Ο εικαστικός Βασίλης Τσοκόπουλος παρουσιάζει από 8 Δεκεμβρίου 2014 το σύνολο της δουλειάς του σε μια αναδρομική έκθεση στο Πολιστικό Κέντρο Μπενετάτου του Δήμου Φιλοθέης – Ψυχικού.
Πειραιάς και Ψυχικό
Αν και άδεια από ανθρώπινη παρουσία, τα αστικά τοπία του Βασίλη δηλώνουν μία αυτάρκη ανθρώπινη υπόσταση. Τα ήρεμα, αδιαφανή νερά της Πειραιώτικης θάλασσας φαίνεται να απαντούν στην φλύαρη γεωμετρία των πολυκατοικιών που στέκονται από πάνω τους. Η αναπάντεχη πολυμορφία τους επιτείνει το μονότονο επίμονο γαλάζιο του νερού. Μαρτυρία ανθρώπινης παρέμβασης, το αρχιτεκτονικό συνονθύλευμα μας κοιτάζει από την αντίπερα όχθη αδιάφορο στο σχεδόν άυλο και πνευματικό γαλάζιο που μας χωρίζει από αυτό.
Οι γυαλιστερές επιφάνειες των δωματίων στο Ψυχικό αντανακλούν αυτάρεσκα το περιβάλλοντα χώρο ελκύοντας την ματιά μας και πάλι πίσω στον εαυτό τους. Αυτή η πολυτέλεια αυτοαναφοράς όμως δεν απαγορεύει στον θεατή μία τυχαία, γρήγορη ματιά στην πράσινη φύση απέξω. Αν και πλαισιωμένη από τα ανοίγματα του σπιτιού, η πράσινη αφθονία που επιμένει στο δεύτερο πλάνο γίνεται αντικείμενο μίας ματιάς πρόθυμης και περίεργης. Φέροντας μαζί του το καλοκαιρινό φως, το πράσινο φαίνεται να καιροφυλαχτεί να εισδύσει στο εσωτερικό του δωματίου. Αντίθετα έξω στην βεράντα κυριαρχεί πλαισιώνοντας με την σειρά του τα οικοδομήματα. Η συνδιαλλαγή ανάμεσα στον ανθρώπινο πλούτο και στην φύση είναι ελεγχόμενη και ήπια, αλλά πάντα παρούσα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ακόμη και οι φορμαλιστικές ανησυχίες των σπουδών των γυμνών και των τοπίων της Πάρου με τις εμφανείς πινελιές και τους κορεσμούς των γήινων χρωμάτων, φαίνεται να συνάδουν με μία παρόμοια λανθάνουσα υπόσταση. Αθώες και παθητικές κρύβουν μία μελαγχολία και νοσταλγία για την απλότητα του παρελθόντος.
Αν και φαινομενικά αδιάφορες και ανέκφραστες οι ανθρώπινες μορφές στα πορτραίτα κουβαλούν η κάθε μία τις ανησυχίες, τις έγνοιες και τα φορτία τους. Ακόμη και η κυρία Ευγενία, απαλλαγμένη από κάθε είδους αξεσουάρ, φαίνεται να κουβαλά την ηπιότητα της προσωπικότητάς της και την ήρεμη αποδοχή της τρίτης ηλικίας.
Η δουλειά του Βασίλη είναι μία έμπρακτη απόδειξη ότι η ζωγραφική δίνει υπόσταση σε μία εκλεκτική και ερευνητική ματιά της πραγματικότητας. Μία ματιά που δεν παύει να ερμηνεύει και να ψάχνει προσωπικά νοήματα και αρχές. Η ματιά του θεατή δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει ένα παρόμοιο μονοπάτι μεταφορικής αναζήτησης και φευγαλέας σκέψης.
Ουρανία Κούβου
