Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το αστυνομικό μυθιστόρημα, Η αφιέρωση του Αντώνη Γκόλτσου.


Χρειάζονται τόλμη τα παλιά βιβλία. Ειδικά τα παλιά βιβλία των άλλων. Διαρρήκτης εσύ, τα ανοίγεις, τα φυλλομετράς, ενώ δεν ξέρεις αν πρέπει, ρισκάροντας τι μπορεί να κρύβουν. Κάποια σημάδια; Κάποια σημείωση; Μια αφιέρωση; Μια αφιέρωση σε κάποιον που πιστεύεις πως ήξερες; Στον πατέρα σου, ας πούμε. Αλλά μια αφιέρωση τίνος; Ενός αγνώστου; Χώρια που δεν την καταλαβαίνεις, γιατί γραμμένη κρυπτικά: Στον Πύρρο και στους άλλους σαμουράι, ελαφρά ας είναι η σκέψη.

Να! Ας πούμε… ο Αλκιβιάδης Πικρός. Παραμυθάς από τους λίγους, επαγγελματίας ονειροπόλος, καλός γραφιάς, και κάκιστος όταν πατάει στη γη· ή όταν τον προσγειώνουν. Θα πέσει επάνω στην αφιέρωση. Και θα θελήσει να μάθει. Ειδικά όταν όλα και όλοι τού λένε να μην ασχοληθεί. Μα ακριβώς επειδή όλα και όλοι τού λένε να μην ασχοληθεί. Γιατί ο Αλκιβιάδης θα κολλήσει, γιατί η χημεία του τον θέλει να κοιτάζει μόνον εκεί. Κι αν ανάμεσα στο εδώ και στο εκεί είναι το κενό; Τον ξέρω καλά, ξέρω τι θα απαντούσε: «Το κενό; Μόνο εσύ το βλέπεις».

Η αποκρυπτογράφηση της αφιέρωσης στον πατέρα του, που «έφυγε» όταν ο Αλκιβιάδης ήταν εννιά χρονών. Ατύχημα! Ατύχημα; Και η Φιλιώ, η μητέρα του; Τη γνώρισε. Αλλά δεν τη θυμάται. Αφού δεν ήταν παρά λίγων μηνών όταν εκείνη «έφυγε», η τελευταία τριών γυναικών που δολοφονήθηκαν, κατά συρροήν, πριν από τριάντα πέντε χρόνια. Ένας ο δολοφόνος, τρεις οι τυχαίες γυναίκες-θύματα. Τυχαίες; Και ο Αλκιβιάδης θα χωθεί στον μαίανδρο.

 Όχι χωρίς κόστος.

Ο Αντώνης Γκόλτσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Απόφοιτος της Νομικής Αθηνών. Μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Εργάστηκε στον τραπεζικό τομέα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από τον Απρίλιο του 2007 συντονίζει τη Λέσχη Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων Μεταίχμιο. Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ). Επιμελήθηκε τον τόμο διηγημάτων Το τελευταίο ταξίδι – Έντεκα νουάρ ιστορίες (εκδ. Μεταίχμιο, 2009), όπου με το προλογικό κείμενο «Λέω, λες, λέει: “Αστυνομική Λογοτεχνία” – Εννοούμε το ίδιο;» και το διήγημα «Δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε» δημοσίευσε πρώτη φορά. Επιμελήθηκε επίσης τη συλλογή διηγημάτων Είσοδος κινδύνου (εκδ. Μεταίχμιο, 2011 – πρώτη εκδοτική προσπάθεια της ΕΛΣΑΛ), όπου συμπεριλαμβάνεται και το διήγημά του «Το σκοτάδι μόλις πριν από τους λόφους». Το διήγημά του «Καφενείον “των φιλάθλων”» δημοσιεύτηκε στη συλλογή διηγημάτων Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα (εκδ. Καστανιώτης, 2012). Η αφιέρωση είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.