Μια γυναίκα προσπαθεί με χιούμορ κι εν μέσω του χάους του μυαλού της να βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να αντέξει την πραγματικότητα, το σκοτάδι της ανθρώπινης φύσης, την ανημπόρια μπροστά στο θάνατο.

Δουλεύοντας με τον σκηνοθέτη, τον John Britton, δεν μας αρκούσε μία γραμμική αφήγηση – ο ρυθμός και οι μεταβάσεις του Pulsar θυμίζουν roller coaster. Είμαι ταυτόχρονα ο οδηγός, ο επιβάτης στο τρενάκι του λούνα παρκ και ο εξωτερικός παρατηρητής.

Μια σόλο παράσταση είναι μια συνθήκη ρίσκου εξ αρχής: καθώς δεν υπάρχει συμπαίκτης, μόνο η ανάγκη επικοινωνίας μπορεί να γίνει στήριγμα και οδηγός την ώρα της έκθεσης.

Πρόθεση στη δημιουργική διαδικασία ήταν να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου αυτό που λέμε ασφάλεια επί σκηνής: η μεταμόρφωση και οι αλλαγές φόρμας και ύφους είναι ραγδαίες σε ταχύτητα, μέγεθος και αισθητική. Από το κωμικό στο τραγικό, από το καθημερινό στο υπερβατικό, από την κυριολεξία στην μεταφορά, από τον παρόντα χρόνο στον θεατρικό. Aποσπάσματα αυτοσχεδιασμού, όπου το δίχτυ ασφαλείας του ηθοποιού γίνεται σχεδόν αδιόρατο. Εκεί η ελαφρότητα του παιχνιδιού αναλαμβάνει να καλύψει το φόβο της έκθεσης.

Κι έτσι ελπίζει κανείς να έχει για λίγο ξεγελάσει τη σκέψη, τον φόβο, κι έστω και στιγμιαία, τη μοναξιά.

    
Η περφόρμανς Pulsar θα επαναληφθεί από 12 Δεκεμβρίου στο Θέατρο 104.

Info: Η Ρόζα Προδρόμου σπούδασε Σωματικό Θέατρο στην Αγγλία (Huddersfield, 2000), όπου και ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό της πάνω στις Διαπολιτισμικές Θεατρικές Σπουδές (Exeter, 2002). Έκτοτε ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως ηθοποιός. Διδάσκει τεχνική και αυτοσχεδιασμό. Πιστεύει ότι χωρίς χιούμορ θα ‘μασταν χαμένοι από χέρι.

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 33