Εργαστήριο σύνθεσης για νέους συνθέτες και συναυλία στο Μέγαρο!

Ο αείμνηστος συνθέτης, μαέστρος και ακαδημαϊκός Θόδωρος Αντωνίου, ήδη από το 1997, καθιέρωσε τη σειρά εργαστηρίων νεαρών ελλήνων συνθετών στο Μέγαρο, με σκοπό την ανάπτυξη μιας δημιουργικής-εκπαιδευτικής διάδρασης ανάμεσα στον μαέστρο, τον νέο συνθέτη και τους μουσικούς. Η ιδέα, που αγκαλιάστηκε με πολλή θέρμη από το ΜΜΑ και υλοποιείται κάθε χρόνο, δίνει τη δυνατότητα στους νέους δημιουργούς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να την τελειοποιήσουν μέσα στο πλαίσιο των μουσικών δοκιμών και της αγαστής συνεργασίας.

Στη φετινή συναυλία, θα ακουστούν έργα έξι νεαρών δημιουργών που έλαβαν μέρος σε αυτή την πολύμηνη διεργασία: Mελίνας Βλάχου, Μιχάλη Γούτη, Ιάσονα Δαμοράκη, Κωνσταντίνου Λυκουριώτη, Ιωάννη Μαραμαθά και Ευφημίας Τεμπονέρα. Η προετοιμασία και η παρουσίαση των συνθέσεων πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής υπό τη μουσική διεύθυνση του Ιάκωβου Κονιτόπουλου.

Λίγα λόγια για τα έργα

Mελίνα Βλάχου | Μετάφραση ΙΙΙ: Πλανήτες και αριθμοί

«Κάθε έργο από τη σειρά Μεταφράσεις προτείνει έναν διαφορετικό τρόπο δημιουργίας ενός συστήματος που παράγει ηχητικές ακολουθίες ή συνυπάρξεις, αντιστοιχίζοντας εικόνες, σύμβολα ή γεγονότα με μουσικά μοτίβα. Εδώ, το αρχικό υλικό προέκυψε από τον παραλληλισμό της συχνότητας του ήχου με τη μέση ακτίνα κάθε πλανήτη, τη συχνότητα περιστροφής γύρω από τον ήλιο ή τον εαυτό τους, την απόσταση ανάμεσά τους, τις γωνίες που σχηματίζουν με τη Γη κάποιες συγκεκριμένες χρονικές στιγμές… Πολλοί ονειρεύτηκαν και εξερεύνησαν τη γοητευτική και καθησυχαστική αρμονία των σφαιρών. Σειρά μου!» Μ.Β.

Μιχάλης Γούτης | Come and Go

To έργο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μονόπρακτο του Μπέκετ. Τρεις γυναίκες απροσδιορίστου ηλικίας κάθονται σ’ ένα παγκάκι και κουβεντιάζουν. Κάθε φορά που η μεσαία απομακρύνεται, κάποια άλλη παίρνει τη θέση της και αποκαλύπτει ψιθυριστά κάποιο δυσάρεστο μυστικό που αφορά αυτή που λείπει. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές δίνοντας κυκλική μορφή στο έργο. Η μουσική ακολουθεί τη συγκεκριμένη φόρμα, σε μια προσπάθεια να υποβάλει στον ακροατή μια σκοτεινή ατμόσφαιρα ανομολόγητων μυστικών. M.Γ.

Ιάσων Δαμοράκης | O δράκος που τρώει τα μικρά κοριτσάκια

Πρόκειται για προγραμματική σύνθεση βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα τρόμου του Σέπτιμους Ντέιλ. Η γραφή είναι κατά βάση δωδεκαφθογγική. Τα μοτίβα δημιουργούνται με αφορμή τους φυσικούς ήχους και συνθέτουν ένα ρεαλιστικό, με λυρικά στοιχεία, αποτύπωμα.
«Ύστερα από ένα ατύχημα στην έρημη αποβάθρα, ο Μέησον κείτεται στην άμμο, εγκλωβισμένος κάτω από ένα σιδερένιο δοκάρι. Η παλίρροια απειλεί να τον καλύψει. Ξαφνικά ακούει ένα παιδικό τραγούδι και τότε εμφανίζεται η Μιράντα, ένα χειροδύναμο κοριτσάκι. Η μεγάλη πέτρα που σπρώχνει με τα χέρια της, και ο φόβος της για τους πεινασμένους δράκους οδηγούν σε ένα απροσδόκητο τέλος…» Ι.Δ.

Κωνσταντίνος Λυκουριώτης | Hypolais

Η επιλογή του τίτλου Hypolais είναι συμβολική. Πρόκειται για γένος ωδικών αποδημητικών πτηνών με ονομασία προερχόμενη από τον Αριστοτέλη: «υπολαΐς». Πτηνά μικρά με αδέξιο βάδισμα, ελαφρύ πέταγμα και άσμα μελωδικότατο, γεμάτο δραματικό ενθουσιασμό δυναμικών εκκεντρικών μουσικών περασμάτων και αλμάτων υψιπετούς πάθους που διατηρούν ακόμα και σε αιχμαλωσία. «Ταξιδεύουν» πέντε με επτά χρόνια, όσο περίπου η μέση διάρκεια παραμονής ενός νέου στο εξωτερικό. Κάποιοι βρίσκουν την Ιθάκη, άλλοι συνεχίζουν το ταξίδι. Το έργο αφιερώνεται σ’ αυτούς που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. K.Λ.

Ιωάννης Μαραμαθάς | Διάδραση των 8 (για εννέα εκτελεστές)

Το έργο εστιάζει την έρευνά του σε δράσεις ή χειρονομίες μεταξύ των οργάνων ή/και των εκτελεστών τους. Σε ένα περιβάλλον που διέπεται από τους ίδιους φυσικούς νόμους, κάθε οντότητα, όργανο ή σύνολο οργάνων υπακούει σε αυτούς έχοντας όμως τη δική του συμπεριφορά, εξελισσόμενο μέσα από τη δική του φύση. Οι συμπεριφορές αυτές, αν και «φαινομενικά» ανεξάρτητες, στην πραγματικότητα αλληλεπιδρούν ή μάλλον αναπροσαρμόζονται και ανατροφοδοτούνται φτάνοντας σε ένα σημείο ισορροπίας ή ευστάθειας. Έτσι, συνυπάρχουν στο κοινό τους περιβάλλον κάνοντας όμως τους απαραίτητους συμβιβασμούς. Η σύνθεση θα προσπαθήσει να απαντήσει στο κατά πόσον η ισορροπία αυτή επιτυγχάνεται αρμονικά μέσα από συγκρούσεις ή σχέσεις εξουσίας ή ακόμη και μέσα από βίαιες ή ακραίες διεργασίες. Επέρχεται άραγε η αναμενόμενη ισορροπία; Και τι συμβαίνει όταν αυτή διαταράσσεται βίαια και μη προβλέψιμα; Μ.Χ.

Ευφημία Τεμπονέρα | RIGEL – β Orionis

Το έργο αναφέρεται στον αστέρα Ρίγκελ που βρίσκεται στον γνωστό σε όλους αστερισμό της ζώνης του Ωρίωνα. Κατά τους επιστήμονες ο αστέρας, σε λίγα χρόνια, πρόκειται να εκραγεί, γεγονός που υποδηλώνει τον θάνατο του αλλά και τη γέννηση νέων αστέρων στο νεφέλωμα που θα δημιουργήσει. Το έργο αναπαριστά μουσικά την εικόνα του ετοιμοθάνατου Ρίγκελ αλλά και την ανάδυση ενός νέου αστέρα μέσα από τα ερείπια του παλαιού. Αυτός ο αέναος κύκλος γέννησης και θανάτου φέρνει την ανανέωση και την εξέλιξη και καθιστά τον κόσμο μας απ’ άκρη σ’ άκρη ένα μόνιμα ανεξερεύνητο μυστήριο. E.T.