Ειδικότερα, θα εστιάσει στην απεικόνιση ανδρικών και γυναικείων μορφών γυμνών ή ενδεδυμένων με τρόπο, όμως, που να υπαινίσσονται το γυμνό. Ο αισθησιασμός του γυμνού σώματος, μερικές φορές υπήρξε αποτελεσματικό μέσο μεταφοράς θρησκευτικών μηνυμάτων, ενίοτε όμως προκαλούσε την ερωτική διέγερση των θεατών με τρόπο υπερβολικό ή απαγορευμένο. Ορισμένοι καλλιτέχνες μάλιστα, ενδεχομένως άθελά τους, υπερέβησαν τα όρια, ενώ κάποιοι άλλοι εισήγαγαν έναν απαγορευμένο ερωτισμό – κυρίως ανάμεσα σε άνδρες.
Από τον Ντονατέλλο έως τον Μιχαήλ Άγγελο, η Εκκλησία εκμεταλλεύτηκε τον ερωτισμό προκειμένου να προσελκύσει τον θεατή. Η Αντιμεταρρύθμιση, ενώ αρχικά στράφηκε ενάντια σε αυτού του είδους τις απεικονίσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να εξωθήσουν τον θεατή στη λαγνεία, ωστόσο κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα τις ευνόησε. Την ίδια περίοδο, οι γυναίκες καλλιτέχνιδες απεικόνιζαν τα θρησκευτικά θέματα από τη δική τους οπτική, υποκειμενοποιώντας τις γυναικείες αναπαραστάσεις και ανατρέποντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις της γυναικείας σεξουαλικότητας.