Ο χώρος Come alone παρουσιάζει οκτώ καλλιτέχνες σ’ ένα τόλμημα να ζητηθεί ο έλεγχος αντιλήψεων και δεδομένων. Ένα υγροποιημένο έδαφος αναδύεται από τα έργα που ανασυρούν μια λογική εκτός τόπου ενώ, σπρώχνουν να ακολουθήσουμε ένα σπόρο που κινείται συνεχώς από ένα έδαφος σε άλλο. Σκηνογραφείται μια πορεία από την κατάλυση των σωματικών ορίων, των κοινωνικών και γεωγραφικών, προς ένα συλλογικό δυναμικό.
“Ο κρύσταλλος αποκαλύπτει ή καθιστά φανερό το κρυφό θεμέλιο του χρόνου, δηλαδή τη διαφοροποίηση του σε δύο δέσμες, των παρόντων που παρέρχονται και των παρελθόντων που διατηρούνται.”
Deleuze, Κινηματογράφος ΙΙ: Η χρονοεικόνα.
Μπορεί να έχουμε μοναδικές ζωές, αλλά όποτε χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση, διαλέγουμε αμέσως ποιός από τους παρελθοντικούς χαρακτήρες, ρόλους και τις οπτικές γωνίες που έχουμε πάρει, θα δώσει την κατάληξη που επιθυμούμε. Οι εμπειρίες που κερδίζουμε συλλέγονται σε μια μνημονική βιτρίνα και εμφανίζονται όποτε ταιριάζουν στα θέματα που μας απασχολούν. Έχουμε δημιουργήσει ένα σύμπλεγμα ρόλων, χαρακτήρων και οπτικών γωνιών που σχετίζονται με παλιές εμπειρίες, έχουν αλλοιωθεί από τη μνήμη ή προέρχονται από φαντασιακές αφηγήσεις και μας δίνει τη διάθεση να εκτιμήσουμε, να αντιμετωπίσουμε και να προβλέψουμε. Το σύμπλεγμα του αέναου τριγώνου.
Τα χαμένα παιδιά, στο παραμύθι του Πήτερ Παν, δε μπορούν να μεγαλώσουν γιατί δεν καταλαβαίνουν πως να κατοικήσουν ρόλους σε ιστορίες, πως να ανήκουν σε κατηγορίες χαρακτήρων που διατρέχουν από ιστορία σε ιστορία, πως να έχουν ζωές.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γιατί είναι, τότε, τόσο τραγικό να αποκολλήσει κάποια μια ολοκληρωτική ταυτότητα από το άτομο της, και έπειτα, να αγκαλιάσει μια δυνητική δομή της πολυμορφίας; Πρόκειται για μια απώλεια των αξιών ή μάλλον, των προστατευτικών μέτρων που εμείς κατασκευάζουμε; Μια ταυτότητα για να συντηρηθεί ζητά συστηματική εκκαθάριση των ορίων. Από τη φύση τους όμως, τα όρια καθίσταται βρώμικα. Όσο λιγότερο καθαρός είναι ο διαχωρισμός των ορίων, τόσο λιγότερη ευαισθησία θα βιώνουμε όποτε εισέρχεται στην αντίληψη μας μια ασυνήθιστη παρουσία στην άλλη πλευρά των ορίων.
“η βρωμιά είναι ουσία εκτός τόπου”
Mary Douglas, Καθαρότητα και Κίνδυνος.
Συντελεστές
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Lucia Bricco, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Φαίδωνας Γιαλής, Anna Lauenstein, Πάνος Προφήτης, Άγγελος Σχίζας, Γιώργος Τσακάλης, Tugba Varol
Η έκθεση θα κλείσει με μια performance της Lucia Bricco
Επιμέλεια : Έλενα Σταυράκη
Come alone
Το Come alone αποτελεί έναν πολύ-λειτουργικό χώρο, ή αλλιώς, συνδυάζει κατοικία, studio, εργαστήριο εικόνας και ήχου, όπως και μια πρόσκληση σε κάθε άτομο που επιθυμεί να πειραματιστεί ή να μοιραστεί ιδέες και έργο σε ένα ελαστικό περιβάλλον.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Anna Lauenstein, Transmediterranean, 2018
