Η Σκάλα του Μιλάνου, είναι ένα από τα πιο διάσημα οπερατικά θέατρα στον κόσμο και είναι γνωστό ως Ο ναός της όπερας. Πήρε την ονομασία της από την ομώνυμη πλατεία του Μιλάνου όπου και βρίσκεται, την Piazza della Scala. Τα κύρια καλλιτεχνικά δρώμενα του θεάτρου, είναι η όπερα, οι παραστάσεις μπαλέτου και οι συναυλίες κλασικής μουσικής. Ο Antonio Bernocchi ήταν ο μέγιστος χρηματοδότης για την ανακατασκευή του Teatro alla Scala στο Μιλάνο που επλήγη από τον βομβαρδισμό του πολέμου και ξανάνοιξε “όπως ήταν και όπου ήταν” στις 11 Μαΐου 1946.
Ιστορικό
Το θέατρο κατασκευάστηκε κατόπιν εντολής της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας ώστε να αντικαταστήσει το παλαιό θέατρο που στέγαζε την Όπερα του Μιλάνου, το Teatro Regio Ducale, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά στις 26 Φεβρουαρίου 1776. Το έργο ανατέθηκε στον διάσημο αρχιτέκτονα Τζουζέπε Πιερμαρίνι και τα επίσημα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν στις 3 Αυγούστου 1778, παρουσία του αρχιδούκα Φερδινάνδου των Αψβούργων. Η πρώτη παράσταση που δόθηκε ήταν η όπερα L’ Europa riconosciuta του Αντόνιο Σαλιέρι.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το θέατρο βομβαρδίστηκε, τη νύχτα μεταξύ 15ης και της 16ης Αυγούστου 1943, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές βλάβες, ενώ κατέρρευσε η οροφή. Το κτίριο ανοικοδομήθηκε αμέσως, όμως η βιασύνη για την ανοικοδόμηση της στέγης και η αναστήλωση του πολύπλοκου συστήματος δοκών, εμποδίστηκε από την εύρεση πανομοιότυπων με τα πρωτότυπα εξαρτημάτων, με αποτέλεσμα η ακουστική της αίθουσας να είναι χειρότερη απ’ ό,τι πριν.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με την ευκαιρία της αναστήλωσης, στην οροφή τοποθετήθηκε ένας τεράστιος πολυέλαιος με περίπου 400 λαμπτήρες, κατασκευασμένος από φυσητό γυαλί από τεχνίτες της Βενετίας. Το θέατρο ξανάνοιξε τις πύλες του στις 11 Μαΐου 1946, με ένα κοντσέρτο του Αρτούρο Τοσκανίνι. Μία δεύτερη σημαντική ανακαίνιση έγινε τη διετία 2002 – 2004 η οποία, εκτός των άλλων, επέφερε και μια μικρή αύξηση στη χωρητικότητά του, η οποία σήμερα είναι στις 2.030 θέσεις.
Το θέατρο
Η Σκάλα του Μιλάνου γνώρισε την πρώτη της μεγάλη ακμή κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, καθώς έκαναν την εμφάνισή τους τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Δεύτερη περίοδος μεγάλης ακμής υπήρξε η δεκαετία του 1970, όταν υπό τη διοίκηση του Πάολο Γκράσι σηματοδοτήθηκε η μεγαλύτερη παραγωγικότητα του θεάτρου, με περίπου 300 παραστάσεις το χρόνο. Από το 1991 λειτουργεί και η Ακαδημία του Θεάτρου της Σκάλα, η οποία παρέχει προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης με τέσσερα τμήματα: Μουσική, χορό, θεατρικό εργαστήρι και καλλιτεχνική διοίκηση.
