Ο διάλογος στην τέχνη, προϋποθέτει όπως κάθε μορφή γλώσσας ή διαλέκτου, ένα κοινό λεξιλόγιο. Γεγονός, ευδιάκριτο και κατανοητό σε κάθε μορφή γραφής, δυσδιάκριτο και βαθύτερο στις οπτικές και εικαστικές τέχνες. Στην παρουσίαση της περιορισμένα ομαδικής αυτής έκθεσης, κοινό σημείο επικοινωνίας αποτελεί η σημειολογία του έργου των συμμετεχόντων. Ένας διάλογος, που αναζητεί να αναδείξει, τα κοινά σημεία γραφής και τα βαθύτερα συστατικά επικοινωνίας.
Γραμμή και χρώμα κατευθύνουν τις κατά τα άλλα αντίρροπες υφολογικά εκφράσεις σε σύγκλιση, καθιστώντας διακριτούς τους διαύλους επικοινωνίας των έργων, μεταξύ τους. Δημιουργείται ένας κοινός χώρος, εντός του οποίου, συνίσταται δυνατή η ανάγνωση μίας από κοινού αφήγησης.
Στην αίθουσα της Λόλας Νικολάου, χαλιά – έργα τέχνης του Jan Kath από τη συλλογή της Μυρσίνης Κόντου, ‘Τομές’ του Γιώργου Βαβάτση, και πρωτογενείς φόρμες του Ηλία Χριστόπουλου, ορίζουν την αφήγηση, προκαλώντας ετερόκλητες αναγνώσεις.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Ηλίας Χριστόπουλος