Η Depo Darm παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο «Urban Policy». Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015, στις 7:30μμ και  η παρουσίαση θα διαρκέσει μέχρι την Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015.

Καλλιτέχνες: Μίχαηλίδης Χρίστος, Ζαφειροπούλου Κατερίνα, Τσακμάκης Ηλίας

Σε μια εποχή που ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων ζει πλέον στα αστικά κέντρα, η ποιότητα και ο τρόπος ζωής του σύγχρονου ανθρώπου έχει αλλάξει. Το άστυ αποτελεί πια το χώρο που μας περιβάλλει, επηρεάζοντας τις καθημερινές δράσεις μας (και την ψυχολογία μας)  με την μορφή του. Μέσα σε αυτό το αστικό τοπίο,  κάνουμε όνειρα, μεγαλώνουμε, συσσωρεύουμε υλικά αγαθά, μαχόμαστε με τους φόβους μας, ακολουθούμε γραμμές και κανόνες που είναι άλλοτε εμφανής και άλλοτε τοποθετημένοι υποσυνείδητα, προκαθορισμένοι από άλλους για εμάς. Η έκθεση Urban policies παίρνει ως αφορμή την αστική ζωή, την σχέση του ανθρώπου με την ίδια τη πόλη. Αποτελεί μια ομαδική έκθεση τριών καλλιτεχνών που ερευνούν μέσα από το έργο τους τις διαφορετικές εκφάνσεις της αστικής ζωής.

Η Κατερίνα Ζαφειροπούλου στα έργα της με τίτλο «αντικειμενικότητα», τα αποτυπώνουν γραμμικές εικόνες προερχόμενα από περιοδικά διακόσμησης. Η μετατροπή της γραφής από θετικό σε αρνητικό δημιουργεί μια αφήγηση και διαπραγματεύεται την ιδέα του ενδιάμεσου χώρου.

Η πυκνότητα που προκύπτει ανάμεσα στο εικονιζόμενο θέμα και τον πραγματικό χώρο, μέσα από επάλληλη παράθεση σχημάτων καταλήγει σε δημιουργική ασάφεια. Καθημερινά αντικείμενα ενσωματώνονται στον κόσμο μας πέρα από τα όρια των επιλογών μας.

Η επιθυμία για ανέσεις συχνά καταλήγει σε χωρικό βραχνά. Στις μέρες μας η μνήμη, η οικειότητα, η απώλεια, η ιδιοκτησία είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένες έννοιες με την συσσώρευση. Στην προσπάθεια μας να διατηρήσουμε μια επαφή με το παρελθόν, με τους ανθρώπους, με τους βιωμένους χώρους συλλέγουμε αδιευκρίνιστα, διάφορα ετερογενή αντικείμενα. Τις περισσότερες φορές η μάταιη χρηστικότητα τους μας φέρνει αντιμέτωπους με την ιστορία, την αξία της ανταλλαγής, τη δυσκολία της κατοχής.

Ο Ηλίας Τσακμάκης παρουσιάζει μια σειρά από ψηφιακά σχέδια που είναι κομμάτια μιας σειράς εικόνων υπό τον γενικό τίτλο “the Anthrax Chimaera” (η Χίμαιρα του Άνθρακα’) όπου ο άνθρακας, ως η βάση των ανθρακικών αλυσίδων που απαρτίζουν τα βιο-οργανικά μόρια, αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο (με ένα πράγματι όχι κολακευτικό τρόπο), ενώ η Χίμαιρα χρησιμοποιείται τόσο με τη κυριολεκτική έννοια, ως ένα πλάσμα φτιαγμένο από τα κομμάτια πολλών διαφόρων, όσο και τη μεταφορική, ως μια άλλη λέξη για την ψευδαίσθηση και την αυταπάτη.

Πρόκειται για μία φανταστική εξιστόρηση των συστημάτων μέσω των οποίων ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει το περιβάλλον του. Τα σχέδια δημιουργούν μια σύγχυση του θεατή και το έργο στο σύνολό του δανείζεται περισσότερα από θεωρίες που θεωρούνται πια ξεπερασμένες ή ακόμα και παρωχημένες παρά από τις επικρατούσες σαφώς δομημένες επιστημονικές.

Η δουλειά του Χρίστου Μιχαηλίδη που επικεντρώνεται κυρίως στο ζωγραφικό μέσο και τις μεταλλικές κατασκευές έχει ως κεντρικό θεματικό άξονα το τοπίο που λειτουργεί περισσότερο ως ερέθισμα για τις μορφοπλαστικές του αναζητήσεις, κι όχι ως μια εικονογραφική εμμονή. Στις “τοπιογραφίες” του ανιχνεύει τις νοηματοδοτήσεις, τα όρια, αλλά και τις δυνατότητες του ζωγραφικού πίνακα τον εικοστό πρώτο αιώνα, επιλέγοντας μεταλλικές επιφάνειες (αλουμίνιο, λαμαρίνα) αντί του παραδοσιακού μουσαμά.

Βασικό συστατικό στοιχείο στο έργο του αποτελεί η συνύπαρξη της αναπαραστατικής ζωγραφικής και της αφαίρεσης. Η πολλές φορές, βίαια παρεμβολή γεωμετρικών και μη σχημάτων στις συνθέσεις του, δημιουργεί ανοίκειες, αλλόκοτες εικόνες, που παραπέμπουν και στην αισθητική των video games. Οι τίτλοι των έργων του επιτείνουν το ανοίκειο, αλλά, συγχρόνως, δημιουργούν μια παιγνιώδη, ποπ και φουτουριστική διάθεση απέναντι στον θεατή.