“Γεις φρόνιμος βοσκός μ’ όμορφα κάλλη
ευρέθηκε σε παιδεμή μεγάλη,
κι ήμουνε κρατημένη να βουηθήσω,
κόπο να βάλω να τον αναστήσω.

Μ’ απού τη φχαριστιά βοσκέ την τόση,
απού μιλείς και δίδεις μου με γνώση,
σ’ αγάπη περισσή βαλμένη μ’ έχεις,
κι εις τα θελήματά σου, να κατέχεις.

Τση ξας μου πλιό δεν είν’ τα λογικά μου
να πάγω ν’ ακλουθώ στα πρόβατά μου,
μα ‘χω χαρά να στέκω στο λιβάδι,
συντροφιασμένοι να ‘μεσταν ομάδι. “

ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ η ανώνυμη, ποίημα που φτιάχτηκε από στόμα σε στόμα και έτσι μεταφερόταν μέχρι το 1627, όταν ένας Κρητικός το τύπωσε στη Βενετία. Ποίημα που μιλάει για όλους τους κεραυνοβόλους έρωτες, τις θαρραλέες εξομολογήσεις, τις βόλτες, τα βράδια που οι γονείς σου λείπουν από το σπίτι, τα πρώτα φιλιά και όλες τις πρώτες φορές, τις νύχτες που δε θέλεις να ξημερώσουνε, τις υποσχέσεις, τους αποχωρισμούς, τα ραντεβού που δίνονται και πάντα κάποιος αργεί. Αλλά ό,τι και να γίνει, αυτό που γράφει δεν ξεγράφει, κι από το 1627 θα υπάρχει για πάντα ένας βοσκός και μια βοσκοπούλα που έκαναν κρυφά έρωτα κάτω από τον τοίχο με το μαχαίρι του μπαμπά.

Info:

Η Πηνελόπη Τσιλίκα γεννήθηκε στην Αθήνα, πέρασε από τη Νομική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου κι από τότε παίζει στο θέατρο και στο σινεμά.


Κεντρική φωτογραφία θέματος: Πηνελόπη Τσιλίκα ©Στέφανος Παπαδόπουλος


Διαβάστε επίσης: 

Η βοσκοπούλα, από τους Elephas tiliensis στο Θέατρο του Νέου Κόσμου | Πληροφορίες: nkt.gr