεων των συμμαχικών αντιδυνάμεων[…] Περιττό να πούμε ότι η καπιταλιστική τάξη θα πολεμούσε αδίστακτα για να το αποτρέψει αυτό. O αριστερός προετοιμασμός (Leftwing Prepping) δεν είναι από μόνος του μια επαρκής επαναστατική στρατηγική για τη συλλογική αυτοδιάσωση, προφανώς, η επανεκπαίδευση και η συναναστροφή που προωθεί είναι και χρήσιμες και πλούσιες σε απόλαυση”.
Ο οικοφεμινισμός ως κουήρ οικολογία, η ελληνική μετάφραση του κειμένου της Chiara Bottici, που διατίθεται προς ανάγνωση στον χώρο της έκθεσης, μας καλεί να επανεξετάσουμε το πρόταγμα του οικοφεμινισμού μέσα από τη φιλοσοφία της τρανς/διαατομικότητας, να επανεξετάσουμε την ταύτιση των γυναικών με τη θήλεια αρχή ως έναν τρόπο παγίδευσης τους μέσα στην ετερογενή και cis-ρυθμιστική μήτρα που βρίσκεται στη βάση του σύγχρονου/αποικιακού δυαδικού έμφυλου συστήματος.
Κεντρική εικόνα θέματος: Oliver Ressler, The Path is Never the Same, 2022, 27 min., Film HD.