[Ονειροσυλλέκτης]
Και στην πραγματικότητα βέβαια κάπως έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι συντονίζονται ελάχιστες φορές στη ζωή τους στον κόσμο των ονείρων, μα και όταν ακόμα συντονίζονται, ακόμα και τότε, υπάρχει κάποιος που κόβει τη γραμμή παραγωγής και αποσύρει γρήγορα το προϊόν: Ο ΟΝΕΙΡΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ.

[Αλοιφή για γέρους]
Πολλές είναι οι μυστήριες ουσίες που έχουν καταγραφεί από την επιστήμη τα τελευταία χρόνια. Ποια όμως είναι εκείνη η ουσία που κάνει τον άνθρωπο να μένει για πάντα νέος και να ονειρεύεται – και αν όντως υπάρχει, λαμβάνεται και σε αλοιφή;

[Παρά φύση]
— Παρά φύση, είπε αυθόρμητα ο ευνούχος — μόνο αυτό περνά τώρα από το μυαλό μου.
Η μελαχρινή παρερμήνευσε τις διαθέσεις του και έβγαλε βαριεστημένη από την τσάντα της ένα μπουκαλάκι με λάδι σώματος Hermès και λίγα αντισηπτικά χαρτομάντιλα.
— Όχι, όχι, δεν εννοούσα αυτό. Πάντα βλέπεις ένιωθα ότι η ζωή ξετυλίγεται μπροστά μου ή μάλλον κάπου πάνω μου, πάνω δηλαδή σε μια θεατρική σκηνή, μέσα σε ένα μπαρόκ θέατρο, που μόνο εγώ ήμουν θεατής, που λέει και ο Ντοστογιέφσκι. Παρά φύση δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι η φύση είμαι γω.

Γιώργος Πήττας: «Λίγα λόγια πριν από την επάλειψη»
(Οδηγίες χρήσης για την αποφυγή ατυχημάτων).

[Η] Αλοιφή για γέρους δεν συνίσταται για ανάγνωση με ταυτόχρονη κατανάλωση οινοπνευματωδών ή άλλων ουσιών που αλλοιώνουν την αντίληψη.
Ο συνδυασμός μπορεί να οδηγήσει σε συμπεριφορές που να προκαλέσουν προβλήματα σε οικογενειάρχες με συγκαταβατική καθημερινότητα ή να αποκαλύψει μια καλά ελεγχόμενη διπολική διαταραχή.
Από την άλλη, αν κάποιοι αλκοολικοί ή εξαρτημένοι καταφέρουν να το διαβάσουν νηφάλιοι, ίσως δεν χρειαστούν ποτέ να πιουν ξανά ή να πάρουν άλλη δόση. Μπορούν απλά να επανέρχονται διαρκώς σε αυτό το βιβλίο που θα μπορούσε να έχει και τη μορφή ενός ταξιδιωτικού εγγράφου.
(από τον πρόλογο της έκδοσης)


Ο Λευτέρης Λεβαντής γεννήθηκε ένα χιονισμένο πρωινό στην Αθήνα του ’63. Η ώρα ήταν 11 και 23 π.μ. ακριβώς. Λίγο αργότερα, την ίδια ημέρα ακόμα, άρχισε να κοιτάζει αφηρημένος τον έναν τοίχο του δωματίου του. Και σαν σπούδασε αργότερα Νομικά και Φιλοσοφία στα τρανά θρανία της Χαϊδελβέργης και των Αθηνών και τι μ’ αυτό; Συνέχισε να κοιτάζει το ίδιιο αφηρημένος τον τοίχο του δωματίου του, που τούτη τη φορά είχε και βιβλιοθήκη. Η Αλοιφή για γέρους είναι βγαλμένη από εκείνες τις αναπολήσεις.