Το έργο διδάχθηκε για πρώτη φορά το 405 π.Χ. και ήταν τέτοια η επιτυχία του, που το αθηναϊκό κοινό ζήτησε και παίχτηκε σε επανάληψη (πράγμα σπάνιο για εκείνα τα χρόνια).
Ο Αριστοφάνης καινοτομεί και σε αυτό του το έργο. Φτιάχνει την πρώτη φιλολογική κωμωδία.
Ο αγώνας των “Βατράχων” στο δεύτερο μέρος είναι η λογοτεχνική αψιμαχία μεταξύ του Αισχύλου και του Ευριπίδη.
Η υπόθεση
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Διόνυσος μεταμφιεσμένος σε Ηρακλή πηγαίνει μαζί με τον δούλο του, Ξανθία, να ζητήσει πληροφορίες από τον πραγματικό Ηρακλή, για το πως θα κατέβει στον κάτω κόσμο. Σκοπός του είναι να φέρει ξανά στην ζωή τον Ευριπίδη, μιας και οι άξιοι ποιητές έχουν πεθάνει και όσοι ζουν είναι κάτω του μετρίου. Ο Ηρακλής θα του πει με ποιον τρόπο θα κατέβει στον Άδη και τι έχει να αντιμετωπίσει.
Ο Διόνυσος είναι αποφασισμένος να περάσει δύσκολα, φτάνει να πετύχει τον σκοπό του. Θα βρεθεί να παζαρεύει με ένα νεκρό, να κάνει κουπί με οδηγό τον Χάροντα και να του κρατούν ρυθμό τα βατράχια.
Θα περάσει από το κολαστήριο για να φτάσει τελικά – μετά από τις οδηγίες που του δίνουν οι μυημένοι στα Ελευσίνια μυστήρια – στα παλάτια του Πλούτωνα.
Δεν τελειώνει εκεί όμως η περιπέτεια του, η “ομοιότητα” του με τον Ηρακλή θα του φέρει μάλλον μπελάδες, παρά βοήθεια.
Στο τέλος θα είναι ο κριτής μεταξύ του Αισχύλου και του Ευριπίδη και θα κληθεί να αποφασίσει ποιος από τους δύο αυτούς τραγικούς ποιητές είναι ο πιο άριστος και του αξίζει να αναστηθεί για να συνεχίζει να διδάσκει για το καλό της πόλης.
“Μικιό Θέατρο Σκιών” – Δομή, φιλοσοφία, αισθητική…
Το Μικιό Θέατρο Σκιών ήρθε σαν σκέψη πριν από πολλά χρόνια, αλλά υλοποιήθηκε μόλις το 2015 με την παράσταση “Οι Κυνικοί στον Άδη”, μια διασκευή πάνω στους Νεκρικούς Διαλόγους του Λουκιανού. Το Μικιό Θέατρο Σκιών θέλει να προσεγγίσει κλασικά κείμενα από την αρχαία ελληνική, τη σύγχρονη, αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία με κυρίαρχα μέσα του την σκιά και το παραδοσιακό θέατρο σκιών, αλλά και την αφήγηση.
Οι “Βάτραχοι” λοιπόν είναι η δεύτερη προσπάθεια του. Σε αυτήν την παραγωγή ψάχνει να βρει την σύνδεση μεταξύ του Αριστοφάνη, του λαϊκού θεάτρου γενικά, αλλά και του θεάτρου σκιών ειδικότερα με βασικό πάντα πυρήνα τον ελληνικό Καραγκιόζη.
Οι φιγούρες της παράστασης είναι κατασκευασμένες στο χέρι και αναπαράγουν τον τρόπο που έφτιαχναν οι πρώτοι Καραγκιοζοπαίχτες τις δικές τους φιγούρες με χαρτόνια και κοπίδια. Επίσης είναι πασιφανές ότι τα αστεία του Αριστοφάνη έχουν μέσα τους σπέρματα από λαϊκά αστεία, λαϊκά χωρατά, αλλά και οι χαρακτήρες του Αριστοφάνη θυμίζουν Καραγκιόζη. Ή μάλλον το ανάποδο ο Καραγκιόζης είναι ο συνεχιστής του Αριστοφάνη.
Τα κείμενα
Στους “Βατράχους” κρατήθηκε όσο μπορούσε η δομή, η πλοκή και η δράση του έργου. Όμως δεν είναι τα λόγια αυτά καθαυτά του κωμικού ποιητή.
Στο θέατρο σκιών, όπως διαμορφώθηκε από τους λαϊκούς καραγκιοζοπαίχτες και όπως ήταν λογικό να λειτουργεί καλύτερα και στο λαϊκό κοινό, οι ατάκες, τα λεγόμενα, τα αστεία είναι περισσότερο ανάλαφρα. Ο λόγος του λαού είναι σβέλτος, είναι ακριβής, πυκνός, με μια ποιητικότητα που δεν φτάνει όμως τον λυρισμό. Ατάκα στην ατάκα και ευφυολόγημα στο ευφυολόγημα γλιστράνε πάνω στον μπερντέ οι περιπέτειες του θεού Διόνυσου.
Αυτός είναι ο τρόπος που το Μικιό Θέατρο Σκιών επέλεξε να παρουσιάσει αυτήν την κωμωδία του Αριστοφάνη.
Ο “θίασος” περιλαμβάνει περίπου 25 χάρτινους χαρακτήρες/φιγούρες και 10 περίπου διαφορετικά σκηνικά.
Συντελεστές:
Ιδέα-Διασκευή κειμένων-Κατασκευή φιγούρων-Ερμηνεία: Δημήτρης Μικιός
Πρότυπη μουσική-τραγούδια-διασκευές-ζωντανή μουσική: Μάριος Κωστάκης
Διάρκεια 70′
Για ενήλικες και παιδιά άνω των 10 ετών