Μετά το «εκρηκτικό», σκηνοθετικό ντεμπούτο του με το ανατρεπτικό έργο της Aνχέλικα Λίντελ, Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους, ο Θέμελης Γλυνάτσης επανέρχεται για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Φεστιβάλ Αθηνών, με ένα εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών και συντελεστών, για να παρουσιάσει την Βερενίκη του Ρακίνα, στην έμμετρη μετάφραση του Στρατή Πασχάλη.

Ο εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός Νέστωρ Κοψιδάς, που ενσαρκώνει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο στη παράσταση, μας μίλησε για τη συνεργασία του με τον Θέμελη Γλυνάτση που, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «έχει κάτι πολύ όμορφο και ταυτόχρονα κάτι πολύ επικίνδυνο», το «βαθιά συγκινητικό» έργο του Ρακίνα, τον ήρωά του, αλλά και για… θεατρική μουσική.

Συνέντευξη: Ερριέττα Μπελέκου

Culturenow.gr: Στις 24 και 25 Ιουλίου θα έχουμε την ευκαιρία να σε δούμε, στη Βερενίκη του Ρακίνα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση. Μετά την ανατρεπτική παράσταση Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους -μία από τις καλύτερες που είδαμε πέρυσι, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη- ποια συναισθήματα σας δημιουργεί η συμμετοχή σας και φέτος σε έναν από τους πιο καταξιωμένους πολιτιστικούς θεσμούς της Ελλάδας;

Νέστωρ Κοψιδάς: Είναι πάντα μεγάλη χαρά το να συμμετέχει κάνεις στο φεστιβάλ Αθηνών για πολλούς λόγους. Το φεστιβάλ είναι ένας θεσμός που σε κάνει να νιώθεις ότι επιτέλους κάτι “συμβαίνει” στην πόλη. Ευκαιρία που δίνεται-και κακά τα ψέματα επιχορηγείται-σε καλλιτέχνες να πειραματιστούν, είναι μεγάλη ανάσα σε μια ασφυκτική μερικές φορές καλλιτεχνική πραγματικότητα.

Cul. N.: Πριν μιλήσουμε για το σπουδαίο γαλλικό κείμενο του 17ου αιώνα, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τη σταθερή συνεργασία σας με τον Θέμελη Γλυνάτση;

Ν. Κ.: Η συνεργασία με τον Θέμελη έχει κάτι πολύ όμορφο και ταυτόχρονα κάτι πολύ επικίνδυνο που τελικά το κάνει ακόμα πιο όμορφο…η ελευθερία που αφήνει στον ηθοποιό αγγίζει τα όρια του υψηλού ρίσκου, κάτι που προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ γιατί έχω την τάση να βαριέμαι εύκολα!!! Σιγά- σιγά νιώθω ότι πάει να γίνει κάτι σαν κολεκτίβα, ο Θέμελης θέλει να δουλεύει ξανά και ξανά με ανθρώπους που εκτιμάει και συνήθως αυτή η συνθήκη οδηγεί σε πολύ ενδιαφέροντα μονοπάτια. Επίσης, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η έννοια του πειράματος στη ουσία του (το πείραμα είναι πείραμα άρα έχει δικαίωμα να μην πετυχαίνει πάντα!)

Cul. N.: Ερχόμενοι λοιπόν στη Βερενίκη (1670), την τραγωδία του κορυφαίου Γάλλου δραματουργού.. Ποιος είναι ο βασικός πυρήνας του έργου και που βασίζεται η δική σας σκηνική ανάγνωση, η οποία έχει ως πολύτιμο «εργαλείο» την έμμετρη μετάφραση του Στρατή Πασχάλη;

Ν. Κ.: Σε χοντρές γραμμές η Βερενίκη είναι ένα έργο για τον έρωτα, την εξουσία και την απίστευτη δειλία. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα πολύ μοντέρνο έργο δωματίου.

Η δική μου σκηνική ανάγνωση είναι σχεδόν πάντα πολύ απλή, στόχος μου είναι να προσπαθήσω να ερμηνεύσω αυτό το σύνθετο έμμετρο κείμενο με έναν απλό και άμεσο τρόπο χωρίς επιτήδευση.

Επίσης, το να ερμηνεύσεις έναν “αυτοκράτορα” είναι κάτι τόσο μακρινό που προτιμώ να εστιάσω στο συναισθηματικό βάρος όσων συμβαίνουν και όχι τόσο στο πρόσωπο, εξάλλου ότι και να παίζεις πάντα εσύ είσαι τελικά, δεν δαιμονίζεσαι ξαφνικά και θα σε σώσει ένας εξορκισμός για να “βγεις” από τον κάθε ρολό!

Cul. N.: Ποιος είναι ο κόσμος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου που θυσίασε την προσωπική του ζωή και τον έρωτά του στα κοινά και οι συγκρούσεις που βιώνει, μέσα από τα δικά σας μάτια;

Ν. Κ.: Ο Τίτος παραπαίει ανάμεσα στο βάρος της αυτοκρατορίας που μόλις πήρε στα χεριά του μετά τον θάνατο του πατερά του και στον φλογερό παθιασμένο ερώτα του για την Βερενίκη.
Κατά τη γνώμη μου τίθεται θέμα αντρισμού, κατά κάποιο τρόπο πού νιώθει περισσότερο αρσενικό, στο θρόνο ή στην αγκαλιά της Βερενίκης;

Cul. N.: Από ερμηνευτικής άποψης, τί δυσκολίες αλλά και προκλήσεις ενέχει  ο ρόλος που ενσαρκώνετε;

Ν. Κ.: Οι δυσκολίες είναι αρκετές ξεκινώντας από τον λόγο και πως τον χειρίζεται κανείς μέχρι το γεγονός ότι πρόκειται για έναν αυτοκράτορα που του ανήκει ο μισός πλανήτης. Πρέπει όλα αυτά να τα φέρω κάπως στα μετρά μου, για να μπορέσω να απολαύσω τη διαδικασία.

Cul. N.: Εσείς, πόσο μεγάλη σημασία δίνετε στον έρωτα; Αν βρισκόσασταν ανάμεσα σε ένα τέτοιο δίλημμα, τι θα επιλέγατε;

Ν. Κ.: Μερικες φορές δίνω περισσότερη οπ’ όσο πρέπει! Τελικά δεν ξέρω αν ο έρωτας κρατάει πολύ ή λίγο, αλλά είναι μάλλον λάθος να προσπαθούμε να τον παρατείνουμε, εκεί αρχίζουν τα ζόρια. Αν βρισκόμουν σε τέτοια θέση; Θα έφευγα κάπου πολύ μακριά μονός μου χωρίς να ειδοποιήσω κανέναν.

Cul. N.: Σε μία μάλλον «αντιποιητική» εποχή, όπως η σημερινή, τί μπορεί να πει στο σύγχρονο θεατή αυτό το βαθιά ποιητικό και πνευματικό έργο;

Ν. Κ.: Δεν νομίζω ότι η εποχή είναι αντιποιητική νομίζω ότι ανήκει σε ένα καινούργιο ποιητικό ρεύμα που είναι κάπως αντιρομαντικό ίσως! Το έργο του Ρακίνα είναι βαθιά συγκινητικό, απλό και γι’ αυτό το λόγο αγγίζει και ταράζει…

Cul. N.: Η Ελλάδα, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα τελευταία χρόνια βιώνει μία βαθύτατη κρίση σε όλους τους τομείς. Πως αντιμετωπίζετε εσείς αυτή την κατάσταση, ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος; Θα θέλατε να πάρετε κάποια θέση απέναντι σε όσα συμβαίνουν;

Ν. Κ.: Αμηχανια είναι η πιο σωστή λέξη αυτή τη στιγμή, πάντως προτιμώ να συμβαίνει κάτι, έστω και οριακό, από το να ζω σε ένα βαλτό. Οπότε, μάλλον θετικά τα βρίσκω όσα γίνονται, παρά τα τεράστια ερωτηματικά που έχουν γεννήσει.

Cul. N.: Πριν φτάσουμε στο τέλος, θα ήθελα να μου μιλήσετε και για μία άλλη σας ιδιότητα, αυτή του μουσικού. Έχοντας «ντύσει» αρκετές παραστάσεις με ήχους και μελωδίες, ποιες θα λέγατε ότι είναι οι ιδιαιτερότητες της θεατρικής μουσικής και τι σας γοητεύει σε αυτή σας την ενασχόληση;

Ν. Κ.: Κανω πολύ συχνά μουσικές επιμέλειες και είναι από τα πράγματα που μου δίνουν μεγάλη Χαρά! Έχω πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική και καημός μου είναι που δεν έμαθα μουσική! Το να ψάχνεις να βρεις τι θα ταίριαζε, σε ένα χάος μουσικό, είναι υπέροχο! Η μουσική νομίζω πως είναι η τελειότερη τέχνη και μπορεί πραγματικά να απογειώσει μια παράσταση.

Cul. N.: Κλείνοντας, που σας πηγαίνουν τα επόμενα καλλιτεχνικά σας βήματα; Ένα όνειρό σας για το μέλλον;

Ν. Κ.: Για το άμεσο μέλλον υπάρχουν διάφορα σχέδια που δεν μπορώ να ανακοινώσω ακόμη. Τα όνειρα τα κάνω μέρα με τη μέρα!

Φωτογραφίες © Βασίλης Μακρής


Η Βερενίκη του Ρακίνα σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση θα παρουσιαστεί 24 και 25 Ιουλίου στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Περισσότερες πληροφορίες: greekfestival.gr