Η Γεωργία Νταγάκη συναντιέται μουσικά με τον αγαπημένο ερμηνευτή Μανώλη Μητσιά, αλλά και τον ταλαντούχο Σταύρο Σιόλα, για λίγες εμφανίσεις στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θέατρου και λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή, μας μιλάει για αυτή τη συνεργασία, για τη μουσική της και τη λύρα της…

CultureNow: Από το Σάββατο 2 Απριλίου θα μοιράζεστε τη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου με τον Μανώλη Μητσιά και τον Σταύρο Σιόλα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Γεωργία Νταγάκη: Η συνεργασία αυτή προέκυψε μετά από πρόσκληση του κυρίου Μητσιά τόσο σε εμένα όσο και στον Σταύρο Σιόλα. Είναι ένας πολύ σπουδαίος τραγουδιστής με μεγάλη ιστορία και σταθερή πορεία στον χώρο, αλλά και ένας πολύ γλυκός άνθρωπος.

C. N.: Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα αυτών των μουσικών συναντήσεων; Σε ποιά μουσικά μονοπάτια θα μας ταξιδέψετε;

Γ. Ν. : Σε τραγούδια μεγάλων Ελλήνων συνθετών, τραγούδια της παράδοσης, της Κρήτης της Θράκης, της Μικράς Ασίας. Τραγούδια επίσης από την προσωπική δισκογραφία του καθενός συνοδευόμενοι πάντα από τους έξι εξαίρετους μουσικούς που μας συντροφεύουν επί σκηνής.

C. N.: Η μουσική υπήρχε από μικρή ηλικία στη ζωή σας; Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική και πόσο εύκολο ήταν αυτό;

Γ. Ν.: Δεν νομίζω πως ήταν ποτέ συνειδητή η απόφαση αυτή. Κάποια στιγμή όμως ένιωσα πως αυτή θα είναι η μοίρα μου, αυτό καλούμε να κάνω, και θα το κάνω όσο πιο καλά  μπορώ. Με οτιδήποτε άλλο κατά καιρούς καταπιανόμουν μετά από λίγο καιρό, το ενδιαφέρον μου χάνονταν αλλά και κατά τη διάρκεια δεν ένιωθα να με γεμίζει.

Η μουσική είναι για μένα αυτό μου με κρατά ζωντανή, μου δίνει ελπίδα και τουλάχιστον νιώθω, πως με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Οι δυσκολίες και οι λύπες πολλές, ειδικά για κάποιον που “πονάει” την τέχνη του, αλλά όπως λέει και μια αγαπημένη μου μαντινάδα… “Μη ταξιδεύεις με το νου χωρίς να βλέπεις δρόμο και μη νομίζεις πως χαρά θα νιώσεις δίχως πόνο…”.

C. N.: Πότε ήταν η πρώτη φορά που παίξατε λύρα και “ξεφύγατε” από τον παραδοσιακό της ήχο σε πιο μοντέρνες μελωδίες;

Γ. Ν.: Αρχικά η αναζήτηση μου αυτή ξεκίνησε όταν ακόμη μελετούσα το όργανο, ψάχνοντας τον τρόπο πώς ένα αντρικό όργανο, φτιαγμένο από άντρες- για άντρες -μπορεί να προσαρμοστεί σε μία γυναίκα. Πρώτα απ’ όλα λοιπόν αναζητούσα τον δρόμο να γίνει, το πιο δύσκολο, να μπορέσω αυτό το όργανο να το υπηρετήσω αλλά και να με υπηρετήσει αντίστοιχα στις ανάγκες της φωνής μου και της έκτασης της. Αργότερα και όσο περνούσε ο καιρός αντιλαμβανόμουν πως υπήρχαν δυο κόσμοι μέσα σε αυτή την αναζήτηση… Η αγάπη μου για την παραδοσιακή μουσική αλλά και την παγκόσμια.

Την ρόκ, την τζάζ αλλά και τη σύγχρονη Ελληνική μουσική. Όσο αγαπούσα την παράδοση άλλο τόσο λάμβανα αμέτρητα ερεθίσματα από άλλα είδη μουσικής, με αποτέλεσμα να προσπαθώ πάντα τις αγάπες μου αυτές να τις συνταιριάξω να τις κάνω ένα. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε λοιπόν το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα, το οποίο θέλω να πιστεύω πως είναι μόνο η αρχή…

C. N.: Ο συνδυασμός του παραδοσιακού με το σύγχρονο τι απήχηση πιστεύετε ότι έχει σήμερα τόσο στο νέο κοινό όσο και στους παλιούς;

Γ. Ν.: Θεωρώ πως στους νέους η παράδοση οφείλει να δίνεται σαν ερωμένη και όχι σαν προξενιό. Μόνον έτσι μπορεί να φτάσει κοντά τους. Αλλά και για τους παλιούς οι οποίοι την έχουν γευτεί τόσο έντονα, πρέπει να είναι φιλτραρισμένη μέσα από το σήμερα για να εξακολουθήσει και για αυτούς να έχει ενδιαφέρον. Η απήχηση είναι συγκινητική, σε όλες τις ηλικίες αλλά και σε όλους τους ανθρώπους που θέλουν να επαναπροσδιορίσουν αυτό που είναι από πού προήλθαν. Εάν δεν στραφούμε στις ρίζες μας και στον πολιτισμό μας τέτοιες ώρες,  πότε… Τώρα νομίζω πως το έχουμε όλοι πολύ μεγάλη ανάγκη και από εκεί θα μπορέσουμε να αντλήσουμε δύναμη για τη συνέχεια.

C. N.: Στη μουσική σας διαδρομή έχετε συνεργασίες με μερικούς από τους πιο σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, αλλά και με μεγάλα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής. Τι έχετε κερδίσει ως μουσικός, αλλά και ως άνθρωπος μέσα από αυτές τις συνεργασίες;

Γ. Ν.: Έχω κερδίσει αρκετά, σίγουρα. Το γεγονός ότι οι περισσότερες συνεργασίες μου ήταν κυρίως με συνθέτες, δεν θεωρώ πως προέκυπτε τυχαία. Κάθε φορά επιδιώκω να μπαίνω σε άλλους κόσμους, σε άλλα είδη τραγουδιών και με ιντριγκάρει που αυτό το τόσο συγκεκριμένο, βάζοντας τον δικό μου ήχο και τρόπο αποκτά νέο σώμα, γίνεται κάτι άλλο. Διαφορετικό απ΄ότι ήταν όταν το είχα πρωτοακούσει.

C. N.: Ετοιμάζετε κάτι καινούριο αυτή την περιόδο, πέρα από τις εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο;

Γ. Ν.: Αυτή τη περίοδο και παράλληλα με τις εμφανίσεις μου στο Γυάλινο αλλά και στην θεατρική παράσταση “Αναφορά στον Γκρέκο” στο θέατρο Ιλίσια, προετοιμάζω τον επόμενο μου δίσκο. Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει  ένα νέο τραγούδι, το οποίο θα είναι και ο προάγγελος του δίσκου που θα ακολουθήσει.

Περισσότερες πληροφορίες για τις εμφανίσεις της Γεωργίας Νταγάκη, με τον Μανώλη Μητσιά και τον Σταύρο Σιόλα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο μπορείτε να δείτε εδώ.