Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορεί το βιβλίο, Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου του Gaston Leroux σε μετάφραση του Βαγγέλη Γιαννίση.



Μετά από μία κοπιαστική ημέρα σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων, η δεσποινίς Στάνγκερσον είχε μόλις αποσυρθεί στο υπνοδωμάτιό της. Ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται από μέσα ήχοι πάλης, αγωνιώδεις κραυγές, εκκλήσεις για βοήθεια και πυροβολισμοί. Όταν η κλειδωμένη της πόρτα υποχωρεί στα χτυπήματα του πατέρα της και ενός υπηρέτη, η Ματίλντ βρίσκεται πεσμένη στο πάτωμα, σοβαρά τραυματισμένη και γεμάτη αίματα. Κανείς άλλος δεν βρίσκεται στο δωμάτιο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη έξοδος, και το μοναδικό παράθυρο του Κίτρινου Δωματίου είναι ασφαλισμένο από μέσα. Πώς είναι δυνατόν να απέδρασε από εκεί ο δράστης;

Μία γεμάτη ερωτηματικά και γρίφους υπόθεση και ένας ευρηματικός ντετέκτιβ συνθέτουν μία υπέροχη, νοσταλγική και ατμοσφαιρική ιστορία φόνου, απάτης, προδοσίας και πάθους, που, σχεδόν έναν αιώνα μετά από την πρώτη δημοσίευσή της, παραμένει ορόσημο της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας και δεν σταματά να διαβάζεται, να αγαπιέται και να αποκτά νέους φανατικούς θαυμαστές μέσα στον 21ο αιώνα. Το Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου είναι μία από τις πιο εμβληματικές ιστορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου, γραμμένη από το συγγραφέα που μας χάρισε το αθάνατο Φάντασμα της Όπερας.

«Το καλύτερο βιβλίο της κατηγορίας κλειδωμένου δωματίου που έχει γραφτεί ποτέ». 
Τζον Ντίκσον Καρ, συγγραφέας του Ασώματου ανθρώπου.


Γάλλος συγγραφέας Γκαστόν Λερού (Gaston Leroux, 1868-1927), γνωστός κυρίως για το περίφημο μυθιστόρημά του Το Φάντασμα της Όπερας, που μεταφέρθηκε πολλές φορές στον κινηματογράφο αλλά και στο θέατρο, υπήρξε κληρονόμος μίας μεγάλης περιουσίας και έζησε πλουσιοπάροχα μέχρι το 1890, οπότε και έφτασε κοντά στη χρεοκοπία. Έχοντας σπουδάσει νομικά, άρχισε να δουλεύει ως δικαστικός δημοσιογράφος αλλά και κριτικός θεάτρου. Το 1905, ως επίσημος διεθνής ανταποκριτής της εφημερίδας Le Matin, στάλθηκε στη Ρωσία για να καλύψει τις εξεγέρσεις εναντίον του τσάρου. Εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία το 1907 και άρχισε να γράφει μυθιστορήματα, με πρώτο το Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου, όπου και εισάγει τον περίφημο δημοσιογράφο-ντετέκτιβ του Ζοζέφ Ρουλεταμπίλ. Το 1909, ίδρυσε μαζί με τον Arthur Bernede την εταιρεία Societe des Cineromans, προκειμένου να δημοσιεύουν μυθιστορήματα και στη συνέχεια να τα μεταφέρουν στον κινηματογράφο. Η συνεισφορά του Γκαστόν Λερού στη γαλλική αστυνομική λογοτεχνία θεωρείται εφάμιλλη με εκείνη του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στην αγγλική και του Έντγκαρ Άλαν Πόε στην αμερικανική.