Δημήτρης Βουτσάς: Ο δίσκος «Βλέμμα στο βυθό» και η Τέχνη του τραγουδιού

Ποτέ δε φαντάστηκα ότι θα έφτανα ως εδώ. Να μιλάω δηλαδή, μια μέρα, για το δικό μου δίσκο! Ποτέ πριν από τη συνάντησή μου με τον Παρασκευά Καρασούλο και τη Μικρή Άρκτο. Με ικανοποιούσε η ιδέα του να μπορώ να λέω τραγούδια σπουδαίων δημιουργών, έχοντας πάντα ως φάρο τις μεγάλες φωνές που με έκαναν να καταλάβω από νωρίς πόσο σπουδαία είναι η Τέχνη του τραγουδιού! Ακόμα κι όταν ονειρευόμουν μια συνεργασία με κάποιον σημαντικό δημιουργό, σκεφτόμουν το ήδη υπάρχον έργο τους και όχι κάτι πιο καινούργιο.

Αυτό, λοιπόν, που διδάχτηκα μέσα στα χρόνια της συνεργασίας μου με τη Μικρή Άρκτο, είναι πως για έναν ερμηνευτή, σημασία έχει το δικό του ρεπερτόριο, το οποίο θα χτίσει με υπομονή και προσεκτική επιλογή, για να μπορεί να το υπερασπιστεί και να μπορέσει να χαράξει το δικό του μοναδικό δρόμο. Κι αυτό θα συμβεί μέσα από την αναζήτηση νέων δημιουργών, να εμπνέομαι από αυτούς και να τους εμπιστεύομαι, όπως κάνει τόσα χρόνια ο Παρασκευάς, καθιερώνοντας το θεσμό των ακροάσεων και διοχετεύοντας στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι πολλούς σημαντικούς εκπροσώπους του.

Έτσι μια μέρα ήρθε και η δική μου σειρά, γνωρίζοντας τον Μίμη Νικολόπουλο και την Φωτεινή Λαμπρίδη, στα γραφεία της εταιρείας. Ενθουσιασμένος τότε με το ήδη υπάρχον δείγμα δουλειάς του Μίμη από τον πρώτο του ορχηστρικό δίσκο ‘Deviation’ και τη γραφή της Φωτεινής, όπως τη γνώριζα, ήμουν σίγουρος ότι κάτι καλό θα βγει. Πρώτα έρχεται το ‘Σπιρτόκουτο’ και μετά το ‘Δε σου ΄χω πει’, Σε μια εποχή άκρως ναρκισσιστική, να υμνούμε τον Έρωτα και το ‘Μαζί’, σε μια εποχή βίας απέναντι στο γυναικείο φύλο, να φωτίζουμε την ανασφάλεια του άντρα δίπλα σε αυτό.

Μετά ήρθε και η ‘Φρίντα’, μια γυναίκα σύμβολο όπως είναι άλλωστε και μια οποιαδήποτε γυναίκα, μέσα από τους καθημερινούς ρόλους της, ως μητέρα, σύζυγος, φίλη, ερωμένη, γιαγιά, κόρη, αδελφή να δίνει χρώμα στις ζωές όλων, ένα ‘χρώμα για φωλιά’! Μέσα από τις μελωδίες του Μίμη, η Φωτεινή έγραψε στίχους ζωντανούς, γεμάτους ελπίδα, βάζοντας στα χείλη μου την ουσία ‘Σήμερα δωσ’ μου να πιω, τ’ αύριο δεν ειν’ εδώ. Σήμερα μάτια μου, αύριο κανείς δεν θα μας γνωρίζει, θα το δεις’. Την ώρα που η πραγματικότητα βρίσκει πολλούς να πετούν στα σύννεφα, εμείς να επιμένουμε να στρέφουμε το ‘Βλέμμα στο Βυθό’ και να τον σκαλίζουμε: ‘Πως θες στο ψύχος να βρει λύση του ‘Αρχηγείου’ του ο καθένας;’. Πραγματικά χαρούμενος και περήφανος για αυτήν τη δουλειά!

Περήφανος, αλλά και ανυπόμονος να την παρουσιάσουμε μπροστά στο κοινό τις Τετάρτες 15,22 και 29 του Δεκέμβρη, στο θέατρο RADAR. Μια παράσταση βασισμένη σε μια ιδέα του Παρασκευά Καρασούλου, με τα τραγούδια μας να συναντούν τις ζωές καθημερινών ανθρώπων, ερωτευμένων και μη, ο καθένας να ανασύρει δικές του πτυχές για την αγάπη, το πάθος, τον πόνο και τη μοναξιά, μέσα σε ένα ξενοδοχείο, όπου πολλά… ‘ακούγονται’! Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Σταύρος Ράγιας, σκηνογραφία ο Ανδρέας Γεωργιάδης, ενώ τη σκηνή θα τη μοιράζομαι με δυο ταλαντούχους μουσικούς, τον Αλέξανδρο Καζάζη (κιθάρα) και την Εύα Μυλωνά (ακορντεόν). Στην παράσταση θα ακουστούν όλα τα τραγούδια του δίσκου ‘Βλέμμα στο Βυθό’ και τα κείμενα υπογράφουν η Φωτεινή Λαμπρίδη και ο Γιάννης Βασιλόπουλος.

Ο Δημήτρης Βουτσάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Το 2013 διακρίνεται, ως ερμηνευτής, στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου συμμετέχοντας σε διάφορες δισκογραφικές δουλειές. Τον Νοέμβριο του 2021, κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο ‘Βλέμμα στο Βυθό’ σε μουσική Μίμη Νικολόπουλου και σε στίχους Φωτεινής Λαμπρίδη και Γιάννη Βασιλόπουλου και 15,22 και 29 Δεκεμβρίου τραγουδάει στην ομοτιτλη παράσταση που παρουσιάζεται στο Θέατρο RADAR.

Διαβάστε επίσης:

«Βλέμμα στο βυθό» από την Μικρή Άρκτο στο Θέατρο Radar