Με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου της, Ραψωδία (ποίηση, Εκδόσεις Gutenberg, 2016), η Φοίβη Γιαννίση διαβάζει αποσπάσματα του έργου της μαζί με τη Μαρία Τοπάλη και την Ισαβέλλα Μαρτζοπούλου.
Τι άραγε μπορεί σήμερα να είναι η λυρική ποίηση; Η Ραψωδία ράπτει μεταξύ τους έξι ενότητες έργων για το τώρα: τον καιρό, τη στιγμή, την εποχή, την αλλαγή, τη μεταμόρφωση, το ρυθμό, τη διάβαση, το διάστημα, τη φθορά και τον θάνατο.
Μέσα από αυτές τις θεματικές, η Ραψωδία διαπραγματεύεται ως ποικιλία μορφών το ζήτημα της θέσης των υποκειμένων τής γραφής και της σχέσης τους με τη φωνή, το τραγούδι, την ανάγνωση. Ξεκινά από πεζά ποιήματα / μονολόγους, περνά από σύντομα και μεγαλύτερα αποσπάσματα, δανεικά και νέα, για να καταλήξει στο τελευταίο μέρος του βιβλίου σε ποιήματα-δοκίμια σωματικής φιλολογίας, παρτιτούρες παράστασης και εκφώνησης.
Η Ραψωδία είναι το έκτο ποιητικό βιβλίο της Φοίβης Γιαννίση. To ποιητικό και θεωρητικό της έργο εξερευνά τα όρια μεταξύ ποίησης και εκφώνησης, εγκατάστασης, σώματος, γραφής και τόπου. Εκτός από τις άλλες ποιητικές συλλογές (Τέττιξ (Γαβριηλίδης, 2012) Ομηρικά (Κέδρος, 2009), Θηλιές (Νεφέλη, 2005), Ραμαζάνι (1997), Αχινοί (1995) η Φοίβη Γιαννίση έχει εκδώσει επίσης, ανάμεσα σε άλλα βιβλία, μια θεωρητική μονογραφία για τη σχέση της αρχαϊκής ποίησης με το χώρο και τη διαδρομή (Récits des Vois, Chant et Cheminement en Grèce archaïque, Jérôme Millon, 2006).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Έχει τέλος εκθέσει δύο ποιητικές εγκαταστάσεις: το Τέττιξ, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2012), και το ΑΙΓΑΙ_Ω. Τα τραγούδια, (μαζί με την Ίριδα Λυκουριώτη) στο Μουσείο Αγγελικής Χατζημιχάλη (2015). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού [φρμκ]. Κατοικεί στην Αγριά Μαγνησίας. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Τμήμα Αρχιτεκτόνων).
