Το κυπαρίσσι του βυθού, του Νίκου Κορνήλιου στην Ταινιοθήκη

Η νέα ταινία του Νίκου Κορνήλιου «Το κυπαρίσσι του βυθού», θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, παρουσία του σκηνοθέτη και των συντελεστών.

Σύνοψη

Μπαίνει στη ζωή σου μαθαίνει λεπτομέρειες / από το παρελθόν σου από το σώμα σου / από τις καθημερινές σου συνήθειες / Η ζωή χωρίς αυτήν την ελεητική παρουσία / δεν έχει πια νόημα – και ξαφνικά / φεύγει και η ζωή δεν έχει νόημα… Το πένθος / διαρκεί έναν καιρό κι αν ζήσεις – που θα ζήσεις/ αρχίζεις ξανά ν’ αφηγείσαι τις ίδιες λεπτομέρειες / από το παρελθόν, ν’ αφήνεις το σώμα σου / σ’ ένα άλλο σώμα, να μοιράζεσαι ξανά την κάθε σου μέρα / Η επανάληψη αυτή σε μαθαίνει. Σε μαθαίνει ν’ αγνοείς / τη βεβαιότητα των καταφάσεων.  Σε μαθαίνει ν’ αγνοείς  / την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μιας ζωής με νόημα.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Αν ποίηση είναι αυτό που απογυμνώνει  τις λέξεις και τις ωθεί στα όριά τους, άρα  στη σιωπή, τότε ποιητικός κινηματογράφος είναι  αυτός  που  ωθεί  τις εικόνες  στην  παύση τους, στο «σβήσιμό» τους. Που επαναφέρει,  δηλαδή,  το βλέμμα  από την εικόνα στην πραγματικότητα. Αν μπορούμε να βλέπουμε, δεν έχουμε ανάγκη τις εικόνες, τον κινηματογράφο. Αν μπορούμε να ζούμε δεν έχουμε ανάγκη την ποίηση.

«Το κυπαρίσσι του βυθού» είναι μια ταινία ποιητικού κινηματογράφου με την έννοια ότι τα πρόσωπα, οι εικόνες, οι ήχοι, η μουσική, καθώς και το off κείμενο  συμπράττουν, ώστε να δημιουργηθεί ο ανοικτός εκείνος συναισθηματικός χώρος  μιας «γλυκιάς μελαγχολίας της ύπαρξης» – που χαρακτηρίζει κάθε ποιητική γραφή.  Η ταινία έχει σαν στοιχειώδη αφηγηματικό άξονα τη συνεχή διαδικασία περάσματος από το «μοίρασμα με τον άλλο» στη μοναχικότητα μέσα από στοιχεία/εικόνες καθημερινότητας και ονείρου. Τα σώματα «μιλούν» τη δική τους γλώσσα, τη γλώσσα της επιθυμίας και το κείμενο των αφηγητών έρχεται σε αντίστιξη να δοκιμάσει να πει αυτό που δεν λένε (δεν τολμούν να πουν) οι ήρωες ο ένας στον άλλο. Το πέρασμα του χρόνου και η εναλλαγή των εποχών δημιουργεί την αίσθηση μιας συνεχούς αναζήτησης, καθώς και μιας διαδικασίας δημιουργίας της μνήμης. Θέματα – σαν μουσικά θέματα – που επανέρχονται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας: ερωτικές συνευρέσεις των σωμάτων, στιγμές χωρισμού, στιγμές καθημερινότητας (όπως σε μια κουζίνα ή στην αγορά), στοιχεία του τοπίου της πόλης – ενός τοπίου που σχολιάζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων.

Nίκος Kορνήλιος

Παίζουν

Άρτεμις Ιωάννου, Μελίσσα Κωτσάκη, Θοδωρής Ματινόπουλος, Γιώργος Μπακαλός, Δήμητρα Μπάρλα, Σπύρος Τσίκνας, Πηνελόπη Φλουρή, Δημήτρης Σταματελόπουλος (αφηγητής)

Συντελεστές

ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΑ / ΤΙΤΛΟΙ: ΑΛΙΚΗ ΣΟΥΜΑ

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΗΧΟΥ:  ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΩΚΟΣ / STUDIO 19

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΚΟΝΑΣ: CLAUDIO BOLIVAR, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ / STUDIO 19

ΜΟΝΤΑΖ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ  

ΣΕΝΑΡΙΟ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Έτος Παραγωγής: 2015

Διάρκεια: 85 λεπτά

Εικόνα: HD 1080p, 16:9 , έγχρωμο / ασπρόμαυρο

Ήχος: Stereo

«Το κυπαρίσσι του βυθού» προβλήθηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2015, στο 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στο φεστιβάλ «Ποίηση και Κινηματογράφος» στο Όσλο τον Φεβρουάριο 2016.

Βιογραφικό σημείωμα

Γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε ένα μεγάλο διάστημα στο Παρίσι.

Κινηματογράφος

Γύρισε τις ταινίες μεγάλου μήκους:

Ισημερία (1991), συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, Ιταλίας, τέσσερα βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το Αθώο Σώμα (1997), τρία κρατικά βραβεία, συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου και Καλκούτας.

Ο Κόσμος Ξανά (2002), συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, επίσημη συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Karlovy-Vary, Montpellier και Tiburon-California.

Η Μουσική των Προσώπων (2008), ανεξάρτητη ψηφιακή παραγωγή. Ειδικό βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Τρίτη (2010). Συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Mar del Plata, Chennai-Madras και στο φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου του Σικάγο.

11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου (2012). Συμμετοχή στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Sao Paulo, Montpellier, Lecce, Yerevan, στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της Αθήνας, στο Φεστιβάλ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βαρκελώνης-Παρισιού-Νέας Υόρκης και στο Forum Ελληνικού Κινηματογράφου του Μονάχου.

Μητριαρχία (2014). Με τη συμμετοχή 60 γυναικών, ηθοποιών και προσωπικοτήτων. Συμμετοχή στις Νύχτες Πρεμιέρας 2014, στο 55ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης  και στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σάο Πάολο στη Βραζιλία. Η ταινία, υπο την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας, με πρώτο σταθμό τη Βαρκελώνη, συνεχίζει τις προβολές της σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, ενώ προβάλλεται επίσης από πολλές κοινωνικές συλλογικότητες και πολιτιστικούς φορείς στην Ελλάδα.

Έχει γυρίσει επίσης την πειραματική μουσική ταινία Trois Mouvements (1982) και το ψηφιακό video-dance Το Μάτι του Ζώου (1996).

Θέατρο

Κυριότερες παραστάσεις :

Η Νύχτα των Ικέτιδων, στο Theatre National de Chaillot

Η Έβδομη Πύλη, στο Theatre National de Chaillot

Η Μίμηση της Σιωπής, στο Φεστιβάλ της Avignon

Ψευδώνυμοι, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Πόλης του Παρισιού

Hχόπολις, αστικό θέαμα μέσα στην πόλη του Ivry 

Όπως Σας Αρέσει, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Οδός Μάμποτ,  στο Θέατρο Ροές

Ο Χοντρός και ο Λιγνός πάνε στον Παράδεισο, στο Θέατρο Σφενδόνη

Χαμ και Κλοβ, στο Booze

Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Κάντ, στο θέατρο Χώρα

Τα Μονόπρακτα του Χάρολντ Πίντερ, στο θέατρο Αλκμήνη

Ονειρόδραμα, στο θέατρο Αλκμήνη

Χορός σε Κύκλο, στο Θέατρο Skrow

Δίδαξε υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι του Antoine Vitez στο Theatre des Quartiers και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δίδαξε επίσης υποκριτική και κινηματογράφο στις σχολές Αρχή, Θέατρο των Αλλαγών και Εμπρός.

Μουσική

Έγραψε έργα για μουσικά σύνολα που παίχτηκαν σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ (Ρώμη, Άμστερνταμ, Στρασβούργο, Ορλεάνη, Λονδίνο, Κάννες…).

Έγραψε επίσης, τη μουσική για τις θεατρικές παραστάσεις και τις ταινίες του.