Η είδηση εμφανίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο Yahoo Music. Τουλάχιστον εκεί το είδα πρώτη φορά. Αναφέρθηκε σε CBS news, New York Times και αναπαράχθηκε τόσο ώστε να μην μπορώ να εντοπίσω από πού ξεκίνησε.
O Paul Simon βρίσκεται σε περιοδεία για το πρόσφατο άλμπουμ του “Stranger To Stranger” και σκέφτεται σοβαρά να αποσυρθεί μετά το τέλος της περιοδείας. «Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για την showbiz πια. Κανένα.» είπε ο Simon και συνέχισε: «Είναι πια πράξη θάρρους το να σταματήσω. Με ενδιαφέρει να δω τι θα συμβεί αν σταματήσω. Τότε είναι που θα διαπιστώσω ποιος πραγματικά είμαι. Είμαι άραγε ο εαυτός μου ή είμαι απλώς ο άνθρωπος που καθορίζεται από το τι έχω κάνει στη ζωή μου; (σημ.: ως μουσικός εννοεί). Κι αν αυτό που κάνεις στη ζωή σου πάψει να συμβαίνει, αν αναγκαστείς να ανασυνθέσεις τον εαυτό σου τότε ποιος πραγματικά είσαι;»
74 χρονών ο Paul Simon. Εκπρόσωπος μιας γενιάς αγγλοσαξόνων μουσικών που φεύγουν ή αποσύρονται χορτασμένοι. Μιας γενιάς μουσικών που βρέθηκαν στις κατάλληλες συνθήκες, την κατάλληλη εποχή. Όταν η μουσική βιομηχανία άρχισε σταδιακά να γιγαντώνεται εκείνοι ήταν νεαροί (ορισμένοι υπερβολικά νεαροί) και στα πρώτα τους βήματα. Και ναι μεν συχνά – για ορισμένους από αυτούς – η σχέση τους με την μουσική βιομηχανία και την βιομηχανία του θεάματος ήταν προβληματική (για μια σειρά λόγων) αλλά από την άλλη μέσα στο περιβάλλον αυτό βρήκαν το πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν. Και να αφήσουν παρακαταθήκη το έργο τους και να είναι ενεργοί και δημιουργικοί μέχρι και τις μέρες μας. Όντας στην «τρίτη ηλικία» πια.
Τα τελευταία λίγα χρόνια την παρακολουθώ συστηματικά αυτή τη γενιά. Περισσότερο από ότι έκανα στο παρελθόν. Την μελετάω. Κυρίως γιατί πολύ φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει άλλη ανάλογη για αρκετές δεκαετίες. Και αυτό όχι γιατί δεν υπάρχουν αντίστοιχα άξιοι και ταλαντούχοι νεαροί στις μέρες μας. Κάθε άλλο. Απλώς γιατί οι συνθήκες που γέννησαν καλλιτέχνες όπως ο Paul Simon, o Bob Dylan, o Neil Young, ο Bruce Springsteen, o Leonard Cohen, o Τom Waits (για να αναφερθώ σε ορισμένους μόνο από όσους είναι ακόμη ενεργοί και να αποφύγω να αναφερθώ στους εκλιπόντες) δεν υφίστανται πια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ίσως βέβαια μας είναι πιο βολικό και οπωσδήποτε λιγότερο επίπονο να πιστεύουμε ότι ήταν μεγάλα και σπάνια ταλέντα που «έτυχε» να γεννηθούν λίγο πολύ την ίδια περίοδο.
Κατά τη γνώμη μου δεν «έτυχε». Πέτυχε.
