Κουρέλι, του Ντέννις Κέλλυ, για δεύτερη χρονιά, στο 104

Στη θεατρική σκηνή του 104 θα επαναληφθεί από τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013 το Κουρέλι (Debris) του Ντέννις Κέλλυ (2003) για οκτώ μόνο παραστάσεις.

Πρόκειται για το πρώτο έργο του συγγραφέα, που αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της σύγχρονης βρετανικής δραματουργίας σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου με τους Θύμιο Κούκιο και Ελίνα Ρίζου, που έκανε τον Μάρτιο του 2013 πρεμιέρα σε πανελλήνια πρώτη στη Νέα Θεατρική Σκηνή του FAUST.

Μετά από τα έργα του που έχουν ήδη παρουσιαστεί στην ελληνική σκηνή: Τα ορφανά από το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου (2010), το DNA από την Εταιρεία Θεάτρου Grasshopper σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου (2010) και Οσάμα ο ήρωας από το Θέατρο Μηχανή σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη (2011), το Κουρέλι έρχεται να μας αφηγηθεί με έναν ιδιαίτερο θεατρικό τρόπο την ιστορία  δύο αδελφών.

Το Κουρέλι με έναν εξόχως ποιητικό τρόπο και μέσα από ένα σκληρό μαύρο χιούμορ, σκιαγραφεί έναν κόσμο που νοσεί, έναν πολιτισμό που γεννά και μεγαλώνει ανθρώπους-σκουπίδια. Μέσα στα ερείπια αυτού του κόσμου, χωρίς Θεό, χωρίς φροντίδα, μέσα σε άρρωστες οικογενειακές και κοινωνικές δομές, δυο παιδιά-απόβλητα προσπαθούν μόνα τους να επιβιώσουν. Δυο παιδιά αναζητούν και ονειρεύονται την αγάπη.

Λίγα λόγια για το έργο
Δύο αδέλφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι (ο Μάικλ και η Μισέλ), αφηγούνται την ιστορία της σκληρής ενηλικίωσής τους: ο θάνατος της μητέρας τους σε πολύ νεαρή ηλικία, το μεγάλωμα τους από τον μέθυσο και βίαιο θρησκευόμενο πατέρα τους, η οικονομική τους εξαθλίωση, η απόπειρα πώλησής τους σε ένα παιδόφιλο. Κεντρικός αφηγηματικός άξονα της ιστορίας τους είναι η εύρεση από το αγόρι ενός νεογέννητου μωρού στα σκουπίδια –το Κουρέλι, όπως αποφασίζει να το ονομάσει- και η προσπάθειά του να το σώσει.  Οι μνήμες των δύο παιδιών μπλέκονται με τις φαντασιώσεις τους, κάνοντας συχνά δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία.   

Ο συγγραφέας εναλλάσσει μια ποιητική παραληρηματική γλώσσα στους μονόλογους των ηρώων του με πεζούς καθημερινούς διάλογους στη μεταξύ τους επαφή, ανατρέπει τη γραμμική χρήση του χώρου και του χρόνου, βάζει τους ήρωες του να αφηγούνται και παράλληλα να βιώνουν τις καταστάσεις, ενώ αλλάζουν διαρκώς ρόλους και ενσαρκώνουν όλα τα πρόσωπα της ιστορίας.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Εδώ. Σε έναν κόσμο στρεβλό. Μέσα στην ανισότητα, την αδικία και τη βία. Χωρίς Θεό, εγκαταλελειμμένοι σ’ ένα ανήλεο σύμπαν. Μερικές χιλιάδες χρόνια εξέλιξης του ανθρώπινου είδους μετά. Όλα έχουν αλλάξει κι όλα έχουν παραμείνει ίδια. Με εξαρτήματα τελευταίας τεχνολογίας υπό μάλης  να συνεχίζουμε να πετάμε βράχους ο ένας στον άλλο. Μπροστά σε οθόνες να παρακολουθούμε τη ζωή που ονειρευόμαστε, ενώ βουλιάζουμε σε αυτή που δημιουργήσαμε. Μερικές χιλιάδες χρόνια ανθρώπινου πολιτισμού πεταμένα στα σκουπίδια.

Εδώ. Μέσα στα σκουπίδια. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Και οι αναμνήσεις τους: ο πατέρας τους και η μητέρα τους· κι ένα μωρό, το μικρό Κουρέλι.  

Εδώ. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι φαντασιώνονται μια άλλη, μια άλλη ζωή. Κι εμείς μαζί τους.

Γιάννης Μόσχος

Συντελεστές:
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος
Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Κίνηση: Ανθή Θεοφιλίδου
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάρα Δαρμουσλή, Τζούλια Διαμαντοπούλου
Φωτογραφίες: Γιώργος Τάντσης, Redlight
Video: Redlight  

Παίζουν: Θύμιος Κούκιος, Ελίνα Ρίζου

Μια παράσταση της Αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Θεατρο-εργαστήριον»

Έκδοση του θεατρικού έργου
Από τις (.poema..) εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο, σε μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη, εγκαινιάζοντας μια νέα σειρά για το θέατρο με στόχο την ανάδειξη σύγχρονων δραματουργών, ελλήνων και ξένων: (.poema..) εκδόσεις • θέατρο (σύμβουλος έκδοσης: Δήμητρα Κονδυλάκη).

Περιλαμβάνονται εκτός του θεατρικού έργου, ένα εκτενές εισαγωγικό κείμενο, το σκηνοθετικό σημείωμα καθώς και εργοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα. Η έκδοση συνοδεύει την παράσταση και διατίθεται στον χώρο του 104.

“Στην περίπτωση του Κέλλυ γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε: Στην οποιαδήποτε σύγχρονη δυτική πόλη, όπου η νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα καλλιεργεί το αίσθημα της απόρριψης, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο στην πλειονότητα των κατοίκων… Γνωρίζουμε σε ποια εποχή: Σε μια εποχή κοινωνικής εξαθλίωσης, με όλο και περισσότερους άστεγους να κοιμούνται στις εισόδους των πολυκατοικιών, με όλο και περισσότερα φτωχά και, καθώς μεγαλώνουν, οργισμένα παιδιά: τη δική μας.”

Απόσπασμα από την εισαγωγή της Δήμητρας Κονδυλάκη στην έκδοση του έργου, «Η πηγή της αγάπης»