Ονειροχώροι: έκθεση του Κώστα Παναγιωτακόπουλου στη γκαλερί Cube

Η Γκαλερί Cube, δύο χρόνια μετά τη “Μυθολογία Προσωπική” του Κώστα Παναγιωτακόπουλου φιλοξενεί την καινούρια του δουλειά με τον τίτλο “ονειροχώροι”.

Η Ήρα Σινιγάλια, δημοσιογράφος, γράφει για τους “ονειροχώρους”: Κάπου, σε κάποια αχαρτογράφητα νησιά, βρίσκεται η πηγή της δημιουργίας. Μένει μια απόφαση να πάρει κανείς για να εμπιστευτεί αυτό που κάποιοι το λένε ιερή μανία, άλλοι φαντασία, άλλοι πείσμα, άλλοι επιστροφή στις ρίζες. Είναι όλα και τίποτα. Κι αυτό το τίποτα το φοβούνται οι μέρες και ο στέρεος, μπετόν, εαυτός μας. Ο Κώστας Παναγιωτακόπουλος είναι από εκείνους που διαθέτουν την τόλμη -και την αθωότητα συνάμα- να ταξιδέψει στα νερά που δεν γνωρίζουν πυξίδα. Σηκώνει πανιά για πλεύσεις και αποδράσεις σε χώρες που η αρχέγονη χάρη αναπνέει μέσα από τελετουργίες, τις οποίες οι «καθώς πρέπει» του πολιτισμού επιμένουν να τις συγχέουν με τις δεισιδαιμονίες, υποτιμώντας το θησαυρό μιας εμπειρίας που μπορεί να αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων. Άλλοτε πάλι ταξιδεύει στον κόσμο των παραμυθιών τα οποία του δίνουν την πρώτη ύλη για μια καινούρια προσέγγιση, φτιαγμένη από το αιθέριο έλαιο των ονείρων.

Αυτή η πορεία ξεκίνησε από πολύ μακριά για να έρθει πολύ κοντά και σταδιακά εντός του. Στην Αρκαδία συνδέθηκε με την εσωτερική δύναμη της αλλαγής που είναι καλά φυλαγμένη στα παραμύθια. Γι’ αυτό νιώθω πραγματικά ότι το χρώμα που το χαϊδεύει ένα μοναδικό φως ανοίγει ένα νέο διάλογο με το χώρο που αποκτά μια διάσταση σχεδόν μεταφυσική. Αισθάνεσαι ότι κάθε σχήμα, κάθε επιφάνεια στους πίνακές του έχει ένα μαγικό κλειδί που θα σε οδηγήσει σε μια άλλη διάσταση, σαν τις μαγεμένες πόρτες των παραμυθιών. Με μια ανάλαφρη μετατόπιση του βλέμματος βρίσκεσαι σε ένα τοπίο παράξενα οικείο, σε μια στιγμή που νιώθεις ότι την έχεις ξαναζήσει. Κάπου, κάποτε. Είναι άλλωστε οι αναμνήσεις που αναδύονται από την αιώνια γενέτειρα, που κουβαλάει αγέρωχη τα εμβλήματα του Νότου. Μιλάμε για τη Μεσόγειο. Οι εικόνες που ξεχύνονται, αν ήταν άρωμα, θα είχαν βάση της τα μανταρίνια της Σικελίας και νότες κορυφής το θυμάρι. Κι αν όλα αυτά παραπέμπουν στη γεωγραφία, ας το παραδεχτούμε, υπάρχουν κάποιοι χάρτες που το υπόμνημά τους είναι οι συντεταγμένες της καρδιάς. Είναι οι μικροί παράδεισοι που τους ακουμπήσαμε σε μια ξεχασμένη γωνιά και μια αφορμή μόνο γυρεύουν για να έρθουν στο φως. Ίσως αυτή να υπάρχει στα έργα του Κώστα Παναγιωτακόπουλου.

Ο Κώστας Παναγιωτακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ζωγραφική στην Academia de Belle Arti της Φλωρεντίας, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα. Διδάσκει εικαστικά στη μέση εκπαίδευση.

Aτομικές εκθέσεις

2014 Cube Gallery, Πάτρα
2012 Cube Gallery, Πάτρα
1997 Επίκεντρο, Αθήνα
1995 Επίκεντρο, Πάτρα
1991 Επίκεντρο, Πάτρα

Ομαδικές εκθέσεις (επιλογή)

2014 Bede’s World Museum, Church Bank, Jarrow  
2013 The Scottish Historic Building Trust, Εδιμβούργο
2013 Cube Gallery, Πάτρα
2012 Cube Gallery, Πάτρα
1999 Αρχέτυπο, Μύλος , Θεσσαλονίκη
1998 Greece in Britain – Ελληνικοί ορίζοντες Γιόρκ, Καρλάυλ, Μ. Βρεττανία
1997 Ιστορίες αέναων αλλαγών, Δημοτική Πινακοθήκη Πάτρας
1993 Art Athina ‘93, Επίκεντρο, Αθήνα
1990 9 Πατρινοί Καλλιτέχνες, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων
1989 9 Πατρινοί Καλλιτέχνες, Δημοτική Πινακοθήκη Πάτρας
1986 Συμμετοχή στο πρόγραμμα Γραμμή του Ορίζοντα για τη Biennale Νέων Θεσσαλονίκης.
1984 Filigne Valdarno, Ιταλία
1982 Forte dei Marmi, Ιταλία