Το Ρομάντσο εγκαινιάζει την Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016 την έκθεση ψηφιακών τεχνών με τίτλο “δικό μου”.

a piece of space

Ποιος είναι ο χώρος μου; Οι διαστάσεις του; Πόσο δικός μου είναι τελικά; Ποιες είναι οι ιδιοκτησίες μου και ποια τα χωρικά όρια μου; Πόσο ρευστά είναι αυτά τα όρια; Πόσο μου ανήκει το σπίτι μου; Μου ανήκουν οι καθημερινές μου διαδρομές; Ποιες είναι οι παράμετροι που διαμορφώνουν το χώρο μου; Ο χρόνος, εγώ, οι άλλοι. Όταν εκλείπουν τα απτά όρια πόσο ρευστός είναι ο προσωπικός χώρος;

Πως μπορεί η τέχνη σε συνδυασμό με την τεχνολογία να απεικονίσουν τη λεπτή ισορροπία αυτής της ρευστότητας;

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Τα έργα της έκθεσης «δικό μου» επιχειρούν να αποτυπώσουν και να ορίσουν τη σημασία του προσωπικού μας χώρου στην πόλη, μελετώντας τις πτυχές που τον μεταβάλλουν. Προσεγγίζουν τις κοινωνικές και χωρικές διεκδικήσεις, τις συνειδητές και ασυνείδητες κατακτήσεις του ατόμου μέσα στον αστικό ιστό.

Στο πλαίσιο του ΠΜΣ «Πολιτιστική Διαχείριση» του Παντείου Πανεπιστημίου, η Ραφαέλα Καραγιάννη και η Αναστασία Τερζίδου, συνδιοργανώνουν μια έκθεση ψηφιακών τεχνών που μελετά τη διάδραση μεταξύ δημιουργού – έργου – κοινού. Η έκθεση είναι μικρής κλίμακας και αποτελείται από πρωτότυπα έργα διεθνώς αναγνωρισμένων Ελλήνων καλλιτεχνών, οι οποίοι έχουν ως κύριο μέσο έκφρασής τους τα ψηφιακά μέσα, γράφουν δημιουργικό κώδικα, δημιουργούν διαδραστικές εγκαταστάσεις και video art προβολές.

Καλλιτέχνες + Έργα

Η Κυριακή Γονή με το “Megastructures” δημιουργεί ένα λυρικό τοπίο κατασκευασμένο από θραύσματα ζωγραφικής, επεξεργασμένων διαδικτυακών εικόνων και κώδικα που αιωρείται μέσα σε μικρά σύννεφα και αποκαλύπτεται μόνο στο επίμονο και διεισδυτικό βλέμμα του θεατή.

Η Αθηνά Κανελλοπούλου με το “The Step-In project” καλεί το κοινό να επαναπροσδιορίσει τις έννοιες ιδιωτικό και δημόσιο. Ζητά από τον επισκέπτη να τοποθετηθεί σε έναν από τους κινούμενους κύκλους της εγκατάστασης και να συνυπάρξει σε συμμετοχικές διαδρομές.

Ο Γιάννης Κρανιδιώτης στο δικό του “Dollhouse” συγκεντρώνει 23 ενοίκους σε 23 κουτιά. Κάποιοι από αυτούς, θέλοντας να προστατεύσουν την ιδιωτικότητά τους, μας κλείνουν τα παράθυρα. Άλλοι επιζητούν την προβολή και κάνουν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή μας.

Ο Λουκάς Μεσσηνέζης, στο έργο του “God is Sitting in a Room”, προτείνει στον επισκέπτη να εισέλθει σε ένα χώρο σκοτεινό και περιορισμένο, αυστηρά προορισμένο για την παρουσία του Θεού. Εκεί, θα ακούσει προσευχές από όλο τον κόσμο, δημιουργώντας μια εμπειρία ταυτόχρονα προσωπική και παγκόσμια.  

Ο Βασίλης Ψαρράς με το “Haptic/Eyes/Public” “ψηλαφίζει” έννοιες όπως η δημόσια επιτήρηση και παρακολούθηση. Η λάμψη, τα χρώματα και η ατμόσφαιρα του έργου προκαλούν διφορούμενα συναισθήματα: φόβο για την παραβίαση της ιδιωτικότητας ή θαυμασμό για την σύνθεσή τους;

#δικόμου #dikomou #pieceofspace #digitalarts

Σύλληψη, επιμέλεια & παραγωγή: Ραφαέλα Καραγιάννη, Αναστασία Τερζίδου
Οπτική Ταυτότητα Έκθεσης: Γιώργος Καλοφωλιάς

Με την υποστήριξη των:

ΡΟΜΑΝΤΣΟ
ATMANAGEMENT
GRobotronics
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Εργαστήριο Ευφυών Συστημάτων, Περιεχομένου και Αλληλεπίδρασης – Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Athens Digital Arts Festival

*Η έκθεση θα βιντεοσκοπείται*