H αίθουσα τέχνης Artis Causa Gallery στη Θεσσαλονίκη εγκαινιάζει την έκθεση έργων του Μαρκ Χατζηπατέρα την Παρασκευή

25 Φεβρουαρίου 2011.

Με εκκίνηση το φυσικό περιβάλλον μας ταξιδεύει στο μικρόκοσμο και μακρόκοσμό του, αφήνοντας στο θεατή την αναγνωριστική ταύτιση της προέλευσης. Με διαρκή αναζήτηση, προβληματισμό, πειραματισμό και διάθεση για ανανέωση όπως προκύπτει από την απρόσκοπτη έρευνά του, όσον αφορά τις ιδιότητες των υλικών, την έκφραση και την σχέση σχήματος, χώρου, κατέληξε στη διαμόρφωση και ανάπτυξη, ενός τόσο πολυσχιδούς έργου, που μέσα του ανακαλύπτει ο θεατής την έκφραση μιας πρωτόγνωρης, εσωτερικής ψυχικής δύναμης και πειθαρχίας.

Τα αφηγήματά του ενέχουν το διαχρονικό, το διαπολιτισμικό, το οικουμενικό και προκρίνουν τη μνήμη ως θεμελιώδες συστατικό δημιουργίας του σύγχρονου κόσμου. 

Είτε στα επίτοιχα, είτε στα γλυπτά, είτε στις εγκαταστάσεις του, τον κόσμο του, τον επινοεί ή τον μετασχηματίζει, τον βιώνει βασιζόμενος στις συσσωρευμένες από τα ταξίδια του, γνώσεις, εμπειρίες και προβληματικές, προερχόμενες από το χώρο της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας, της αισθητικής και της αρχιτεκτονικής.

Με συγκροτημένο γλωσσοπλαστικό λεξιλόγιο, οι συνθέσεις του, οχήματα διάδοσης μιας τρυφερά ανατρεπτικής και παιγνιώδους  διάθεσης, μας μεταφέρουν με αμεσότητα στα θέματα που τον απασχολούν όσον αφορά τη τάξη και το χάος, με αρχέγονες εκκινήσεις και διαισθητικές διαπραγματεύσεις εντροπίας, με ένα ρυθμό πυκνώσεων-συμπυκνώσεων, μορφοποιώντας την ανοίκεια-οικεία προσωπική του τοπογραφία.

Σχοινοβατεί ανάμεσα στην τάξη και στο χάος χρησιμοποιώντας επαναληπτικές μονάδες που εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο  αλλά με τάσεις φυγής, απόσχισης, απελευθέρωσης, αυτονόμησης.

Σχολιάζει τις σύγχρονες μορφές επικοινωνίας, υποδοχής και μετακινησιμότητας, της αλληλεπίδρασης τοπικού και παγκόσμιου, τη διαλεκτική της εγκατάστασης και της απελευθέρωσης από τα δεσμά του τοπικού με ανθρωπολογικές προσεγγίσεις των αισθήσεων σχετικά με τη διάπλαση της εμπειρίας του χώρου, την αντίληψη και την αναπαράσταση του ως ετεροτοπική συνθήκη.

Αναγνωρίζει τον ρόλο της ετερότητας στην διαμόρφωση του νοήματος του χώρου, με εμφανείς τις πολιτισμικές, ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές του προεκτάσεις, ως  διαλεκτική οικειοποίησης – ανοικείωσης, οροθέτησης «μη κανονικών» μορφών ή υβριδικών κόσμων που ενεργοποιούν τη συλλογική μνήμη και φαντασία, με την ετεροτοπία ως κατώφλι στο χώρο και το χρόνο.

Ο εικαστικός του Λόγος με οικουμενικό και πανανθρώπινο χαρακτήρα και η καλλιτεχνική πρακτική του αντιτιθέμενος στις συνοριακές πολιτικές του αποκλεισμού, με διάθεση αμφισβήτησης του κυρίαρχου πολιτικού λόγου, ορθώνεται αποτυπώνοντας με τους κόσμους του εναλλακτικές προοπτικές για την σύνθεση της υβριδικής πανανθρώπινης  πολιτισμικής ταυτότητας, προτείνοντας  μια νέα ηθική αναζήτηση για την έννοια της κοινότητας.

Μαρία Κενανίδου – Ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελεστούν παρουσία του καλλιτέχνη