120 χτύποι το λεπτό, του Ρομπέν Καμπιγιό

Η ταινία 120 χτύποι το λεπτό, του Ρομπέν Καμπιγιό, κυκλοφορεί στις 28 Σεπτεμβρίου από την Weird Wave.

Βραβευμένη με το Grand Prix ή αλλιώς τον Αργυρό Φοίνικα στο 70ο Φεστιβάλ Καννών, αλλά και με το Βραβείο της Επιτροπής Κριτικών Κινηματογράφου, η ταινία – φαινόμενο του Καμπιγιό έγινε το talk-of-the-festival,  αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς και μπήκε αυτόματα στο πάνθεον των “κλασικών” ταινιών. Με το πάθος της, έκανε ακόμα και τον πρόεδρο της επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών, Πέδρο Αλμοδόβαρ, να συγκινηθεί στη συνέντευξη τύπου, περιγράφοντας την κινηματογραφική της δύναμη, την επίκαιρη ανάγνωση της αλλά και την πολιτική της βαρύτητα.

Το 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ είναι μια ταινία ουμανιστική, σπαρακτική και παρορμητική!

Σύνοψη

Αρχές της δεκαετίας του ’90. Ενώ το AIDS έχει ήδη κοστίσει αμέτρητες ζωές τα τελευταία δέκα χρόνια, οι ακτιβιστές της Act Up στο Παρίσι, πολλαπλασιάζουν τις δράσεις τους με σκοπό να  ανατρέψουν τη γενική αδιαφορία. Ο νεοφερμένος στην ομάδα, Νατάν θα συγκλονιστεί από τη δυναμικότητα του Σον, ενός από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, που καταναλώνει τις τελευταίες του δυνάμεις του στη μάχη ενάντια στο κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Μια πολιτική ταινία

«Το 120 BPM δεν είναι μία νοσταλγική ταινία, αλλά μία πολιτική ταινία, μία ταινία για αυτούς που χάθηκαν και για εμάς που έχουμε μείνει εδώ και παλεύουμε ακόμα. […] Το 1992, μην ξεχνάμε πως είμαστε σε μία περίοδο που υπάρχει ομοφοβία, οι συζητήσεις για προφυλακτικά ήταν απαγορευμένες στα σχολεία και η ανταλλαγή σύριγγας ήταν η πιο συνηθισμένη πρακτική. Η Act Up – Paris ήταν μια οργάνωση γεμάτη δυναμικούς ανθρώπους στην χειρότερη περίοδο της επιδημίας του ιού που όμως κατάφεραν και άνοιξαν έναν διάλογο για αυτό και βοήθησαν και άλλους ανθρώπους, που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια, όπως χρήστες ναρκωτικών, αιμοφιλικούς, κ.ά.»

Η δύναμη της Κοινότητας

«Σήμερα, με τα Κοινωνικά Μέσα και το διαδίκτυο είναι πολύ εύκολο να είμαστε μέρος μιας κοινότητας, αλλά χωρίς να ενσωματωνόμαστε πραγματικά σε αυτή την κοινότητα. Τη εποχή που διαδραματίζεται το 120 BPM, οι άνθρωποι έπρεπε να βρεθούν μαζί, στον ίδιο χώρο, και να ανταλλάξουν ιδέες κοιτώντας ο ένας τον άλλο. Ήταν η εποχή του φαξ, όπου οι οργανώσεις δεν μπορούσαν να μεταδίδουν τις εικόνες τους άμεσα, όπως γίνεται σήμερα, και η τηλεόραση έπαιζε ένα τεράστιο ρόλο – γεγονός που επηρέαζε τον τρόπο που η οργάνωση σχεδίαζε τις ενέργειές της, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα Μέσα αυτά.»

Σκηνοθεσία / Σενάριο: Robin Campillo

Με τους: Nahuel Perez Biscayart, Arnaud Valois, Adèle Haenel, Antoine Reinartz

Διάρκεια: 144’

x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ