Το Ruby Moon είναι ένα έργο του πολυβραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Matt Cameron, γραμμένο το 2003, που συνδυάζει στοιχεία γοτθικού τρόμου, παραμυθιού και παράλογου θεάτρου.
Η παράσταση παρουσιάζεται φέτος στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα, ενταγμένη σε έναν θεματικό κύκλο που αφιερώνεται στο σύγχρονο αυστραλιανό θέατρο, με έργα δημιουργών διεθνούς αναγνώρισης.
Τη σκηνοθεσία του ανεβάσματος υπογράφει η Ειρήνη Δερμιτζάκη, η οποία προσεγγίζει τον αλλόκοτο, ποιητικό και συγκινητικό κόσμο του Cameron μέσα από μια σκηνική γλώσσα που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το ονειρικό, το τρυφερό και το σκοτεινό.
***
Σε μια ήσυχη γειτονιά Αυστραλιανής επαρχιακής πόλης, ένα εξάχρονο κορίτσι, η Ρούμπι, ξεκινάει από το σπίτι της για να επισκεφτεί τη γιαγιά της, όπως στο κλασικό παραμύθι, μόνο που ποτέ δε φτάνει στον προορισμό του, μερικά τετράγωνα πιο πέρα. Οι απαρηγόρητοι γονείς της βάζουν έξω από το σπίτι μια κούκλα με κόκκινο φόρεμα σαν αυτό που φορούσε όταν χάθηκε, για να θυμίζουν στους περαστικούς την απώλεια και να τούς προτρέπει να πουν στους ίδιους και στην αστυνομία ό,τι ξέρουν. Ώσπου βρίσκουν στην πόρτα ένα δέμα με κομμένο το χέρι της αγαπημένης κούκλας της Ρούμπι. Ποιος το έστειλε; Είναι απλώς μια φάρσα ή μια απειλητική προειδοποίηση; Το ζευγάρι, ανασυνθέτοντας τα γεγονότα που οδήγησαν στην εξαφάνιση του παιδιού, ξεκινά τη δική του έρευνα, ρωτώντας ξεχωριστά κάθε γείτονα και γειτόνισσα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
***
-Πότε ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με το “Ruby Moon” και ποιο ήταν ένα στοιχείο που σας γοήτευσε σε αυτό;
Κάποια στιγμή η κυρία Δαλαμάγκα, καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου Αγγέλων Βήμα με προσέγγισε για να μάθει αν ενδιαφέρομαι να σκηνοθετήσω ένα από τα έργα που ετοίμαζε για το Αυστραλιανό θεατρικό αφιέρωμα. Ξεκίνησα με το Ruby Moon και κόλλησα. Είναι από τα καλύτερα σύγχρονα έργα που έχω διαβάσει και την ευχαριστώ πολύ που μου το εμπιστεύτηκε.
-Γενικά, πώς αντιλαμβάνεστε το αυστραλιανό θέατρο σήμερα; Υπάρχουν κοινά στοιχεία ή ανησυχίες που πιστεύετε πως συνδέουν την αυστραλιανή δραματουργία με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα;
Γράφουν ωραία και με σωστή δομή οι Αυστραλοί. Μπορούμε να εμπνευστούμε και εμείς οι Έλληνες συγγραφείς και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους. Τα θέματα όλων των έργων είναι καθολικά. Ναι μεν προέρχονται από μια μακρινή χώρα, αλλά όλους τους ανθρώπους οι ίδιες αγωνίες μας ενώνουν.
-Γιατί ο Matt Cameron έχει ορίσει δύο μόνο ηθοποιοί να υποδύονται όλους τους χαρακτήρες του έργου;
Απαντιέται στο τέλος του έργου. Είναι μια θεατρική σύμβαση που λειτουργεί και βοηθάει πολύ στον ρυθμό. Νομίζω είναι συναρπαστικό και για τους ίδιους τους ηθοποιούς, που αντί για έναν ρόλο έχουν μια ποικιλία τεσσάρων χαρακτήρων για να παίξουν. Αυτό ήταν και το πιο δημιουργικό κομμάτι της πρόβας με τον Αλέξανδρο Καναβό και την Αγγελική Παναγιωτοπούλου που πρωταγωνιστούν στο έργο. Πώς θα φτιάξουμε όλους αυτούς τους παράξενους τύπους.
-Η έναρξη του έργου παραπέμπει σε παραμύθι — μια επιλογή που ενδεχομένως να δημιουργεί στον θεατή την αίσθηση ότι ξέρει τι πρόκειται να συμβεί…
Μέσα από αυτοσχεδιασμούς προσπαθήσαμε να φτιάξουμε τον παραμυθένιο, αλλά και σκοτεινό κόσμο του έργου. Καθώς και τους χαρακτήρες που είναι λίγο κωμικοί έως γκροτέσκ. Δεν είναι όμως παραμύθι. Είναι θα έλεγα πιο πολύ, θέατρο μέσα στο θέατρο.
-Από πού αντλήσατε έμπνευση για τη δική σας σκηνοθετική ανάγνωση του Ruby Moon; Υπάρχουν συγκεκριμένες εικόνες, καλλιτέχνες ή θεατρικές παραδόσεις που σας καθοδήγησαν;
Αγαπώ την απλότητα και την ανακύκλωση. Ένα μεταλλικό καλαμάκι που μπορεί να μετατραπεί σε τσιγάρο, κιμωλία, μπατονέτα, ραβδί μάγου, ή μπαγκέτα μαέστρου. Είμαι του λεγόμενου φτωχού θεάτρου, παίζω με τα υλικά και εμπνέομαι από αυτά. Έχω επιρροές από το σωματικό θέατρο, το θέατρο των αντικειμένων, τον κινηματογράφο και το κουκλοθέατρο. Είναι γνώσεις από σπουδές, σεμινάρια, άλλες και παραστάσεις στις οποίες ήμουν μέρος. Είναι συσσωρευμένα όλα στο κεφάλι μου, είναι τα εργαλεία μου, και τα ανακαλώ όποτε πρέπει να σκηνοθετήσω. Συνήθως ξεκινώ από κάτι πολύ απλό. Πάμε να γεμίσουμε τη σκηνή με μαξιλάρια. Αυτό είναι το σκηνικό σας ηθοποιοί δείτε τι μπορείτε να κάνετε. Όσο περιορίζεις τον ηθοποιό τόσο τον αναγκάζεις να ενεργοποιήσει τη φαντασία του για να βρει τον τρόπο. Έτσι έπαιζα και εγώ μικρή. Έπαιρνα τις κασέτες των αδερφών μου και τις έκανα τοίχους, κρεβάτια και καναπέδες για τα πλέιμομπιλ μου.
-Η μουσική της παράστασης υπογράφεται από τη MELATONINI. Με ποιον τρόπο συνομιλεί ο ήχος της με την αισθητική και τον ρυθμό του Ruby Moon;
Είχαμε τη μουσική ευτυχώς, από την πρώτη πρόβα σχεδόν, κι έτσι οι ατμοσφαιρικές μελωδίες της MELATONIΝΙ όρισαν στις πιο πολλές σκηνές τον ρυθμό και την ποιότητα της σκηνής. Χαίρομαι πολύ για τη συνεργασία μας. Είναι ωραίο να έχεις ταλαντούχους συνεργάτες, που συμπληρώνουν τις ιδέες σου.
-Το δελτίο τύπου αναφέρει ότι το Ruby Moon έχει εγκριθεί πρόσφατα ως κείμενο εξετάσεων σε πολλά αυστραλιανά λύκεια. Θεωρείτε ότι και το δικό σας ανέβασμα είναι κατάλληλο ή προσβάσιμο για θεατές αυτών των ηλικιών; Τι πιστεύετε ότι μπορεί να αγγίξει ή να προβληματίσει έναν νεαρό θεατή μέσα από αυτή την ιστορία;
Κανονικά θα έπρεπε να το δουν και πιο μικρά παιδιά. Αφού κανείς σχεδόν δεν μιλάει στα παιδιά, για όσα άσχημα μπορούν να τους συμβούν, γιατί να μην γίνει αυτό μέσα από μια παράσταση; Όταν είμαστε μικρά, πολλοί μας πλησιάζουν με σκοπό να μας βλάψουν, και δεν έχουμε τη γνώση να προστατευτούμε ή ντρεπόμαστε να το πούμε στους μεγάλους, γιατί νιώθουμε ότι κατά βάθος φταίμε. Οι κακοποιητές ξέρουν και χειρίζονται τα θύματά τους. Τους δημιουργούν ενοχές. Ένα “μη μιλάς σε αγνώστους” που λένε οι γονείς, δεν αρκεί.
-Υπάρχει κάποιο άλλο επαγγελματικό σας σχέδιο που θα θέλατε να ενημερώσετε τους αναγνώστες και αναγνώστριες του CultureNow;
Ελάτε να δείτε την παράσταση, και μιλήστε μας μετά. Είναι πολύ σημαντικό για μένα, αλλά και για τους ηθοποιούς να καταλάβουμε τι αγγίζει και τι όχι το κοινό. Κάθομαι ανάμεσα στον κόσμο την ώρα της παράστασης και προσπαθώ να καταλάβω από αντιδράσεις και σχόλια που ψιθυρίζονται πως αντιλαμβάνονται τη δουλειά μας. Υπάρχουν συζητήσεις και έχουν γίνει και τα πρώτα βήματα για τις επόμενες δουλειές αλλά προτιμώ να εστιάζω στο τώρα.
Διαβάστε επίσης:
Ruby Moon, του Ματ Κάμερον σε σκηνοθεσία Ειρήνης Δερμιτζάκη στο Αγγέλων Βήμα