Χριστίνα Καράμπελα: Οι λογοτεχνικοί θάνατοι επιβεβαιώνουν την παντοδυναμία του συγγραφέα

Η ίδια μας μύησε έναν κόσμο όπου το παραμύθι συναντά και δένει εξαιρετικά με την αστυνομική πλοκή που έχει «χτιστεί» γύρω από αυτό. Πώς ο κεντρικός ήρωας συνδέεται με το θάνατο του πατέρα της και τι περιμένουμε από το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Απουλία»; Η Χριστίνα Καράμπελα απαντά σε όλα.

Συνέντευξη: Σοφία Μαυραντζά

– Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σας για να ξεκινήσετε να γράφετε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Ο «Ψίθυρος της Ευδοκίας» είναι η σύνθεση δύο ανόμοιων υλικών. Ενός παραμυθιού και ενός αστυνομικού. Το παραμύθι γράφτηκε πρώτο και το αστυνομικό ακολούθησε, ως απάντηση, ως αντίλογος. Το παραμύθι προέκυψε, ανάβλυσε, δεν ξέρω από πού, ίσως από το συλλογικό ασυνείδητο.

– Πόσο διάστημα χρειαστήκατε για να ολοκληρώσετε το έργο σας; Είναι δύσκολη η συγγραφή ενός μυθιστορήματος;

Το δούλευα περίπου δύο χρόνια. Το ίδιο και το πρώτο μου μυθιστόρημα. Μου παίρνει πολύ. Είναι που γράφω τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα. Είναι λίγο παράνομη η σχέση μου με τη λογοτεχνία. Εξασκείται στο περιθώριο της επαγγελματικής και της προσωπικής μου ζωής. Είναι ο πολύτιμος ιδιωτικός μου χρόνος. Μια άσκηση καταβύθισης στον εαυτό, μια υπαρξιακή ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία.

– Το παραμύθι και η αστυνομική ιστορία πλέκονται με έναν μοναδικό τρόπο στο βιβλίο σας. Πώς καταφέρατε να περιγράψετε τόσο ρεαλιστικά τα μεταφυσικά στοιχεία;

Το μεταφυσικό για μένα δεν είναι υποδεέστερο του ρεαλιστικού. Είναι ισότιμα και εξίσου σημαντικά. Συνυπάρχουν, συνομιλούν και συχνά τα όριά τους είναι δυσδιάκριτα.

– Είναι κάποιος από τους πρωταγωνιστές κάποιο πραγματικό πρόσωπο; Ή, έστω, έχει κάποιος χαρακτήρας χαρακτηριστικά συγγενή με κάποιου κοντινού σας προσώπου;

Όσο έγραφα το βιβλίο θεωρούσα ότι οι ήρωες όλοι ήταν απόλυτα επινοημένοι και καμία σχέση δεν είχαν με πραγματικά πρόσωπα. Στην κηδεία του πατέρα μου, που έγινε λίγους μήνες μετά την έκδοση του βιβλίου, αντιλήφθηκα πως ο κεντρικός ήρωας είχε μια υποδόρια σχέση μαζί του και πως ο θάνατος του Πολίτη είχε στην ουσία προλογίσει το θάνατο του πατέρα μου.

– Πόσο εύκολο είναι για έναν συγγραφέα να «σκοτώνει» τους ήρωές του; Τι αισθάνεται όταν φτάνει εκείνη η ώρα;

Οι λογοτεχνικοί θάνατοι είναι απελευθερωτικοί, εκτονώνουν ή προωθούν την πλοκή, επιβεβαιώνουν την παντοδυναμία του συγγραφέα. Ακριβώς το αντίθετο από τον θάνατο στην πραγματική  ζωή που συνθλίβει, ακινητοποιεί και επιβεβαιώνει την ολιγότητά μας.

– Η έμπνευση έρχεται και φεύγει ή σας επισκέπτεται μέχρι να ολοκληρώσετε το έργο σας;

Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω στην έμπνευση. Η συγγραφή είναι μια εσωστρεφής άσκηση πειθαρχίας που μας επιτρέπει να συνδεόμαστε με το ασυνείδητο κομμάτι μας, ατομικό ή συλλογικό, να του δίνουμε μορφή και στη συνέχεια να το προσφέρουμε στο αναγνωστικό κοινό με την βαθύτερη επιθυμία να συνδεθούμε μαζί του. Αντέχει κανείς τη μοναξιά της συγγραφής εξαιτίας της επιθυμίας του να συνδεθεί με τους άλλους όχι με τη λογική ή το συναίσθημα αλλά με την πιο ειλικρινή και ανεξέλεγκτη πλευρά του: Με τη ψυχή και το πάθος του.

– Είναι η Ξένου μία κοπέλα που αντιπροσωπεύει την ανεξαρτησία που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες γυναίκες;

Η Ξένου είναι το αντίθετο του Πολίτη. Είναι η νιότη προσωποποιημένη. Είναι και αυτή με τη σειρά της μια αντίστιξη. Όπως αντιπαρατίθεται το παραμύθι με το αστυνομικό, έτσι αντιπαρατίθεται και η Ξένου με τον Πολίτη.

– Ποια τα επόμενα συγγραφικά σας βήματα; Τι να περιμένουμε από εσάς;

Έχω ολοκληρώσει και το τρίτο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Απουλία». Βρίσκομαι στη φάση της επιμέλειας και παράλληλα αναζητώ τον εκδοτικό οίκο που θα το φιλοξενήσει. Επίσης πειραματίζομαι με την αρχή του τέταρτου βιβλίου μου, υποψιάζομαι ότι πρόκειται για νουβέλα και όχι για μυθιστόρημα αυτή τη φορά.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Γεννήθηκε το 1963 και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Κοινωνιολογία στη Μεγάλη Βρετανία. Διηγήματά της έχουν εκδοθεί από το λογοτεχνικό περιοδικό «δέκατα» το 2009, στο συλλογικό τόμο «Φανταστείτε το μέλλον σας σε μια πόλη που αλλάζει» το 2009 (λογοτεχνικός διαγωνισμός Βρετανικού συμβουλίου, εφημερίδας Τα Νέα και βιβλιοπωλείου Ιανός), στο συλλογικό τόμο «Ζωολογία του πάνω και του κάτω κόσμου» το 2010 (λογοτεχνικός διαγωνισμός των εκδόσεων Πατάκη Hotel Ένοικοι γραφής), στο συλλογικό τόμο «Θεσσαλονίκη 2012»,  (λογοτεχνικός διαγωνισμός των εκδόσεων Ιανός). Το «Καιροί Τέσσερεις» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα (2014, Πόλις), ενώ «Ο Ψίθυρος της Ευδοκίας» (2015, Πόλις) είναι το δεύτερό της μυθιστόρημα. Παράλληλα, εργάζεται στο χώρο της έρευνας αγοράς και των δημοσκοπήσεων από το 1987.  To1998 ίδρυσε την εταιρία qed market research την οποία διευθύνει μέχρι σήμερα.

H συγγραφέας Χριστίνα Καράμπελα, με τη συντροφιά της Θάλειας Καραμολέγκου, του Χρήστου Κυθρεώτη και του Κώστα Καλφόπουλου, υποδέχεται τους φίλους της και υπογράφει βιβλία της, στο free thinking zone (Σκουφά 64 και Γριβέαων, Αθήνα), την ερχόμενη Δευτέρα 27 Μαρτίου, στις 19.00.