Την Πέμπτη 23 Απριλίου 2015 στις 20.00 η Γκαλερί Artis Causa στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Μανόλη Γιανναδάκη με τίτλο « Ex-plate…II / Εκ της μήτρας…II».
Ο Μανόλης Γιανναδάκης, είναι Καθηγητής Χαρακτικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Όπως συμπεριλαμβάνει ο ίδιος ο τίτλος της έκθεσης του, ο καλλιτέχνης στις επιλογές του τα τελευταία χρόνια έχει ως θετικό πρόσημο τις μορφοπλαστικές διαδικασίες μέσω των τεχνικών της Τέχνης της χάραξης και της εκτύπωσης καθώς και άλλων συνδυαστικών μεθόδων μεταξύ τους.
Τα πρόσφατα έργα του, εξακολουθούν να ανήκουν σε μια ενότητα, που προτείνουν μια μορφή άμεσης επικοινωνίας ως προς την πρόσληψη της φόρμας και του περιεχομένου της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα σήματα/σύμβολα ,που εμπλέκονται στην προσπάθεια φιλοτέχνησης των έργων ενέχουν μια μορφή επικοινωνίας και είναι επιλεγμένα από την πλούσια παρακαταθήκη σχηματοποιημένων συμβόλων των ποικίλων σημασιών σήμανσης και αποτελούν ένα επικοινωνιακό λεξιλόγιο της σύγχρονης πραγματικότητας διαμορφώνοντας ένα είδος αλφάβητου κατανόησης και συμπεριφοράς στην εποχή μας.
Τα έργα της έκθεσης είναι χαρακτικά, μονότυπα (όπως οξυγραφίες σε πλάκες τσίγκου με ειδικές μεθόδους, λιθογραφίες, χαράξεις σε λινόλαιο, φωτοχαράξεις πάνω σε φωτοπολυμερικούς τσίγκους.) είναι έργα μικρής και μεγάλης κλίμακας. Οι τεχνικές διαδικασίες και η πρόσληψη των έργων, σε συνάρτηση με τα κυρίαρχα στοιχεία της μορφής των σχεδίων των συμβόλων ,διεγείρουν με αντανακλαστικό τρόπο το βλέμμα, εντείνουν και προτείνουν μια ιδιάζουσα μορφή επικοινωνίας μέσα στον κόσμο των ιδεών και των μορφών της εποχής μας.
Από το κείμενο του καταλόγου της έκθεσης, η Θούλη Μισιρλόγλου ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων και συλλογών του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης αναφέρει:
Ο Μανόλης Γιανναδάκης ίσως είναι ταυτισμένος στη συλλογική μας μνήμη με τη χαρακτική. Η πορεία του ωστόσο είναι μεγάλη, πολυσχιδής και πιο σύνθετη απ’ όσο αφήνει να διαφανεί η συμβατική κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση των καλλιτεχνικών ειδών.
Επίσης, στο έργο του εμφανίζονται διαρκώς και ταυτόχρονα το παρελθόν του και το μέλλον του μαζί, μέσα από μια συνολική αντίληψη που υπερβαίνει την κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση της έννοιας του χρόνου.
Αυτό που εμφανίζεται ως εξαιρετικά κομβικό στο έργο του είναι η σχολαστική όσο και απελευθερωμένη από συμβάσεις διερεύνηση –διαφορετικά δεν θα ήταν άλλωστε διερεύνηση– των δυνατοτήτων και των διαδικασιών της χαρακτικής. Η σταθερή ερευνητική του πρόθεση και επιμονή είναι αυτή που έχει ανοίξει νέους δρόμους στη χαρακτική, αφήνοντας οριστικά πίσω την εποχή της μαζικής αναπαραγωγής των έργων τέχνης και τους φόβους που αυτή γεννούσε…
Αυτό όμως δεν έχει σχολαστικό ενδιαφέρον, ή ενδιαφέρον αποκλειστικά τεχνικό, αλλά έχει μια πολύ βασική συνέπεια για την ίδια την πρόσληψη της τέχνης: κατορθώνει να επικαιροποιεί τα καλλιτεχνικά μηνύματα, να τα κάνει πιο συμβατά με την ανθρώπινη αντίληψη που αναζητά πια πιο συμπαγείς εμπειρίες και όχι διδακτικές πρακτικές. Ο Γιανναδάκης επιστρατεύει τις διαφορετικές τεχνικές και τα διαφορετικού τύπου οπτικά σήματα, προκειμένου να ολοκληρώσει εικόνες αφενός τεχνικά άρτιες, αφετέρου απολύτως προσλήψιμες και ταυτόχρονα ανοιχτές στην ερμηνεία.
Εκεί όμως που το έργο του βρίσκει τον προνομιακό του χώρο είναι ο ευρύς κοινωνικός χώρος, γιατί εκεί εγγράφεται σαφώς. Όσο κι αν αυτό ακούγεται ως μια γενίκευση, ακόμη κι όταν αποδίδει τις μεταλλάξεις του φυτικού κόσμου εμπεριέχει την επιδραστικότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος και βεβαίως και του χρόνου του περιβάλλοντος αυτού. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι στην περίπτωσή του αυτό δεν γίνεται στενά εικονογραφικά, αλλά με πολλή περίσκεψη για τη μορφολογική εκφορά μιας ατμόσφαιρας…
Το κεντρικό ερώτημα παραμένει με κάποιο τρόπο: πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε μέσα από τα σύμβολα; Ο χαρακτήρας των σχεδιαστικών γραφισμών στην εικονοποιία του αναδεικνύει τα σύμβολα ως σημεία με ειδικό βάρος, το οποίο αντανακλάται μέσα στις συνθέσεις και απ-ηχεί τις δυνατότητες και τα σημαινόμενά του. Με την έννοια αυτή, τα σύμβολα πολύ απέχουν από τα σημερινά, λαϊκιστικά emoticons, που εμφανίζονται καθημερινά στην ψηφιακή μας υπόσταση, και που φέρουν τη μονοσήμαντη συναισθηματική διάσταση του συμβόλου.
Στα σύμβολα του Μανόλη Γιανναδάκη ο κοινωνικός –και πολιτικός με την έννοια αυτή– χώρος, αστικός και εποπτευόμενος, ανασυγκροτείται, και η (κινούμενη) θέση του ατόμου μέσα σ’ αυτόν αναδιατάσσεται. Στο πλαίσιο αυτό, το περιβάλλον κάθε ξεχωριστού έργου του Γιανναδάκη είναι ένα ζωντανό πεδίο εμπλουτισμού της επικοινωνίας μας, που μας αφήνει μια μεγαλύτερη ελπίδα να επικοινωνήσουμε εκ νέου σήμερα.
