Το Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης – Santorini Arts Factory, υπό την Αιγίδα του Δήμου Θήρας και του Έτους Πολιτισμού Νοτίου Αιγαίου, ανοίγει τις πύλες του με τα εγκαίνια του τριμερούς εικαστικού εκθεσιακού κύκλου White, grey and a little red και υπό την επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού, υπεύθυνης του εικαστικού προγράμματος. Διάρκεια έως και τις 15 Σεπτεμβρίου 2014.

Εγκαινιάζοντας τη λειτουργία του τον Ιούλιο του 2014, το «Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης» (SAF) παρουσιάζει τον εικαστικό κύκλο «White, Grey and a little Red», προτείνοντας την ομότιτλη θεματική έκθεση που καταλαμβάνει τον κεντρικό εκθεσιακό του χώρο αλλά και δύο σημαντικές ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας και γλυπτικής που παρουσιάζονται σε ανεξάρτητες εκθεσιακές πτέρυγες. Εννέα διακεκριμένοι αλλά και νεότεροι Έλληνες εικαστικοί (Γιάννης Αδαμάκος, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Ανδρέας Γεωργιάδης, Μιχάλης Μαδένης, Παναγιώτης Μπελντέκος, Γιώργος Σαλταφέρος, Γιώργος Σαμψωνίδης και Έφη Φουρίκη) συμμετέχουν με έργα τους στην ομαδική έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής-κατασκευής και video που αναφέρεται μεταφορικά στα πρωτογενή συστατικά του μοναδικού τοπίου της Σαντορίνης, αλλά και στη συμβολική μνήμη της σαντορινιάς τομάτας που εξακολουθεί να κατοικεί τον χώρο.

Στο πλαίσιο του ίδιου κύκλου παρουσιάζονται παράλληλα η ατομική έκθεση του διακεκριμένου αμερικανού εικαστικού φωτογράφου Josh Garrick «Αποτυπώνοντας το Αρχαίο Ελληνικό Κάλλος», καθώς και η ατομική έκθεση γλυπτικής του Στέλιου Παναγιωτόπουλου «Το πλοίο Νεράιδα».

«White, Grey and a little Red»: 9 ιστορίες σε λευκό, γκρίζο και κόκκινο

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Το λιτό οργανικό κέλυφος του Εργοστασίου Τεχνών Σαντορίνης, καθώς εξακολουθεί να συγκρατεί τις μνήμες, να αποπνέει τις εικόνες και τις οσμές και να διασώζει τα ίχνη του μόχθου και της χαράς εκείνων που το κατοίκησαν κρατώντας ζωντανή την οικονομία αλλά και τον κοινωνικό ιστό του νησιού για πολλές δεκαετίες, υπαγόρευσε με τρόπο συνοπτικό τον τίτλο και το περιεχόμενο της πρώτης εικαστικής έκθεσης στον κεντρικό χώρο λειτουργίας του.

Τα φιλοξενούμενα έργα των εννέα σημαντικών συμμετεχόντων εικαστικών, αναφέρονται κυριολεκτικά και μεταφορικά στα πρωτογενή συστατικά του τόπου, στο κυρίαρχο λευκό και το γκρίζο, αλλά και το λιγοστό κόκκινο της τομάτας. Άλλοτε λειτουργώντας στον χώρο καταλυτικά μέσω της μνημειακής τους διάστασης και άλλοτε εγκαθιστάμενα σε αυτόν με τη μορφή μικρού τάματος ή σημείωσης. Άλλοτε αφουγκραζόμενα τους γειτονικούς παφλασμούς του νερού και άλλοτε μετουσιώνοντας σε μορφή και φόρμα το καθηλωτικό περιβάλλον τοπίο από λευκό, φαιό και ένσαρκη φωτεινή διαφάνεια.  

Συμμετέχουν οι: Γιάννης Αδαμάκος, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Ανδρέας Γεωργιάδης, Μιχάλης Μαδένης, Παναγιώτης Μπελντέκος, Γιώργος Σαλταφέρος, Γιώργος Σαμψωνίδης και Έφη Φουρίκη.
 
     
                 
Στέλιος Παναγιωτόπουλος: Το Πλοίο Νεράιδα

«Το επιβατηγό πλοίο Νεράιδα ναυπηγήθηκε ως Laurana το 1939 στα ναυπηγεία Cantieri Navali Del Quarnaro στο τότε ιταλικό Fiume της Κροατίας. Χρησιμοποιήθηκε για ακτοπλοϊκά δρομολόγια στην Αδριατική και ως διασωστικό σκάφος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1949 αγοράστηκε από τον Γιάννη Λάτση και δρομολογήθηκε στη γραμμή του Αργοσαρωνικού, λαμβάνοντας το ελληνικό του όνομα και πλέοντας σε όλους τους αγαπημένους προορισμούς της εποχής. Το 1974 το πλοίο αποσύρθηκε. Μετά τον παροπλισμό του, παρέμεινε στη στεριά για περίπου 35 χρόνια, χωρίς να οδηγηθεί στη διάλυση, καθώς ο ιδιοκτήτης του το θεωρούσε το τυχερό του καράβι. Το 2007, με απόφαση της οικογένειάς του, το Νεράιδα μεταφέρθηκε στο ναυπηγείο NCP στο Sibenik της Κροατίας, προκειμένου να μετατραπεί σε πλωτό μουσείο υπό την επίβλεψη του Σπύρου Λάτση. Το 2010, το πλοίο επέστρεψε στην Ελλάδα, αποτελώντας πλέον ένα πολύτιμο μνημείο της χρυσής εποχής της ελληνικής ακτοπλοΐας». *
Από ένα παιχνίδι της μοίρας που ξεκίνησε μέσα σε μια τρικυμία, τα «σπλάχνα» του ιστορικού πλοίου Νεράιδα (τα μεταλλικά εξαρτήματα που δεν χρησιμοποιήθηκαν κατά τη μετατροπή του σε μουσείο), φυλαγμένα για χρόνια σε ένα κοντέινερ, βρέθηκαν τον Απρίλιο του 2012 στα αεικίνητα χέρια του Στέλιου Παναγιωτόπουλου. Παξιμάδια, βίδες, εξατμίσεις και έμβολα, σκεπασμένα ακόμη με την αύρα του μόχθου και τη χαρακτηριστική μυρωδιά από σκουριά, βρεγμένο ξύλο και αλάτι, «κοιμισμένα αλλά όχι νεκρά», μετατράπηκαν στα έμβια γλυπτά μιας ανεξίτηλης μνήμης.
* www.neraida.org

J.Joshua Garrick: «Αποτυπώνοντας το αρχαίο Κάλλος»

Ο τίτλος της έκθεσης σηματοδοτεί την επιθυμία του διακεκριμένου φιλέλληνα αμερικανού φωτογράφου να διεισδύσει στην πρώτη ύλη της κλασικής ωραιότητας: αναπάντεχες οπτικές γωνίες των αρχαίων γλυπτών αιχμαλωτίζονται από τον ευρηματικό φακό του για να τυπωθούν στη συνέχεια  σε επεξεργασμένο αλουμίνιο DiBond που προσδίδει στη  φωτογραφία ένα απτικό σχεδόν βάθος.

Το έργο του  J.Joshua Garrick μιλά για τη ζωή και το θάνατο, τη νεότητα και το γήρας, τη δύναμη και την ταπεινότητα, το κάλλος και το άλγος, τη χαρά και την απώλεια, τη νίκη και την ήττα, τον έρωτα, τη θνησιμότητα και την αθανασία.

Η έκθεση έχει ήδη παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, στο Σισμανόγλειο Μέγαρο της Κωνσταντινούπολης, καθώς και στους εκθεσιακούς χώρους του Ελληνικού Προξενείου στη Νέα Υόρκη και της Ελληνικής Πρεσβείας στις Βρυξέλλες.

Διαλέξεις – Εργαστήρια καλλιτεχνών

Γιώργος Σαμψωνίδης: Ανοιχτό Εργαστήριο & εργαστήριο για παιδιά 18-21/8

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

18 – 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Ανοιχτό Εργαστήριο και Εργαστήριο για παιδιά από τον Γιώργο Σαμψωνίδη

Έργο: Γιώργος Σαμφωνίδης