Η γκαλερί ΑΔ εγκαινιάζει την έκθεση: PLACEMENTS – REPLACEMENTS – MISPLACEMENTS: TOWARDS A NEW REMAPPING η οποία παρουσιάζεται στο πλαίσιο …
του φετινού Remap στοΜεταξουργείο.
Η έκθεση PLACEMENTS – REPLACEMENTS – MISPLACEMENTS: Towards a New Remapping διαπραγματεύεται την έννοια της μετατόπισης (κοινωνική, εθνική, οικονομική, πολιτική) και επικεντρώνεται στην εξερεύνηση αυτής της ιδέας μέσα από τα έργα 8 νέων ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.
To ίδιο το Remap καθώς και η θέση της έκθεσης στο Μεταξουργείο, σε μια από τις πιο ιστορικές, ανομοιογενείς, αλλά και μειονεκτικές περιοχές της Αθήνας, λειτουργεί ως μια μελέτη από μόνη της και παρουσιάζει μέσα από τα έργα εικαστικών καλλιτεχνών τη δυναμική αλλά και την προβληματική ενός τέτοιου Remapping. Τα έργα της έκθεσης αναφέρονται σε ζητήματα όπως η προσφυγιά, η μετανάστευση, ο πόλεμος, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ανισότητα, η περιθωριοποίηση, η ξενοφοβία, καθώς και σε έννοιες όπως η ουτοπία, το όνειρο, η πολυπολιτισμικότητα, η ποικιλομορφία, η ελπίδα και η Αναγέννηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ένα πλήθος μέσων, όπως η γλυπτική, η ζωγραφική, το σχέδιο, η φωτογραφία, το βίντεο και η περφόρμανς. Τα φωτογραφικά κολάζ της Augusta Atla συνδυάζουν στοιχεία από τις περφόρμανς της, από διάφορα περιοδικά, απο ανατομικά σχέδια και από παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές για να δημιουργήσουν μία σειρά έργων τα οποία αγγίζουν θεμάτα όπως η θηλυκότητα, η μητρότητα και τo βασανισμένο γυναικείο σώμα. Τα γλυπτά της Μάρως Φασουλή επιστούν την προσοχή σε θέματα εγκλεισμού και κοινωνικού αποκλεισμού, εξερευνώντας έννοιες όπως το κρυφό και το ορατό, το εσωτερικό και το εξωτερικό, το γνωστό και το ξένο.
To ποιητικό ντοκιμαντέρ της Alana Kakoyiannis μελετάει την έννοια του σπιτιού μέσα από το φακό της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής μετατόπισης στο διαιρεμένο νησί της Κύπρου και συλλαμβάνει την ένταση αυτής της πολιτικής σύγκρουσης μέσα από δύο διαφορετικές προοπτικές. Τα έργα του Αλέξανδρου Λάιου σχολιάζουν την αδυναμία της Δύσης να φιλοξενήσει και την προσπάθεια να εντάξει τους μετανάστες σε κράτη και κοινωνίες, καθώς και την μόνιμη κατάσταση «διέλευσης» (transit) στην οποία αυτοί οι άνθρωποι συχνά αναγκάζονται να παραμείνουν.
Η Μαρία Πολυζωίδου ζωγραφίζει έναν φανταστικό κόσμο, ένα γραφικό τοπίο το οποίο καταρρέει, σαν μια μικρογραφία του κόσμου που κάποιοι ονειρεύτηκαν και τώρα τον βλέπουν να καταρρέει. Ο Θοδωρής Προδρομίδης οραματίζεται μία ουτοπική κατασκευή πάνω στα απομεινάρια μιας αρχιτεκτονικής μελέτης που δεν χτίστηκε ποτέ, ο Δημήτρης Φουτρής παρεμβαίνει στην πρόσοψη του κτιρίου για να παρατηρήσει την χρήση, την λειτουργία και την ιστορία του μέσα στην κοινωνία και τέλος, ο Αναστάσης Στρατάκης παρουσιάζει ένα τμήμα της φωτογραφικής του σειράς Strange Fruit για να σχολιάσει τον τρόπο με τον οποίο η ιστορία επαναλαμβάνεται μέσα από την χρήση βίας, τον σκοταδισμό και τον αποκλεισμό, από τη εποχή που γίνονταν τα κυνήγια μαγισσών ως τις ξενοφοβικές επιθέσεις των ημερών μας.
Επιμέλεια: Χριστίνα Ανδρουλιδάκη
Συμμετέχουν οι: Augusta Atla, Alana Kakoyiannis, Αλέξανδρος Λάιος, Μαρία Πολυζωίδου, Θοδωρής Προδρομίδης, Αναστάσης Στρατάκης, Μάρω Φασουλή, Δημήτρης Φουτρής
