Για τον εορτασμό των 10 χρόνων λειτουργίας και συγκρότησης της συλλογής του, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης διοργανώνει μεγάλη …
έκθεση με τίτλο Τέχνης Πολιτική, η οποία θα εγκαινιαστεί στις 13 Οκτωβρίου 2010 στις 20.00 και θα διαρκέσει έως τις 30 Ιανουαρίου 2011.
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν περίπου 100 έργα (εγκαταστάσεις, σχέδια, φωτογραφίες, βιντεοεγκαταστάσεις, διαδικτυακά έργα κ.ά., πολλά από τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά στο Μουσείο), 39 καλλιτεχνών προερχομένων από αναγνωρισμένα κέντρα και ανερχόμενες περιφέρειες, μεταξύ των οποίων οι:
Ανδρέας Αγγελιδάκης, Δημήτρης Αληθεινός, Κωστής Βελώνης, Μπιλ Βιόλα, Βαγγέλης Βλάχος, Κωνσταντίνος (Ντίκος) Βυζάντιος, Γιανγκ-Χε Τσανγκ Χέβι Ίντουστρις (YHCHI), Κέντελ Γκηρς, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ & Αν-Μαρί Μιεβίλ, Ιβάν Γκρουμπάνοφ, Κοκέν Εργκούν, Έμιλυ Ζασίρ, Θόδωρος, Γιάελ Καναρέκ, Βλάσης Κανιάρης, Κάρλος Μόττα, Aντόνιο Μουντάδας,
Σάντι Μπένινγκ, Άντρεα Μπάουερς, Ρισάρ Μπρουγιέτ, Σιρίν Νεσάτ, Τζορτζ Οσόντι, Ουαλίντ Ράαντ & Ομάδα Άτλας, [+RAM TV], Όλιβερ Ρέσλερ, Μάρθα Ρόσλερ, Τζέϊς Σαλούμ & Ουαλίντ Ράαντ, Άλλαν Σεκούλα, Δανάη Στράτου, Ίρις Τουλιάτου, Πωλ Τσαν, Στέφανος Τσιβόπουλος, Μάκης Φάρος, Γιώργος Χαρβαλιάς, Γιώργος Χατζημιχάλης, Μόνα Χατούμ, Γιάννης Ψυχοπαίδης, xurban collective.
Η έκθεση ξεκινά από μια κυρίαρχη στις μέρες μας μουσειολογική αρχή, σύμφωνα με την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε τη Συλλογή σαν ένα διαρκώς μετακινούμενο πεδίο νέων σχέσεων μεταξύ των έργων, αναδεικνύοντας καινούριες αφηγήσεις και σημασίες αλλά και μια διευρυμένη αντίληψη για το σύγχρονο, διεθνή και διαπολιτισμική.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στο πλαίσιο αυτό, παρελθόν και παρόν αναδομούνται το ένα μέσα στο άλλο, και η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία προσλαμβάνεται σε διαλεκτική σχέση με την ολότητα της παγκόσμιας κουλτούρας, πέρα από εθνικούς, γεωγραφικούς ή φυλετικούς περιορισμούς.
Στόχος της έκθεσης είναι να διερευνήσει, μέσα από τις διαφορετικές οπτικές των έργων που άμεσα ή υπαινικτικά αναφέρονται σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα και γεγονότα, το πολιτικό δυναμικό της σύγχρονης τέχνης, τη δυνατότητά της να λειτουργεί ως μοχλός κριτικής και εναλλακτικής πολιτικής σκέψης και δράσης.
Πολιτικές χρήσεις του δημόσιου χώρου, καταστάσεις και εμπειρίες καταπίεσης, διακρίσεων και βίαιων πολιτικο-κοινωνικών συγκρούσεων, οικονομική παγκοσμιοποίηση και πολιτική του χώρου στις οικολογικές και κοινωνικές της εκφάνσεις, ανασυγκρότηση της συλλογικής μνήμης και ανασύσταση ενός συλλογικού κοινωνικού χώρου, είναι μερικά από τα ζητήματα που διερευνούν με κριτικό τρόπο τα έργα της έκθεσης, αναζητώντας εναλλακτικές πολιτικές συλλογικής δράσης και καλλιτεχνικού ακτιβισμού και μια νέα διαδραστική σχέση του καλλιτέχνη με την κοινότητα, τοπική και παγκόσμια.
