Το Μπαλέτο της Λορραίνης ανοίγει το 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Πρόκειται για τα έργα της εμβληματικής μορφής του μεταμοντέρνου χορού Τρίσας Μπράουν, καθώς η διερευνητική της ματιά στην κίνηση ανίχνευε το διαφορετικό και αμφισβητούσε επικρατούσες αντιλήψεις περί παράστασης, του Μερς Κάννιγχαμ, πολυβραβευμένου πειραματιστή, καινοτόμου και από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τις νέες τεχνολογίες στη χορογραφική τέχνη, και της Ματίλντ Μοννιέ, εξέχουσας προσωπικότητας της γαλλικής και διεθνούς σκηνής, που εκπλήσσει με κάθε νέο της έργο και ανανεώνει διαρκώς την τέχνη του χορού.

Αναλυτικά τα έργα:

Rose-variation της Mathilde Monnier

Το έργο Rose δημιουργήθηκε το 2001 για το Βασιλικό Μπαλέτο της Σουηδίας. Όλα είναι ντυμένα στα ροζ: η σκηνή, τα σκηνικά αντικείμενα, οι χορευτές. Η αναδημιουργία του, το Rose-variation, αποδομεί το λεξιλόγιο του κλασικού μπαλέτου, καθώς επανεξετάζει και παραλλάσσει τα γνωστά βήματα της κλασικής χορογραφίας, διαμορφώνοντας νέες κινήσεις. Κινούμενοι με την ακρίβεια ενός κορ ντε μπαλέ, οι 24 χορευτές γίνονται σολίστ, καθένας εκ των οποίων συνδημιουργεί το μέρος του με τον χορογράφο.

Το έργο αποτελείται από μια σειρά σόλο μεγάλης δεξιοτεχνίας, τα οποία στη συνέχεια επιλέγει και παρουσιάζει από κοινού η ομάδα. Τη δομή του έργου υποστηρίζει η μουσική –Σονάτα για πιάνο αρ. 17 του Μπετόβεν– που παίζεται επί σκηνής σε ροζ πιάνο από έναν ντυμένο στα ροζ πιανίστα, σε άμεση επαφή με τους χορευτές.

Mathilde Monnier

Η Ματίλντ Μοννιέ, εξέχουσα προσωπικότητα της γαλλικής και διεθνούς σκηνής, εκπλήσσει με κάθε νέο της έργο και ανανεώνει συνεχώς την τέχνη του χορού. Από το 1994, που τέθηκε επικεφαλής του Χορογραφικού Κέντρου του Μονπελλιέ Λανγκεντόκ-Ρουσιγιόν. Τον Νοέμβριο του 2013 έγινε γενική διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Χορού (CND) του Παντέν.

Συντελεστές:

Χορογραφία Mathilde Monnier
Σκηνικά Annie Tolleter
Φωτισμοί Eric Wurtz
Κοστούμια Mathilde Possoz
Βοηθός χορογράφου Cédric Andrieux
Υπεύθυνος δοκιμών Thomas Caley
Τη Σονάτα για πιάνο σε ρε ελάσσονα αρ. 17 του Μπετόβεν ερμηνεύει ο Tanguy de Williencourt

Με 24 χορευτές

Εγκατάσταση Opal Loop/Cloud Installation #72503 (1980) της Trisha Brown

Η χορογράφος εκκινεί από την ιδέα μιας αέναης χορευτικής φράσης, η οποία μέσω της κίνησης looping επιστρέφει στο κέντρο του χώρου. Κάθε ένας από τους 4 χορευτές και χορεύτριες ανταποκρίνεται αυτοσχεδιαστικά, με τον δικό του τρόπο, σε αυτό το ανοιχτού τύπου σχέδιο. Εδώ η χορευτική φράση τελειώνει και επανεκκινεί με απαλές κινήσεις που μεταφέρονται από τα σώματα τεσσάρων χορευτών και σβήνουν η μία μέσα στην άλλη, σαν τετράφωνος κανόνας. Αυτή η ρευστή αλληλουχία κινήσεων, που δύσκολα διακρίνεται μέσα στη διαρκώς μεταβαλλόμενη «γλυπτή ομίχλη» της Φουτζίκο Νακάγια, καθιστά το έργο ένα ποιητικό σχόλιο της Μπράουν πάνω στον εφήμερο χαρακτήρα της χορευτικής τέχνης.

Trisha Brown

Καλλιτεχνική διευθύντρια, ιδρύτρια της ομάδας χορού Τρίσα Μπράουν και χορογράφος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αμπερντήν της Ουάσινγκτον. Αφού αποφοίτησε από το Ώκλαντ, μελέτησε χορό με την Άννα Χάλπριν και δίδαξε στο Κολέγιο Ρηντ του Πόρτλαντ. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη το 1961. Μέσα από τη χοροθεατρική κολεκτίβα Τζάντσον εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε εμβληματική μορφή του μεταμοντέρνου χορού, καθώς η διερευνητική της ματιά στην κίνηση ανίχνευε το διαφορετικό και αμφισβητούσε επικρατούσες αντιλήψεις περί παράστασης. Σε αυτό το «φυτώριο επαναστατικού χορού», η Μπράουν, μαζί με ομοϊδεάτες καλλιτέχνες, έσπρωξαν τη χορογραφία πέρα από τα όριά της, αλλάζοντας άρδην τη μορφή του σύγχρονου χορού.

Συντελεστές:

Χορογραφία Trisha Brown
Διδασκαλία χορογραφίας Leah Morrison & Laurel Jenkins Tentindo
Οπτικό περιβάλλον Fujiko Nakaya
Αναβίωση σκηνογραφίας John Torres
Hχητικό περιβάλλον: ήχος νερού μέσα από ακροφύσια υψηλής πίεσης
Κοστούμια Judith Shea
Φωτισμοί Beverly Emmons
Υπεύθυνος δοκιμών Thomas Caley

Με 4 χορευτές

Sounddance του Merce Cunningham

Το έργο, που βρίσκεται στον αντίποδα της ομοιομορφίας και της αρμονίας που απαιτεί η τέχνη του μπαλέτου, έχει αγαπηθεί εξίσου από κοινό και κριτικούς! Πρόκειται για μια γρήγορη και δυναμική δημιουργία «οργανωμένου χάους», που αποδίδεται από 10 χορευτές. Η σκηνή χωρίζεται (κατά πλάτος) στη μέση από τις πλούσιες πτυχώσεις ενός χρυσού παραπετάσματος, με την υπογραφή του Μαρκ Λάνκαστερ. Έτσι διασπασμένος (ή συμπυκνωμένος), ο χώρος αναδεικνύει την πυκνή και φρενήρη χορογραφία που μοιάζει με μικροσκοπικό χορευτικό σύμπαν, ιδωμένο σαν μέσα από μικροσκόπιο.

Merce Cunningham

Γεννήθηκε στη Σεντράλια της Ουάσιγκτον στις 16 Απριλίου 1919. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, χορογράφησε πάνω από εκατόν πενήντα έργα και οκτακόσιες εκδηλώσεις. Παρέμεινε πειραματιστής και καινοτόμος, και από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τις νέες τεχνολογίες στη χορογραφική τέχνη. Χορογραφούσε και δίδασκε σχεδόν μέχρι το θάνατό του, στις 26 Ιουλίου 2009. Πολυβραβευμένος, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους συγχρόνους του.

Συντελεστές:

Χορογραφία Merce Cunningham
Διδασκαλία χορογραφίας Thomas Caley & Meg Harper
Μουσική David Tudor, Untitled 1975/1994*
Σκηνικά, Κοστούμια, Φωτισμοί Mark Lancaster
Διδασκαλία χορογραφίας Thomas Caley & Meg Harper

Mε 10 χορευτές

Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο – Μπαλέτο της Λoρραίνης

Από τις σημαντικότερες χορευτικές ομάδες στην Ευρώπη. Παρουσιάζουν σύγχρονες δημιουργίες και ταυτόχρονα ένα ευρύ και πλούσιο ρεπερτόριο από όλο το φάσμα του σύγχρονου χορού, με έργα καταξιωμένων χορογράφων. Το CCN λειτουργεί ως κέντρο τέχνης και πολυχώρος έρευνας, πειραματισμού και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Είναι μια πλατφόρμα ανοικτή, που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες και να στεγάσει το όραμα νέων δημιουργών του σύγχρονου χορού. Σε αυτές τις αναζητήσεις σημαντική είναι η παρουσία του Thomas Caley, χορογράφου και συντονιστή έρευνας.

Διαβάστε επίσης:

23o Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας – 14 έως 23 Ιουλίου

23o Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα

23o Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Οι παράλληλες εκδηλώσεις

23ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: 5 ομάδες χορού για πρώτη φορά στην Ελλάδα