Την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014 εγκαινιάζεται στη Γκαλερί Σκουφά η ατομική έκθεση ζωγραφικής της Βίκυς Σταματοπούλου, με τίτλο «Χρώμα και Κίνηση», στην οποία θα παρουσιάζονται μια σειρά από νέα έργα ζωγραφικής γεμάτα χρώμα, κίνηση και φως.
Ο Χάρης Καμπουρίδης εντοπίζει το κεντρικό θέμα των έργων μορφολοφικά σαν παράθυρα με ορθογώνιες υποδιαιρέσεις της επιφάνειας ή συνθέσεις από εικονογραφημένα κεραμικά πλακάκια κάποιου παλιότερου πολιτισμού. Όπως σημειώνει, τα έργα μοιάζουν με αντανακλάσεις από εικόνες, κάθε επιφάνεια και μια άλλη, που έρχονται από διάφορες φυσικές εικονογραφικές πηγές (τοπία, δέντρα, φύκια, ψαράκια, παιχνίδια, κ.ά.) είτε από παλιότερα έργα της ιδίας, είτε από την ιστορία της τέχνης, σπανιότερα, σαν αρχεία τακτοποίησης αγαπημένων εικαστικών αναμνήσεων που ξαναζωντανεύουν.
Πιο συγκεκριμένα ο Καμπουρίδης ξεχωρίζει στη δουλειά της Σταματοπούλου «πρώτα το χρώμα, ύστερα το σχέδιο και τον κόσμο των αισθητών μορφών ή των συμβόλων του». Συνεζίζει υποστηρίζοντας πως στα έργα της «ό,τι το μάτι μας αναγνωρίζει, το θέμα δηλαδή που μοιάζει να περιγράφεται, δεν είναι η αρχική πρόθεση αλλά το αποτέλεσμα, συχνά προκύπτει αυτοσχεδιαστικά, παιχνιδιάρικα, ευρίσκεται καθ’ οδόν μέσα από τις κινήσεις του χεριού και τις προκύπτουσες ομοιότητες με τα σταθερά θέματα-μνήμες της ζωγράφου – π.χ. τα τοπία, οι βυθοί θάλασσας, τα δέντρα, τα παλιά παιχνίδια, κ.ά. που προαναφέρθηκαν – η και νέα όπως κορμοί ελιάς, φυλλωσιές φυτών ή συστάδες από φύκια που αναδεύουν στο βυθό, ίσως και σαν κεφάλια Μέδουσας, μικρά ψάρια, έντομα, εντέλει όλα ξαναμοντάρονται βρίσκοντας μια δεύτερη νέα ζωή ως μέλη οργανικά μιας νέας ζωγραφιάς.»
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το σχόλιο του Καμπουρίδη σχετικά με τον πρωταγωνιστή στα έργα της Σταματοπούλου που εντοπίζει ως τη πινελιά και το χρώμα το οποίο η καλλιτέχνης μεταφέρει. Χρησιμοποιώντας τέμπερες, κόλλες ή πηχτές υδατογραφίες, σπανιότερα ελαιογραφίας, το φως και η κίνηση προβάλλονται μέσα από τη διεργασία αλλεπάλληλων φάσεων. Ο Καμπουρίδης σαν τεχνοκριτκός-σημειολόγος ξεχωρίζει τη Σταματοπούλου μαζί και με τους άλλους της δεκαετίας του 1980 ( Μ.Ζαχαριουδάκη, Γ.Κότη, Π.Φειδάκη, Μ.Χάρο) υπογραμμίζοντας την επιτυχία της μέχρι σήμερα στο να έχει διαμορφώσει «τη δική της ξεχωριστή διαδρομή, με πολύ γερά καλλιτεχνικά θεμέλια και έξοχης ομορφιάς έργα, αποκορύφωμα των οποίων αποτελεί αυτή η πρόσφατη ενότητα».
